Φίλοι των ποταμών Τρικάλων
Πρόσκληση στους φίλους των ποταμών Τρικάλων
Ληθαίου Αγιαμονιώτη Πηνειού και των παραπόταμων τους
Μια πανστρατιά Τρικαλινών για να σώσουμε τα ποτάμια μας
Η Τρίκκα ήτανε η προστάτιδα θεά Νύμφη των Τρικάλων και αναπαράστασή της υπάρχει σε αργυρό νόμισμα του 10ου αιών. και φυλάσσεται σε βρετανικό μουσείο. Θεωρείται η Νύμφη που έδωσε και οφείλει το όνομά της η Αρχαία Τρίκκη. Δηλαδή τα σημερινά Τρίκαλα.
Οι Νύμφες και οι Νεράιδες ως γνωστό ήταν θεότητες των ποταμών των λιμνών και γενικότερα των γλυκών νερών. Οι Νύμφες και οι Νεράιδες σύμφωνα με πολλές παραδόσεις χόρευαν μερόνυχτα ολόκληρα κοντά στις όχθες στα δάση και στα ξέφωτα των ποταμών και των λιμνών. Υπάρχουν δεκάδες μαρτυρίες από παλιότερους Τρικαλινούς που ισχυρίζονται και διηγούνται διάφορες ιστορίες και περιστατικά που είδαν Νύμφες και Νεράιδες κάποιο βράδυ να χορεύουν μέσα και κοντά στα ποτάμια μας.
Και αυτό έχει μια εξήγηση γιατί τότε τα ποτάμια μας ήτανε πεντακάθαρα και σαν την θάλασσα απλωτά. Ένας πλούσιος βιότοπος με εκατοντάδες υδρόβια ζώα πανέμορφα φυτά και πολλές ποικιλίες από διάφορα πτηνά. Μπορείτε να φανταστείτε σήμερα μια Νύμφη να λούζεται μέσα στα βρώμικα νερά του Ληθαίου, του Αγιαμονιώτη, του Πηνειού όπως πολλές φορές σήμερα συμβαίνει και σε πολλά μέρη του ποταμού που η μόλυνση είναι μια μόνιμη κατάσταση ;
Ο Απόλλωνας που ήτανε ένας πανέμορφος θεός της Αρχαιότητας, με ωραία κορμοστασιά, ψηλός με γαλάζια μάτια και ξανθές μακριές μπούκλες ήτανε ο πατέρας του Ασκληπιού μας ενός άλλου γεννήτορα της πόλης μας και μεγάλου και λατρευτού θεού της Αρχαιότητας. Γι' αυτό και είχε πολυάριθμες ερωτικές περιπέτειες με Νύμφες και διάφορες άλλες θνητές. Αυτός ο ερωτιάρης θεός, ο Απόλλωνας, αγάπησε μιας βασίλισσας της Θεσσαλίας κόρη. Την Κορωνίδα τη μητέρα του Ασκληπιού μας. Για αυτό οι Τρικαλινές γυναίκες είναι τόσο όμορφες μέχρι σήμερα. Αν ρωτήσετε τους Τρικαλινούς ποια είναι τα τρία καλά της πόλης οι εννιά στους δέκα θα σας πούνε, το πρώτο καλό, οι ωραίες γυναίκες.
Ο ερωτιάρης πατέρας του Ασκληπιού μας, σύμφωνα με τους παππούδες μας έσμιξε με τη Κορωνίδα και την άφησε έγκυο. Αυτή η παράδοση συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Κατά την εγκυμοσύνη της όμως η Κορώνη κεράτωσε τον Απόλλωνα και πήγε μ' έναν θνητό. Αυτή η παράδοση συνεχίζεται μέχρι και σήμερα περισσότερο στη Λάρισα και Βόλο, γιατί η Κορώνη μας ήταν από τη Λακέρια, βασίλειο που βρισκόταν ανάμεσα Λαρίσης και Βόλου (Λίμνη Κάρλα). Όταν το έμαθε αυτό ο Απόλλωνας, οργίστηκε και για να ξεπλύνει την προσβολή, σκότωσε την άπιστη Κορώνη. Αλλά πριν το σώμα της καεί πάνω στη φωτιά, ο κερατωμένος θεός όρμησε και τράβηξε από τα σπλάχνα της το ζωντανό παιδί και έτσι γεννήθηκε ο Ασκληπιός μας ο θεός της Ιατρικής που όπως είναι γνωστό χρησιμοποιούσε το Ιερό νερό, που είναι το πρώτο στοιχείο της Ζωής και αρχή όλων των πραγμάτων κατά τον Θαλή τον Μιλήσιο, και ήταν άμεσα συνυφασμένο με τις ανάγκες και πολλές λειτουργίες της αρχαίας πόλης μας, αλλά και μέχρι σήμερα, πριν 40 χρόνια αυτό συνέβαινε. Γιατί με αυτό τον τρόπο εξασφαλιζόταν αφ' ενός η διαβίω¬ση και η υγιεινή ζωή των κατοίκων, και αφ' ετέρου ο εξαγνισμός, η κάθαρση των μιασμάτων και η θεραπεία που εξασφαλιζόταν με διάφορα θρησκευτικά δρώμενα, τελετές και παραδόσεις. Αλλά ιδιαίτερα στα Τρίκαλα τα νερά των ποταμών ήτανε πηγής ζωής, εργασίας, αναψυχής και θεραπείας. Ο Ληθαίος Ποταμός με τις πηγές και τα νερά του αποτελούσε το πρωταρχικό στοιχείο ίασης πολλών νοσημάτων και ο Αγιαμονιώτης πηγή πολλών υδρόβιων οργανισμών και φυτών που είχαν άμεσες θεραπευτικές ιδιότητες.
Ο Πηνειός είχε μια πανέμορφη θεά Νύμφη τη Δάφνη που ήτανε η πιο περιζήτητη νύφη της περιοχής και στα αέρινα πέπλα της σφάζονταν όλα τα παλικάρια και ήρωες της περιοχής, ποιος να την πρωτοπάρει. Αλλά η Δάφνη ήτανε αγύριστο κεφάλι και προτιμούσε να κυνηγάει μέσα στα δάση και να συντροφεύει την παρθένα θεά Άρτεμη, παρά να παντρευτεί.
Να όμως που πάλι ο ερωτιάρης Απόλλωνας που δεν άφηνε θηλυκό για θηλυκό όταν την είδε κοντά στο δάσος, θαμπώθηκε από την ομορφιά της. και από τότε το ΄βαλε σκοπό να την κάνει δική του. Η Νύμφη όμως αρνήθηκε τον έρωτα του και κατέφυγε στο βουνό του Κόζιακα. Απαρηγόρητος ο Απόλλωνας την κυνήγησε παντού και κάπου εκεί ανάμεσα στους θάμνους και τα πουρνάρια, συνέχισε την ερωτική του εξομολόγηση, δηλαδή τα γνωστά, «πως δεν είμαι ένας γαμπρός τυχαίος, αλλά ο διαφορετικός και με τιμούν θεοί, θνητοί και δαίμονες». Αυτό το ίδιο «ψηστήρι» συνεχίζεται ακόμη και σήμερα από τους Τρικαλινούς. Τη στιγμή όμως που ήτανε έτοιμος να τη «ρίξει», η Νύμφη παρακάλεσε τον Πηνειό να τη σώσει από το αγκάλιασμα του ερωτιάρη θεού. Τότε ο Πηνειός τη μεταμόρφωσε στο ομώνυμο δέντρο. Και από τότε τα πόδια της έγιναν οι ρίζες της δάφνης, το σώμα της ο κορμός της, τα χέρια της τα κλαδιά και τα μαλλιά της τα φύλλα του γνωστού δέντρου. Ο Απόλλωνας κλαίγοντας μετά απαρηγόρητα αγκάλιασε το δέντρο και αφού δεν κατάφερε να ενωθεί με τη Νύμφη όσο ήταν ακόμη ζωντανή, ορκίστηκε στο εξής η δάφνη να γίνει το ιερό δέντρο του και ο ίδιος να φορούσε πάντα δάφνινο στεφάνι στο κεφάλι. Η ιερότητα και η σπουδαιότητα ο συμβολισμός και η παράδοση της δάφνης συνεχίζεται μέχρι και σήμερα στην περιοχή Τρικάλων.
...............
