...........
Προτιμώ μια πόλη πάνω απ΄ όλα λειτουργική.
Που να εξυπηρετεί τις ανάγκες όλων των πολιτών
Ειδικότερα :
Πεζόδρομους μόνο εκεί που έχει κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον πεζό και τον περιπατητή. Π.χ.Βαρούσι, αρχαιολογικούς χώρους, ποτάμι, πεζογέφυρες, και άλλους φυσικούς χώρους, λαϊκή αγορά. Και στενούς μικρούς δρόμους που πλέον δεν εξυπηρετούν επαρκώς το αυτοκίνητο και τον πεζό κ.α.
Βέβαια δε φτιάχνουμε αυτή τη στιγμή την πόλη, λέμε μερικά πράγματα.
Καμία στάθμευση στο πολύ κέντρο (και εννοούμε από το ύψος της Δημαρχίας μέχρι του ύψος του Μπαλή στη Κονδύλη και από το ύψος του Αγίου Νικολάου μέχρι Μπαλή στην Τσιτσάνη), απαγορευτική πάλι αλλά ελάχιστη στάθμευση από εκεί και κάτω σε μια ανάλογη ακτίνα.
Καμιά δημόσια υπηρεσία μέσα σ΄αυτή τη ακτίνα του κέντρου με τις δυο περιφέρειες, δηλαδή ΟΤΕ. ΔΕΗ. ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΑ, ΙΚΑ Εφορεία, και άλλες δημόσιες υπηρεσίες Δημαρχία-Νομαρχία- Νοσοκομεία, δημόσια Ιατρεία κ.α. και όλες αυτές οι υπηρεσίες να εξασφαλίσουν στον πολίτη πελάτη, τους απαραίτητους χώρους στάθμευσης.
Τράπεζες. Πολυκαταστήματα, και εμπορικά κέντρα όπου και να είναι να φροντίσουν από μόνα τους να διαθέσουν από τα τεράστια κέρδη τους για χώρους στάθμευσης των πελατών τους.
Μετά από εκεί εξασφαλίζουμε σε όλους του χώρους και σε όλη την πόλη, ξεχωριστά για τον καθένα. Για το, πεζό, τον Ποδηλάτη, το αυτοκίνητο την ισοδύναμη πρόσβαση.
Και βέβαια η ίδια λογική θα επεκτείνεται κατά μήκος όλης της πόλης. Πεζοδρομία μεγάλα, ποδηλατοδρόμοι ασφαλείς, μεγάλοι δρόμοι. Και σε συγκοινωνιακούς κόμβους, αρχαιολογικούς χώρους και φυσικούς χώρους αναψυχής μεγάλα πάρκιγκ.
Αυτά είναι λίγα από αυτά που μπορούν να κάνουν μια πόλη ανθρώπινη και σύγχρονη.
Στα νεοκλασικά σίγουρα θα υπάρχουν και ιδιοκτήτες που δεν εμπλέκονται με αποφάσεις.
Φαντάζομαι ότι θα είναι λίγοι. Γιατί πολλές φορές οι πέριξ είναι εκείνοι που πιέζουν τα πράγματα προς ορισμένες κατευθύνσεις.
Πιστεύω ότι οι επιλογές δεν έγιναν από άγνοια, ούτε χωρίς σποπιμότητα.