Τεύχος 16ο Ιανουαρίου-Ιουνίου 2007

[admin]

Τεύχος 16ο Ιανουαρίου-Ιουνίου 2007



Περιεχόμενα

1)Είστε σίγουρος κύριε νομάρχα ότι δεν κινδυνεύω ;
2) 1967-2007 Σαράντα χρόνια μετά….
3) Ένα ποτήρι νερό βρε παιδιά δε θα μας δώσατε!!
4)« Δεν έδωσαν νερό στον Γιώργο Κυρίτση».
5) Θα κόψω τις φλέβες μου.
6) Το Μήνυμα του Ρολογιού
7) Αγαπητή Έλενα και Γιώργο Κυρίτση
Ο Μήτρους Βελανιδιάς
9) Ενεργοί πολίτες
10)Τα λάθη της ιστορίας μας
11)Είναι έγκλημα αυτό που γίνεται!
12) Ληθαίος 1907 Το Ποτάμι του θεού
13) Να προστατευθούν οι αρχαιολογικοί θησαυροί!
14) Να σταματήσει η καταστροφή της Αρχαίας Τρίκκης
15) Το πρώτο Φαρμακοτριβείο της Οικουμένης Κινδυνεύει!

[admin]

Η σάτιρα είναι το μοναδικό όπλο μας σε καιρούς «χαλεπούς»



Πως ημπορώ να βλέπω την νομαρχία των Τρικάλων στο εφεξής χωρίς να έρχεται στο νου μου η εικόνα ενός απαίσιου και φρικτού σωφρονιστηρίου.




Πώς να υπάγουμεν κύριε νομάρχα μετά τα δηλώσεις του αντινομάρχου σας εις το γραφείον του ;
Και αν ηφάγω κάποιο σκαμπίλιον ; Κατά την ώρα που θα λέω κύριε αντινομάρχα έχω ετούτο το αίτημα και ξαφνικά μου έρθει ένα σβουριχτό σκαμπίλιον ;
Εστί και άγριος εις την όψιν ο αντινομάρχης σας.
Και αν εις το αίτημά μου απαντήσει: «Αυτό το αίτημα βλάπτει την δημοκρατία και τη νομαρχία» και πριν προλάβω να πω άλλο τι, με αρπάξει και αφού μου δώσει στην αρχή αρκετές ψηλές ύστερον με σύρει εις έτερον γραφείον και εκεί υφάγω το ξύλον της αρκούδας.
Διότι ετόλμησα κύριε νομάρχα να είπω το αίτημά μου ;
Και ποίων αίτημα θα είναι εις το εφεξής εντός της «δημοκρατίας που δεν βλάπτει» ;
Εγώ τρομάζω μετά ταύτας τα δηλώσεις και έξωθεν του γραφείου του αντινομάρχου να περάσω.
Πόσο τα μάλα να εισέλθω και μέσα εις το εσωτερικόν του γραφείου.
Την ταραχήν που μπορεί να έχει τώρα μετά την καταδίκην των δηλώσεών του, αίφνης μπορεί πριν ανοίξω το στόμα μου και είπω τι, ορμήσει επάνω μου και φάγω μερικές ξεγυριστές ;
Είστε σίγουρος κύριε νομάρχα ότι δεν κινδυνεύω ;
Είστε σίγουρος ότι πριν καν ανοίξω το στόμα μου δε με αφοπλίσει με εκείνον το σαγηνευτικό βλέμμα που λέει «α΄ εσύ είσαι πουλάκι μου που γράφεις εναντίον μου στας εφημερίδας» και έπειτα με σύρει αμέσως σηκωτόν εις το γραφείον του και αρχίσει να βιντεοσκοπεί το ξύλο της νομαρχίας σας ;
Και μόνον εις την σκέψιν ότι υπάρχει εις την νομαρχίαν σας εις αντινομάρχης που αρέσκεται να σκαμπιλίζουν και μάλιστα να αυτοσκαμπιλίζουν (κρατούμενον) το όποιον έχει επιπέσει εις σφάλμα ανατριχιάζω.
Διότι ο «κρατούμενος» είναι σαν το γέρον, σαν το παιδίον το οποίον δεν ημπορεί να προστατεύσει τον εαυτόν του.
Είναι σαν το ζώον το ανυπεράσπιστον που το βασανίζει επαχθώς ο άνθρωπος.
Πως ημπορώ να βλέπω την νομαρχία των Τρικάλων στο εφεξής χωρίς να έρχεται στο νου μου η εικόνα ενός απαίσιου και φρικτού σωφρονιστηρίου ;
Η εικόνα ενός κολαστηρίου του Γκουλάγκ της Ρίγας και των Τολ του Αι-Στράτη και αν φανταστώ και εσάς με την τιμημένη αστυνομικήν στολήν την οποίαν εφέρατε πριν έρθετε εις την νομαρχίαν Τρικάλων ανατριχιάζω εις την σκέψιν ότι το κτίριον τούτο θα ομοιάζει εις το μυαλόν μου - εις το κέντρον της πόλεως μας - ως να ήτο το κρατητήριο της Γκεστάπο.
Το ρετσινόλαδο του Μεταξά.
Το λευκόν κελίον της Άγκυρας, το απαίσιον ψυχιατρείον της Γκα Κε Μπε.

Λυγίζουν τα γόνατά μου και έξωθεν της νομαρχίας να διέλθω πλέον, ουχί και να είμπω μέσα.
Πως να ανέλθω τα σκάλας. Βλέπων μάτια πίσω από τας τζαμαρίας της νομαρχίας να παρακολουθούν το κάθε βήμα μου.
Και τι σκοτεινό κτίριον είναι ετούτο ; Και πως θα γνωρίζω πλέον ότι δεν υπάρχουν και άλλοι τινές που αρέσκονται στα σκαμπίλια εις την νομαρχίαν σας και δεν βρεθώ εξαίφνης εις κάποιο κελίον της νομαρχίας σας και ύστερον εις το Γκουεντανάμο ;

Είναι πλέον σίγουρον ότι αυτό το κτίριον είναι πλέον η νομαρχία Τρικάλων ;

Είναι σίγουρον ότι δεν έχει μεταβληθεί εις σοφρονηστήριον ψυχών και σωμάτων ;
Είστε σίγουρος κύριε νομάρχα ότι εις το υπόγειον της νομαρχίας σας δεν υπάρχουν κελιά και δεν γίνονται βασανιστήρια ; Έστω ότι δε πέφτουν και μικρές σκαμπιλίτσες ψηλές.

Πόσο καιρόν έχετε να κατεβείτε εις τα υπόγεια της νομαρχίας κύριε νομάρχα;

Υπάρχει γραφείον ασφαλείας εις τον πρώτον όροφον ;
Εν γραφείον το οποίον έχει ένα «πιεσόμετρο Δημοκρατίας» όπως μανθάνομεν και οι πολίτες υποβάλλονται σε μέτρηση και αν ο δείκτης περνάει την ένδειξη «Υπερβολική Δόση» με τη γαλάζια γραμμή εγείρεται συναγερμός και ο μετρηθείς αμέσως τίθεται υπό περιορισμόν και ακολουθούν οι διαδικασίαι του «καλού ξύλου» που «δεν βλάπτει ποτέ» ;
Και ύστερον περνάει από την «καθάρσιον αίθουσαν» όπου ο ασθενής υποβάλετε σε ορόν καθαρότητας με ειδικόν «καθάρσιον», ουχί ρετσινόλαδον πλέον, ίνα φονευτούν όλαι οι επικίνδυνοι ιοί της «υπερβολικής δημοκρατίας» και κατόπιν δημιουργείται φάκελος τον οποίον συνοδεύει αυτόν εις όλην την ζωή του φέρων την ένδειξην «επικίνδυνος δημοκράτης φέρων αρκετή δόσην αναρχίας».

Είστε σίγουρος κύριε νομάρχα διά την νομαρχία σας ;
Είστε σίγουρος κυριε νομάρχα ότι δεν κινδυνεύω εφεξής περνών έξωθεν της νομαρχίας ;

Είστε σίγουρος κύριε νομάρχα ότι δεν κινδυνεύω;

[admin]

Σύμφωνως με τας προφητείας του πάτερ-Ονούφριου εκ της ερημικής σκήτης των Μετεώρων όπου ασκητεύει από χρόνων πολλών θα έρθει σύντομα εις νέος σωτήρ του φιλτάτου έθνους μας.
Συμφώνως προς την προφητείαν του πατήρ-Ουνούφριου θα εξέλθει εκ νομαρχίας φέρων το όνομα το οποίον αρχίζει από Τρ και θα γένη αποκαλυπτική η παρουσία και η όψις του από τον χαρισματικό λόγον το οποίον θα λέγει τα εξής :
«Ήρθεν η ώρα όπου η Ελλάς έμπροσθεν της φαυλοκρατίας την οποίαν οδήγησαν την χώραν τα πολιτικά κόμματα και οι υπό τας αναρχικάς ιδέας εχθρούς του έθνους, οι κουκουλοφόροι, οι αναρχικοί των Εξαρχείων και άλλοι τινές αλλοδαποί εκ των χρεοκοπημένων χωρών του παραπετάσματος, ήρθον σήμερον λέγω μετά 40 έτη να μας ληστεύσουσι ίνα επειγόντως είναι και πάλιν η χώρα μας επιβεβλημένον να έμπει εις την νέα εποχή της γυψοσανίδος της επαναστάσεως».



«Για ολίγον εισέτι διάστημα έως χρόνου 7 εβδομάδες, 7 εξάμηνα, 7 χρόνια, 7 χιλιάρμενα οι Έλληνες μάθουν να περπατούν χωρίς γυψοσανίδα και ολίγον τινά λέγω ότι αν πέφτει και καμιά ψιλή είναι δια τον καλόν της επαναστάσεως υμών. Διότι λέγω ότι το ξύλο είναι η αναγκαία ασπιρίνη μετά το γύψον, και το οποίον πίπτει εις τα αστυνομικά τμήματα είναι λέγω ξύλο φάρμακον και είναι προς συμμόρφωσιν των ιδεωδών του έθνους μας εκ του αλλοδαπού κινδύνου το οποίον ελλοχεύει υπό κάτω του απεχθούς και βλαβεροτάτου υμών δημοκρατικού πολιτεύματος.
«Διότι τι θέλουμε κάνει ; Να αποστείλουμε αυτούς εις εξορίαν ; Ουχί. Προτιμούμε τον εξευτελισμό αυτών ίνα μάθουν το αθάνατον φάρμακον της γυψοσανίδος : «Όπου δεν πίπτει ο λόγος της επαναστάσεώς μας, δηλαδή, της επανίδρυσης του εθνους μας, θα πίπτει η θεραπευτική αστυνομική ράβδος». Αλλά ουχί η ράβδος εξ ημών αλλά η ράβδος μεταξύ των εχθρών των ιδεωδών μας. Δηλαδή ο εις θα σκαμπιλίζει δεκάκις φοράς την ημέραν τον άλλον».
«Διότι λέγω υμίν ότι η κλοπή μιας τσάντας αποτελεί μέγιστον κίνδυνον και μάλιστα μιας μπλε τσάντας που φέρνει τα χρώματα του φίλτατου έθνους αποτελεί την χειρίστην απειλή της κοινωνίας. Αν ήτο κόκκινη η τσάντα ουδείς θα έλεγε τινά. Αλλά κλοπή τσάντας μπλε και φέρων λευκάς ραβδώσεις είναι προδοσία κατά του έθνους και κίνδυνος μέγιστος εστί, εξού εκπορεύεται εκ των χωρών του διαλυμένου εκ βορράς παραπετάσματος».
Και ευρέθημεν εις την ευχάριστον υμών θέση ίνα βιντεοσκοπήσουμε το θεραπευτικόν ξύλον της επαναστάσεως ίνα το αποστείλουμε αυτό εις τας δήθεν πολιτισμένας χώρας της Ευρώπης. Για να παραδειγματισθώσιν και να είπομεν εις αυτούς ότι εις τη χώρα υμών της πορτοκαλέας και της ελαίας η πολύ Δημοκρατία είναι εχθρός της κοινωνίας μας και βλάπτει και οδηγεί δια μέσου των βλαβερών δημοκρατικών μικροβίων και του δημοκρατικού και βλαβερού δάκου εις την ασυδοσία.»!!

«Ζήτω η νομαρχία. Ζήτω η αντινομαρχία. Ζήτω η μεγάλη πορεία που ξεκινά σήμερον από την νομαρχία και ίνα συμπαρασύρει και τας άλλας βλαβεράς δημοκρατικάς νομαρχίας της Ελλάδος εναντίον των μικροβίων, των παράσιτων και των επικίνδυνων ιών της δημοκρατίας
Ζήτω η Επανάσταση της 21ης Ιουνίου του 2007».

Εν Τρικάλοις της 19η Ιουνίου 2007



.

[admin]

Αγαπητέ Γιώργο Κυρίτση

Από ποιον ζητάτε νερό ;
Από της αρχές ;
Οι αρχές αγαπητέ κυρίτση δεν κουβαλάνε νερό σε όσους εργάζονται σ΄ αυτή τη πόλη.
Οι αθηναϊκές αρχές σας προσφέρουν νερό τόσα χρόνια που εργάζεστε ;
Νερό προσφέρουν οι φίλοι!!!
Και στο κάτω-κάτω που ξέραμε ότι διψάτε.
Δεν σας χρωστάει αυτή η πόλη τίποτα!!
Εσείς χρωστάτε.
Κάνατε τα τελευταία γυρίσματα και μάλιστα το τέλος το γράψατε μ΄ένα γάμο τηλεοπτικό.
Δεν χρωστούσατε στον τηλεοπτικό γάμο να καλέσετε κανένα, αλλά δεν χρωστούσατε να στείλετε τουλάχιστον ένα δελτίο τύπου στα ΜΜΕ ενημερώσεως των Τρικάλων να ξέρουμε και αν έρθουμε όλοι οι εμείς οι απλοί άνθρωποι να σας εκφράσουμε τις ευχές μας και ότι άλλο έστω και με ένα ποτήρι νερό.
Θα μπορούσατε αυτό τον γάμο να τον συνεχίσετε αργότερα και με το κοινό των Τρικάλων.
Δεν το κάνατε όμως.
κινείστε γενικά πολλοί καλλιτέχνες σε στυλ Κινέζων αυτοκρατόρων που για να τους βρει ή να τους δει κανείς πρέπει να περάσει τα χίλια δώματα και περιστύλια των αυτοκρατορικών θρόνων σας.
Έρχεστε επαγγελματικά κάνετε τη δουλειά σας και φεύγετε και στο τέλος ζητάτε να σας φέρουμε και ένα ποτήρι νερό.
Μας χρωστάτε αγαπητέ Γιώργο πολλά, διότι εκμεταλλευτήκατε την ωραία μας πόλη και την κάνατε σίριαλ.
Απαιτούμε τα πνευματικά μας δικαιώματα..
Έστω και μ΄ ένα ποτήρι νερό.
Που δυστυχώς δεν μας το δώσατε παρότι καθίσαμε τόσες ώρες μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες για να σας βλέπουμε.
Αγαπητέ Γιώργο χαμηλώστε τους τόνους για τις αρχές.
Οι αρχές είναι πάντα απρόσωπες.
Όπως και εσείς στη δουλειά σας.



.

[admin]

Ποιες αρχές ; Ο Δήμαρχος δηλαδή.
Να κάθεται με το λαγήνι κυριακάτικα να ποτίζει τις μπαϊλντισμένες μάνες που ήρθαν με τα παιδιά από την Αθήνα.
Καλά κλειστό ήταν το καφενείο δίπλα ;
Και βέβαια δε θα ερχόταν ο δήμαρχος ακόμη και αν το ζητούσατε, θα έστελνε τους υποτακτικούς του να σας ξεδιψάσουν.
Και οι βασιλείς και οι πρίγκιπες πρωταγωνιστές θα απολάμβαναν τον ίσκιο των Τρικάλων.
Μα δε σκεφτήκατε αγαπητέ Γιώργο πως αν σας φέρναμε νερό στο τέλος θα μας ζητούσατε και κανένα βαρέλι με τυρί, μυτζήθρα, και κανένα κασέρι και κεφαλοτύρι.
Και άντε μετά να σας ξεδιψάσουμε!
Και στο κάτω-κάτω τι κάνατε για την πόλη μας για να ζητάτε όλες αυτές τις τιμές!!
Είχαμε τον Σακαφλιά, μας φέρατε και τον μαύρο Άγγελο και μας αποτελειώσατε!!
Εσείς τα Τρίκαλα τα κάνατε μικρό Σικάγο!!
Μετά απ΄ όλες αυτές τις δολοπλοκίες ποιός σοβαρός άνθρωπος θα έρθει να μείνει στα Τρίκαλα ;
Εσείς τις συμμορίες των Αθηνών τις μεταφέρετε στα ωραία Τρίκαλα.
Αλλά τι σας νοιάζει; Μήπως ζείτε εσείς στα Τρίκαλα.
Εσείς είστε σας τους καθηγητές του Θεσσαλικού πανεπιστημίου στα Τρίκαλα.
Διδάσκουν εδώ και μένουν στη Θεσσαλονίκη.
Τα Τρίκαλα ούτε τα ξέρουν!!
Μη μου πείτε ότι τα ξέρετε εσείς τα Τρίκαλα αγαπητέ Γιώργο ;
Γιατί αν τα ξέρατε θα γνωρίζατε από καιρό ότι το νερό πια πωλείται εμφιαλωμένο στα Τρίκαλα και δεν τρέχει τζάμπα από τις τόσες πολλές βρύσες που είχαμε κάποτε.
Δεν μας είπατε τι νερό θέλατε ; Τρικαλινό ντόπιο ή εμφιαλωμένο από το Λουτράκι ;
Το ντόπιο νερό το πληρώνουμε για όλες πια τις χρήσεις στα Τρίκαλα και μάλιστα ο δήμαρχος μας σκέφτεται να βάλει και άλλη αύξηση.
Είναι πανάκριβο το νερό στα Τρίκαλα και καλά θα κάνατε όταν ξαναέρθετε να κουβαλάτε και νερό μαζί σας.

Παρ΄όλα αυτά το σταματήσατε απότομα το σίριαλ και μας κακοφαίνεται!!!




Μας ξεφτιλίσατε πανελληνίως για ένα ποτήρι νερό!
Κύριε Κυρίτση.

Σας δώσαμε τον, ποταμόν σας δώσαμε το φρούριον το ρολόγιον, τον Ματσόπουλον και τόσα άλλα διά να γυρίσετε την ταινία σας και μας δώσατε όξον πικρόν
Και τι νομίζετε ότι θα ήταν η ταινία σας χωρίς όλα αυτά ;
Μια βαρετή ιλαροτραγωδία.
Και όλα αυτά για ένα ποτήρι νερό.
Μας φέρατε το τουρισμό, είπατε στη συνεντευξή σας.
Ποιον τουρισμό ;
Το φρούριο γέμισε τρύπες, ψάχνουν όλοι τώρα να βρουν το θησαυρό.
Από τότε που ήρθατε στα Τρίκαλα μέγα κύμα τουριστών ενέκυψε στην πόλη.
Αναζητούν όλοι μετά μανίας σε ποιο σημείον του ποταμού έστεκεν η Ρεγγίνα
εν μέσου του ποταμού.
Εδώ τους λέμε, εκεί τους λέμε. Δεν μας πιστεύει πια κανείς
Όχι, μας λένε, αυτά δεν μοιάζουν με τα νερά, τα δέντρα τα πουλιά που έστεκε η Ρεγγίνα με τα ξέπλεκα μαλλιά.
Άλλοι πάλι μας ρωτούν :
Σε ποια στενά έγιναν οι φόνοι;
Στου Σακαφλιά απαντούν οι ντόπιοι.
Σε ποια απ΄όλα τα στενά, ρωτούν και πάλι.
Πάρτε τα βουνά και όπου σας βγάλει η άκρη.
Άρα αυτό που είπατε, ότι οι ξένοι δε θα ταυτίζουν τώρα τα Τρίκαλα με τον Σακαφλιά πέσατε σε πολύ μεγάλη πλάνη.
Το νέο άσμα που σιγοτραγουδιέται τώρα στα Τρικάλα ξέρετε ποιο είναι ;
«Στα δυο στενά του Σακαφλιά σκοτώσανε τον Βέρα στο δεξί - τον Σωτηρίου, ότι θέλει λέει ο καθένας - με μια ριξιά».
Παρ΄όλα αυτά δεν προλάβαμε να σας γνωρίσουμε καλά.
Όλα τα σίριαλ κρατούν τουλάχιστον δέκα χρόνια.
Εσείς γιατί μόνο τρία ;
Είχαμε και άλλες ομορφιές να σας δείξουμε..
Στα πέριξ που λέει και ο Τσιτσάνης

«Αυτή η πόλη έχει πολύ υπόγεια ζωή» έγραψε ο μεγάλος Γιώργος Ιωάννου για τα Τρίκαλα..

Μόνο που αρχίζει μετά τις 12 το βράδυ. Εσείς το σταματήσατε το σίριαλ 12 παρά 5
Την ώρα που αρχίσαμε να σας αγαπάμε..
Θα μας λείψετε πολύ!!!




.

[admin]

Νταν….νταν…νταν

Οι 12 απανωτοί καμπανιστοί χτύποι εκείνη το βράδυ μοιάζανε με μήνυμα θανάτου μέσα στην ησυχία της νύχτας. Είμαι ο φύλακας του κάστρου και κοίταξα ψηλά και το βλέμμα μου πάγωσε από το θέαμα που αντίκρισα.
Ένα ανθρώπινο σώμα κρέμονταν από ψηλά ανάποδα με τα χέρια κάτω και το ελαφρό αεράκι το πηγαινόφερνε χτυπώντας μ΄ ένα εφιαλτικό κρότο πάνω στον πρώτο πέτρινο μετερίζι του ρολογιού.
Έτρεξα προς το μέρος του και μόλις έφτασα από κάτω, χοντρές κόκκινες σταγόνες από αίμα πιτσίλισαν το πρόσωπό μου.
-Παναγία μου, είπα και δρασκέλισα την σιδερένια πόρτα του ρολογιού και άρχισα να ανεβαίνω τρέχοντας τις κλιμακωτές πέτρινες σκάλες. Μόλις έφτασα πάνω άρπαξα αμέσως το χοντρό σχοινί που ήταν περασμένο στην πολεμίστρα της κορφής που συγκρατούσε το σώμα που εξακολουθούσε ακόμη να χτυπά πάνω στο πέτρινο τοιχίο και να αφήνει αποτυπώματα από αίμα.
Το βάρος του κορμιού ήταν ασήκωτο και έπεσα αποκαμωμένος μετά από πολλές προσπάθειες στο τσιμεντένιο δάπεδο που ήταν πλημμυρισμένο και κείνο από αίμα. Τότε είδα για πρώτη φορά τα ματωμένα γράμματα που ήταν πάνω στον τοίχο και άρχισα να τα διαβάζω με κομμένη ανάσα και ταραχή.

«Είμαι έτοιμος με το σχοινί στο χέρι.
Σε λίγο θα κόψω τις φλέβες μου και το αίμα μου των υπέρ ημών εγχεόμενο ας είναι το αίμα το άγιο το ζωοποιών και πάλι την τηλεοπτική σειρά Βέρα στο δεξί».
Και πιο κάτω ένα πελώριο Β.
Και λίγο πιο κάτω «Για την Έλενα».

Αγαπητή Έλενα έμεινα εκεί επάνω παγωμένος δε ξέρω πόσες ώρες. Συνηλθα από τις σειρήνες της πυροσβεστικής που χτύπαγαν δαιμονισμένα. Σηκώθηκα σαν υπνωτισμένος και κοίταξα κάτω και είδα δυο άνδρες που προσπαθούσαν να κατεβάσουν το πτώμα του κρεμασμένου και κάτω ένα μεγάλο πλήθος που έκανε συνεχώς το σταυρό του και κοίταζε προς τα πάνω τρομαγμένο.
Νομίζω ότι αυτό που είδα και διάβασα πρέπει να είναι για σένα. Γιατί μετά όταν ήρθαν οι άνδρες της πυροσβεστικής το αίμα είχε απλωθεί προς όλες τις μεριές πάνω στο τοίχο και σβήστηκε το μήνυμα και έγινε μια τεράστια κόκκινη κηλίδα από αίμα.

Εδώ τώρα στα Τρίκαλα λένε πράγματα φοβερά.
Λένε πως ο κρεμασμένος αποκάλυψε ανόσια μυστικά
γιατί σταμάτησε απότομα και ξαφνικά αυτή η τηλεοπτική σειρά
Δεν ξέρω γιατί φυλάνε το κάστρο, λένε , - αλλά εγώ δεν το πιστεύω-
Υπάρχουν και άλλοι αυτόχειρες που περιμένουν στη σειρά.
Κάνε κάτι αγαπητή Έλενα. Θα πάρεις πολύ κόσμο στο λαιμό σου!

Στα Τρίκαλα όταν αγαπάνε κόβουν εύκολα τις φλέβες τους.

Με εκτίμηση
Ο φύλακας του Κάστρου

[admin]

Αρματολοί και Κλέφτες






Οι ενεργοί πολίτες – αν υπάρχουν ακόμη– ή υπάρχουν μερικοί σε λανθάνουσα κατάστασή και αυτοί βαυκαλίζονται ενίοτε και δεν κάνουνε τίποτα. επειδή πολλοί προσμένουν να τους καλέσουν τα κόμματα και οι σημερινές δημοτικές και κομματικές παρατάξεις στις επόμενες εκλογές και να αποτελέσουν τον μαϊντανό των επόμενων ψηφοδελτίων την τελευταία στιγμή.
Φαίνεται ότι δεν έχουν πάρει ακόμη το μάθημα τους το πως δουλεύουν οι υπάρχουσες κομματικές παρατάξεις και πώς έφτιαξαν τα ψηφοδέλτια τους και πως τα παρουσίασαν την τελευταία φορά στην προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση. Αυτά τα ψηφοδέλτια περιείχαν στο μεγαλύτερο μέρος μήπως επιφανείς πολίτες των πόλεων ; Αυτά τα ψηφοδέλτια περιείχαν στην πλειοψηφία τους ανθρώπους με κοινωνικές ευαισθησίες ; Με πολιτική σκέψη και πολιτικό κριτήριο ; Ανθρώπους με γνώσεις ;
Ποιο ήταν το μοναδικό κριτήριο τους για την επιλογή των ψηφοδελτίων;
Το κομματικό μέλος, η κομματική ταυτότητα, και το τελευταίο κριτήριο η συγγένεια μεταξύ των υποψηφίων. Ο πατέρας τον γιο, ο θείος τον ανιψιό, ο κουμπάρος, του κουμπάρου, ω κουμπάρε. Και το χιλιοειπωμένο η προσφορά που όλοι επικαλούνται. Ποια προσφορά ; Αφού είναι γνωστό ότι όλοι θέλουν να είναι στα πράγματα μόνο-μόνο για τις απολαβές-τιμές και τα καλά της εξουσίας. Καλά κοροϊδεύονται και κοροϊδεύουν οι άλλοι οι «επάρατοι» δεξιοί όπως τους λένε, οι αριστεροί αντιπαλοί τους κοροϊδεύονται και οι ίδιοι οι αριστεροί μεταξύ τους ;
Τη δεξιά την έκρινε ο κόσμος και την έκανε κυβέρνηση να κυβερνήσει το τόπο για 4 χρόνια το ίδιο και τους Δήμαρχους να κυβερνήσουν και να διαχειριστούν το δήμο για 4 χρόνια. Ο ρόλος της αντιπολίτευσης ποιος είναι κατά την πολιτική φιλοσοφία της αριστεράς ; Των αριστερών δημοτικών αντιπολιτεύσεων ας πούμε συγκεκριμένα, ποιος είναι ο ρόλος τους ; Κάποιον ρόλο θα παίζει και η αντιπολίτευση, δεν μπορεί να μην έχει ρόλο ; Μπορεί να είναι εισαγγελικό γραφείο ; Ή μήπως γραφείο τύπου ;
Ο δήμαρχος και η κάθε δημοτική ομάδα της πλειοψηφίας έχουν ένα σοβαρό έργο και το βλέπουμε ενίοτε να εγκαινιάζουν και να διαχειρίζονται πλείστες δραστηριότητες του δήμου, Ένα έργο που τους το ανέθεσε ο λαός. Η αντιπολίτευση, - η μειοψηφία δηλαδή -, τι έργο παράγει για να την κάνουμε την άλλη φορά πλειοψηφία ;
Αυτό θέλω να πω σε όσους θέλουν να είναι ενεργοί πολίτες, ότι βαυκαλίζονται πρώτον με μια ανύπαρκτη αντιπολίτευση της αριστεράς που δεν υπάρχει πια. Αυτό που βλέπουνε σαν αριστερή αντιπολίτευση είναι μια άλλη δεξιά Για αυτό και το μόνο που κάνει είναι να παρακολουθεί τα πράγματα.
Να πέσει η μία δεξιά από τα σκάνδαλα και το φαγοπότι και να έρθει η άλλη, όπως έπεσε η προηγούμενη δεξιά(δήθεν αριστερά) από το ίδιο φαγοπότι. Οι δυο δεξιές το μόνο που κάνουν είναι κάπου-κάπου να ξεκουράζονται από το φαγοπότι. (Βέβαια να πούμε και του στραβού το δίκιο στο φαγοπότι δεν συμμετέχουν όλοι, υπάρχουν και λίγοι ρομαντικοί πολιτικοί και στις δύο δεξιές που χάνουν στο τέλος τη μπάλα και το παιχνίδι).
Παλιότερα υπήρχε ένα ιδεολογικό ξεκάθαρο δεδομένο μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς. Η Δεξιά (η τελευταία τουλάχιστον) πίστευε και πιστεύει στη δημοκρατία της αγοράς και ο ρόλος του κράτους νομοθετικός και ελεγκτικός για τους κανόνες και τους νόμους του ελεύθερου εμπορίου. Και η Αριστερά πίστευε - και ένα μέρος πιστεύει ακόμη – στην κρατικοποίηση της αγοράς και ο ρόλος του κράτους νομοθετικός και ελεγκτικός για τους κανόνες και τους νόμους της εργασίας.
Να πάμε και λίγο παραπέρα : Η Δεξιά πίστευε και πιστεύει ότι αυτό το δεδομένο μπορεί να εξασφαλιστεί μέσα από τη θεσμοθέτηση ιδεολογικοπολιτικών - 2-5 και περισσοτέρων - κομμάτων και με κάποιο πλειοψηφικό σύστημα να εκλέγεται η κυβέρνηση και η Αριστερά πίστευε - και πιστεύει ένας μέρος της - ότι το δεδομένο της μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο μέσω ενός ιδεολογικοπολιτικού κόμματος που με κάποιο πλειοψηφικό σύστημα εκλέγεται ο αρχηγός.
Με αυτό το διαχωρισμό ρωτώ πολλούς ενεργούς πολίτες και φίλους : Που νομίζουν ότι ανήκουν σήμερα και που τοποθετούν το εαυτόν τους ; Δεξιά ή Αριστερά ;
Θα διακινδυνεύσω ένα αποτέλεσμα ότι το 80% τις εκατό νομίζω ότι πιστεύουν στη Δεξιά- αφού αυτή η αριστερά – με το παραπάνω πολιτικό περίγραμμα – απέτυχε. Η μόνη διαφορά είναι ότι σήμερα το 40% από το 80% ομολογούν ότι είναι δεξιοί ενώ το υπόλοιπο 40% θέλουν να λέγονται αριστεροί και να πράττουν σαν δεξιοί.
Η Ελλάδα όμως έχει και μια άλλη δική της πρωτοτυπία . Δεν έχει κανονική δεξιά έτσι όπως τη καθορίσαμε με το παραπάνω ιδεολογικοπολιτικό περίγραμμα. Έχει δημιουργήσει ένα δικό της νέο ιδεολογικοπολιτικό δεδομένο καθαρά ελληνικό. Και αυτό είναι το Ζερβοδέξιο. Δηλαδή δεν περπατάει φορώντας στο ένα πόδι το δεξιό και στο άλλο πόδι το αριστερό παπούτσι και να πορεύεται πολιτικά κανονικά όπως κάνουν τα περισσότερα κράτη, αλλά φοράει και στα δυο πόδια κάτι σαν τα παλιά Τσαρούχια που δεν ήξερες πιο είναι αριστερό και πιο δεξιό.
Το ιδεολογικοπολιτικό δεδομένο της Ζερβοδεξιάς στην Ελλάδα (80%)μπορεί να είναι και το τσάμικο, με τόσα νταούλια που κυκλοφορούν γύρω μας και κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ακόμα που το πάει η Ελλάδα πολιτικά και οικονομικά. Τα τσαρούχια όπως είναι γνωστό έχουν και φούντες και όλα καταλήγουν κοινωνικοπολιτικά στο τέλος σαν το «δουλειές με φούντες».
Τα πράγματα έχουν γίνει τόσο τραγελαφικά που δεν ξέρεις τι γίνεται
Ανεβαίνει στα πράγματα η Δεξιά και μας πάει Αριστερά στο κρατισμό και στον έλεγχο της εργασίας. Ανεβαίνει στα πράγματα η Αριστερά και μας πάει Δεξιά από τον παρεμβατισμό έως στον άκρατο καπιταλισμό.
Στο μόνο που μένουν σταθεροί όλοι είναι στο μεγάλο φαγοπότι.
Θα μου πεις Τσαρούχι, Τσάμικο και χορός χωρίς φαγοπότι γίνεται ;
Όχι βέβαια, το ίδιο έκαναν και οι πρόγονοί μας Αρματολοί και Κλέφτες μόνο που τώρα έμειναν μόνο οι ΚΛΕΦΤΕΣ
Για αυτό σας λέω αγαπητοί φίλοι και ενεργοί πολίτες μήπως είναι καιρός να γίνουμε ξανά ΑΡΜΑΤΟΛΟΙ.
Είναι η μόνη καθαρή ελληνική ιδεολογικοπολιτική στάση για πραγματικούς ενεργούς πολίτες. Τα άλλα τα δεξιά και αριστερά είναι κουραφέξαλα για τους ιθαγενείς και τους αφελείς.
Αρματολοί τουλάχιστον για να μοιράζονται δίκαια τα κλοπιμαία.
Και όχι μόνο ο θείος, ο ανιψιός, ο πατέρας, ο γιος και ο κουμπάρος του κουμπάρου ώ κουμπάρε να παίρνουν το παρά και εμεί οι άλλοι τα δήθεν «Αριστερά και Δεξιά».



.

[admin]

Ποια χώρα ελευθερώθηκε με επανάσταση και είχε πρώτο κυβερνήτη από άλλη χώρα ;



-Γιατί μπαμπά αφού οι Έλληνες έκαναν επανάσταση και ελευθερωθήκαμε είχαμε Γερμανό βασιλιά ;

Του Βασίλη Πάνου*

Στο πρώτο ερώτημα θα μπορούσε να απαντήσει κανείς στο σημερινό Αφγανιστάν. Στο δεύτερο ερώτημα δεν έχει εύκολη και λογική απάντηση. Μπορεί κανείς να εξηγήσει σ΄ένα παιδί πως γίνετε αυτό ; Γιατί απαντώντας στο ένα γιατί, είσαι υποχρεωμένος να απαντήσεις και στα υπόλοιπα γιατί, που αυτονόητα θα γεννηθούν στο μυαλό του παιδιού σου. Διότι αν απαντήσεις, «γιατί έχουμε Προστάτες». Πρέπει να εξηγήσεις στη συνέχεια στο παιδί, τι είναι Προστάτες και πάει λέγοντας θα ακολουθήσει μια συζήτηση που όλη η ιστορία μας - έτσι όπως τη μαθαίνουμε από τα σχολικά εγχειρίδια – θα πάει στράφι.
Δεν είναι λίγο αστείο να συζητούμε για τα λάθη των σχολικών βιβλίων μας ; Όταν γνωρίζουμε ότι την «ιστορία» την «επίσημη» όπως λέγεται πολλές φορές την γράφουν οι νηκητές ; Ποιοι ήταν οι νικητές της εξέγερσης του ελληνικού λαού το1821 ; Οι τρεις προστάτιδες δυνάμεις της Ελλάδος, Γαλλία Αγγλία, Ρωσία. Στη ουσία τρία κράτη στη συσκευασία του ενός (1). Όλα αυτά τα κράτη μια παρέα ήταν και οι γάμοι γινόταν και γίνονταν μεταξύ παιδιών των βασιλικών οίκων. Ό ένας έπαιρνε την αδελφή του άλλου. Και όταν γινόταν κυρίαρχοι ενός νέου χώρου κανόνιζαν μεταξύ τους ποιον νέο πρίγκιπα (για αυτό καλλιεργούσαν όλες αυτές τις αυλές των γαλαζοαίματων για να έχουν πρίγκιπες για τις νέες περιοχές και χώρες του) που θα στείλουν.
Η επίσημη ιστορία που μαθαίνουν τα παιδιά μας στο σχολείο έχει σχέση με αυτούς του νικητές που κάποια στιγμή στην κυριαρχία τους προστέθηκε μια ακόμη χώρα. Μια χώρα που στην αρχή κανείς δεν ήξερε ακόμη πώς να την πει, και τι όνομα να της δώσει ; Και από γλώσσα ; Εδώ μπορεί να απαντήσει κανείς μόνο με μια λέξη Βαβυλωνία!! Από εθνική συνείδηση ; Άστα να πάνε.
Αναλαμβάνουν λοιπόν οι Προστάτες, Άγγλοι. Γάλλοι, Ρώσοι, Πορτογάλοι, να μας κάνουν ΚΙΜΑ. Με κανονική μηχανή σαν αυτές που είχαν παλιά οι κρεοπώλες. Τα σκληρά κόκαλα - αυτοί που δεν χαμπάριζαν από τέτοια, οι αγωνιστές της εξέγερσης του 1821 καθαρίστηκαν κανονικά γιατί είναι δύσκολα να αλέσεις κόκαλα με παλιά μηχανή - Αυτή η μηχανή του κιμά του κρεοπωλείου, ήταν η επίσημη δημόσια εκπαίδευση από καταβολής του ελληνικού κράτους.
Από το 1827 με τον κιμά αυτόν άρχισαν να πλάθουν τους κεφτέδες. Δηλαδή εμάς τους Έλληνες. Δεν είναι γνωστή η φράση «μα ντιπ κεφτές είσαι»; Και όπως όλοι οι κιμάδες, για να γίνουν νόστιμοι οι κεφτέδες έχουν και τα μπαχαρικά τους για να έχουν καλή γεύση, έτσι και οι Έλληνες έχουν μόνο τους ενδόξους Ήρωες και τις ένδοξες σελίδες της ιστορίας τους.
Αυτή η κρεατομηχανή των Προστατών γράφει την επίσημη ιστορία μας που μαθαίνουν τα παιδιά μας στα σχολεία. Για αυτό το λόγο, αν δε διαβάσει κανείς τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, και άλλα ανεπίσημα βιβλία. δεν πρόκειται να πλησιάσει και να δει τα πραγματικά γεγονότα της εποχής.
Σήμερα οι Προστάτες μας με τα νέα γεωπολιτικά τους σχέδια που έχουν επί χάρτου δεν τους εξυπηρετούν τα σχολικά επίσημα εγχειρίδια της «ιστορίας» της Ελλάδος που τα καθόρισαν πιο πριν πάλι οι ίδιοι Προστάτες και τα καθορίζουν πάντα - γιατί τότε ήταν άλλα τα γεωπολιτικά τους σχέδια - και θέλουν τώρα να τ΄ αλλάξουν.
Δε θα τους βοηθήσουμε λίγο σ΄αυτό ; Κακό είναι τώρα που γίναμε όλοι (οι ευρωπαίοι) μια ευτυχισμένη και χαρούμενη οικογένεια να βάλουμε και εμείς λίγο το χεράκι ; (Πάντα βάζαμε το δικό μας χεράκι). Από εκείνη τη μαύρη ώρα και στιγμή που κάποιος ανακάλυψε ότι ο κιμάς άλλαξε σύνθεση ξέσπασε κι ο μεγάλος καυγάς του Βιβλίου της ΣΤ΄ του Δημοτικού σχολείου. Καυγάς για το «χεράκι». Άλλοι φωνάζουν : «’Εχουμε βάλει πολύ χεράκι», δηλαδή το παρακάναμε. Άλλοι: «Έπρεπε να βάλουμε περισσότερο χέρι». Άλλοι : «Είχαμε καθορισμένη οδηγία πόσο χέρι θα βάλουμε». Και άλλοι : «Να τους κόψουμε τους «προδότες ανθέλληνες» το χεράκι».
Με λίγα λόγια ο καυγάς είναι να μείνει το παλιό βιβλίο της επίσημης ιστορίας των Προστάτιδων ευρωπαϊκών δυνάμεων - της κρεατομηχανής – που αισθανόμαστε πιο υπερήφανοι με τα μπαχαρικά που έχει μέσα ο κιμάς, και όχι ο νέος κιμάς, ο άνοστος – με εκείνο το «συνωστίζονταν» στην προκυμαία της Σμύρνης – ένας κιμάς τέλος πάντων με πολύ λίγα μπαχαρικά και καρυκεύματα.
Δηλαδή ξαφνικά έπεσε μια νέα επιδημία στους Έλληνες να πάρουν θέση με τι σόι κιμά θέλουν να γίνουν κεφτέδες ; Θα γελούν πάλι οι Προστάτες μας και θα λένε ότι τελικά αυτοί οι Έλληνες ούτε στους κιμάδες δε συμφωνούν πάλι. Είναι ικανοί να καταλήξουν ακόμη και σε εμφύλιο πόλεμο, δηλαδή να σφαχτούνε μεταξύ τους για το αν θα βάλουν ή όχι μπαχαρικά και καρυκεύματα ή πόσα και τι σόι μπαχαρικά θα βάλουνε στους κιμάδες τους. Έχουν χωριστεί πάλι σε δυο μεγάλες ομάδες των υπερμπαχαρικών της καθ΄ ανατολής Ελλάδος και των μημπαχαρικών της καθ΄ δύσης Ελλάδος. Για το πραγματικό Σώμα της ιστορίας δυστυχώς είναι πολύ λίγες οι προσεγγίσεις.



.

[admin]

Καταστρέφεται η ιστορική μνήμη των Πόλεων



Τι θα μείνουν στις νεότερες γενιές απογυμνώνοντας τις ελληνικές πόλεις απ΄ όλα τα ιστορικά μνημεία τους ;

Πουθενά δε γίνεται και δεν έγινε αυτό! Εκατοντάδες πόλεις τόσο στη δυτική Ευρώπη αλλά και στην λεγόμενη πρώην ανατολική όλες διαφυλάσσουν και διαφύλαξαν τις ιστορικές μνήμες των πόλεων τους.


Αυτό που γίνεται π.χ. στα Τρίκαλα είναι πρωτοφανές. Στα Τρίκαλα κλαίνε συχνά οι Τρικαλινοί και χύνουνε δάκρυα για την καταστροφή την παλιάς αγοράς τους, (τα χασάπικα), και το ίδιο έγκλημα κάνουν συνέχεια.
Έρχεται πολλές φορές η μια δημαρχιακή αρχή και κατεδαφίζει ότι άφησε ο προηγούμενη ή ό,τι τέλος πάντων διέσωσε και διατήρησε η άλλη.
Στην Ελλάδα συμβαίνει όπως και με τις εθνικές τους φορεσιές που ντρέπονται να τις φορέσουν, ενώ σ΄ όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις πολλές φορές το χρόνο όλοι οι κάτοικοι σε διάφορες γιορτές τιμούν και φοράνε τις εθνικές λαϊκές φορεσιές, σε πολλά μέρη της Ελλάδος παίρνουν ένα φτυάρι και τα κατεδαφίζουνε όλα.
Εν ονόματι δήθεν του μοντέρνου πολλές φορές όταν ανέρχεται μια δημαρχιακή αρχή οι κάτοικοι θρηνούνε και το χάσιμο ενός ιστορικού μνημείου.
Στα Τρίκαλα τα Παλιά Δημοτικά Λουτρά κατεδαφίστηκαν και αυτά. Αυτά τα λουτρά δεν ήταν φορτισμένα με μνήμες χιλιάδων Τρικαλινών ; Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι δε θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα αξιοποιήσιμο ιστορικό πόλο αναφοράς με τουριστικό ενδιαφέρον πλαισιωμένο και από άλλες ιστορικές μνήμες της πόλης ; Τι έγινε ; Ότι έγινε και με τα Χασάπικα τους.
Το παλιό εργοστάσιο Ηλεκτρισμού Σταματόπουλου ήταν λιγότερης ιστορικής μνήμης αξίας από τα «Παλιά Χασάπικα» ; Αυτό κατεδαφίστηκε για να γίνει Δημοτικό θέατρο.
Γιατί δεν έγινε αυτό ;
Έγινε όμως το αντίθετο το Δημοτικό θέατρο+Πνευματικό κέντρο - αυτό που είναι στολίδι σε όλες τις πόλεις του κόσμου - έγινε στους ακάλυπτους χώρους των πολυκατοικιών. Μπράβο !!!
Και το εργοστάσιο Σταματόπουλου έγινε Πάρκιγκ!! Τελικά ούτε θέατρο έγινε, αλλά ούτε και διατηρήθηκε το Πρώτο εργοστάσιο ηλεκτρισμού στην Θεσσαλία.
Το εργοστάσιο Σταματόπουλου ήταν ένα ιστορικό μνημείο και θα μπορούσε να παραμείνει ένα ζωντανό μουσείο που θα φιλοξενούσε και πάρα πολλές άλλες ιστορικές μνήμες της πόλης και πολλές άλλες εκθέσεις όπως η πορεία του εξηλεκτρισμού και βιομηχανικού εξοπλισμού και την εξέλιξη του ηλεκτροφωτισμού στα Τρίκαλα, κ.ά.
Είναι πολύ μεγάλος ο κατάλογος καταστροφής της ιστορικής μνήμης των Τρικάλων και συνεχώς διευρύνεται κάθε χρόνο με τα εναπομείναντα μνημεία της. Τώρα άραγε ποιο έχει σειρά ; Το Τραίνο και ο σταθμός ; Οι παλιές φυλακές ; Τα ελάχιστα εναπομείναντα Παραδοσιακά κτίρια ;
Ο Αρχαιολογικός χώρος του Επιφανέστατου Ασκληπιείου που λεηλατείται κάθε μέρα και σκεπάζονται τα αρχαιολογικά ευρήματα με τόνους από μπετόν και σίδερα ;
Ευτυχώς ότι κάνουν οι Τρικαλινοί με τόσο πάθος καταστροφής δεν το κάνουν οι γείτονές τους, οι Βολιώτες, οι Λαρισινοί και οι Καρδιτσιώτες. Η Δημοτική αρχή του Βόλου Το 1994 αγοράζει το συγκρότημα από τους κληρονόμους Τσαλαπάτα (Εργοστάσιο Πλινθοκεραμοποιείας που ιδρύθηκε το 1926 από τους αδερφούς Τσαλαπάτα.) στα πλαίσια του προγράμματος URBAN και λίγο αργότερα η Δημοτική Επιχείρηση Μελετών Κατασκευών Βόλου (ΔΕΜΕΚΑΒ) εκπονεί τις μελέτες για την αποκατάσταση των χώρων, του μηχανολογικού εξοπλισμού, καθώς και την ένταξη νέων χρήσεων. Οι εργασίες αποκατάστασης άρχισαν το 1998 και τελείωσαν το 2001.
Σήμερα το εργοστάσιο Τσαλαπάτα αποτελεί 1) Μουσείο Βιομηχανικής Ιστορίας με 20 χειροτεχνικά εργαστήρια, εκθετήρια και μικρά εμπορικά καταστήματα για παραδοσιακά προϊόντα της περιοχής. 2)Χώρους εκθέσεων και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, βιβλιοθήκη, αίθουσα video-wall και κινηματογράφο. 4)Χώρους αναψυχής (καφέ, εστιατόριο, ουζερί) κ.α.
(Ότι δεν έκαναν οι Τρικαλινοί τόσα χρόνια με την παλιά ΜΠΟΥΤ-Σαράγια κ.α.).
Η Δημοτική αρχή της Λάρισας αξιοποίησε ένα μικρό αρχαιολογικό εύρημα του 1910 από τον τότε Έφορο Αρχαιοτήτων Απόστολο Αρβανιτόπουλο που αποκάλυψε ένα μικρό τμήμα ενός σκηνικού οικοδομήματος. Από τις αρχές του 20 ου αι., στον επιχωματισμένο πλέον χώρο, άρχισαν να κατασκευάζονται ισόγειες κατοικίες και καταστήματα που τραυμάτισαν πολλά αρχαιολογικά ευρήματα. Κατά τη δεκαετία του 1960 (της αντιπαροχής) οι βλάβες έγιναν πάρα πολύ σοβαρές με τις νέες οικοδομές που ανεγέρθηκαν στη θέση των παλιών. Το 1985 αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση και αρχίζουν συστηματικά οι αρχαιολογικές εργασίες και απαλλοτριώνουν και κατεδαφίζουν σταδιακά τα κτίρια σε μια μεγάλη εμπορική έκταση με πάρα πολλά εμπορικά καταστήματα και τελικά πέτυχαν κάτι το μοναδικό να αποκαλύψουν ένα τεράστιο αρχαίο θέατρο που κατασκευάστηκε στο α΄ μισό του 3 ου αι. π.Χ. στη πλαγιά του λόφου «Φρούριο». Οι προσπάθειες τόσων ετών της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, των τοπικών παραγόντων (Περιφέρεια, Νομαρχία, Δήμος, Πολιτιστικοί Φορείς και απλοί πολίτες), για την αποκάλυψη και ανάδειξη του πρώτου αρχαίου θεάτρου τελικά απέδωσαν καρπούς.

(Ότι ακριβώς δεν έκανε η Δημοτική αρχή Τρικάλων και οι αντίστοιχοι φορείς τόσα χρόνια για το Ασκληπιείο τους).

Σήμερα η επιστημονική διερεύνηση του μνημείου προχωρά πλέον πιο συστηματικά με βάση συγκεκριμένου προγράμματος αλλά το σημαντικότερο είναι ότι το θέατρο Λάρισας έχει γίνει πλέον σημείο αναφοράς της πόλης και έχει μετουσιωθεί σε ένα μεγάλο κοινωνικό και πολιτιστικό αγαθό και πόλος μεγάλης τουριστικής προσέλευσης.



.

[admin]

Ληθαίος 1907






Ιούνιος 1907 : Ημέρα Δευτέρα 4 του μηνός, ημέρα παζαριού για τα Τρίκαλα, ζεστή καλοκαιριάτικη ημέρα, ουρανός καθαρός. Κατά τις 5 το απόγευμα μαύρα σύννεφα σκέπασαν την πόλιν, σκοτείνιασε ο ουρανός και φωτιζότανε από τις συνεχείς αστραπές. Οι Τρικαλινοί και ιδίως οι χωρικοί χάρηκαν, περίμεναν να βρέξει. Για να σωθούν τα σπαρτά που κινδύνευαν.
Προ 15 μάλιστα ημερών είχαν κάνει λιτανεία διά βροχήν. Η χαρά των όμως ύστερα από μισή ώρα, μετεβλήθη σε αγωνία και φόβον. Αυτή δεν ήτο βροχή, αυτή ήταν κατακλυσμός. Μέσα σε λίγες μέρες ξέσπασαν 12 φοβερές καταιγίδες, πρωτοφανείς.
Στις 10.30 μετά την τελευταία μπόρα, ακούστηκε μια δυνατή βοή από τα δυτικά, από την συνοικία Τρικκαίουγλου. Ένα θεόρατο κύμα κατέβαινε προς την πόλιν με ορμήν, παρεσύρον ό,τι έβρισκε εμπρός του.
Το ποτάμι ο Ληθαίος ξεχείλισε και το νερό άρχισε να απλώνεται στην πόλιν και πρώτα στις παρόχθιες συνοικίες (Τρικκαίγλου-Άγιος Νικόλαος-Βουλγάρικα- Άγιος Κωνσταντίνος). Στις 11.30΄ο ουρανός ξαστέρωσε και το φεγγάρι σαν ειρωνεία φώτιζε την πολιτεία που κατεστραφότανε σιγά-σιγά……»
΄Έτσι αρχίζει την περιγραφή της μεγάλης καταστροφής ο Δημ. Τρ. Παπαζήσης σ΄ένα ιστορικό του χρονογράφημα του. Και συνεχίζει λίγο παρακάτω :
«Η Τρίτη 5 Ιουνίου φανέρωσε το μέγεθος της καταστροφής…. Συντόμως διεπιστώθη ότι η θεομηνία ήτο τοπική, είχε την αρχή της στα Χάσια, όπου αι πηγαί του Ληθαίου και αι καταρακτώδεις βροχαί έπεσαν κατά μήκος της λεκάνης του ποταμού, διότι εβεβαιώθη ότι εις την Λαζαρίνα, 22 χιλιόμετρα απέχουσαν των Τρικάλων, δεν έπεσεν σταλαγματιά βροχής.
Την επόμενην ημέραν, Τετάρτην, τα νερά υπεχώρησαν αλλ΄ η όψις της πόλεως είναι αγνώριστος, παχύτατον στρώμα λάσπης καλύπτει τα πάντα. Οι κάτοικοι ανασκάπτουν την λάσπην και με τα χέρια των ακόμη, αναζητώντας προ παντός προσφιλή των πρόσωπα, αλλά και έπιπλα, ρούχα και πράγματα παντός είδους.
Από παντού εζητείτο βοήθεια, από την πόλιν, από τα γύρω χωριά, χωρίς όμως να είναι εύκολος η παροχή της την πρώτην ημέραν, ευκολωτέρα ήτο η διαπίστωσις των τεραστίων υλικών ζημιών, τα ανθρώπινα θύματα ήτο αδύνατον να υπολογιστούν με την λάσπην, η οποία εκάλυπτε εις αρκετόν πάχος την πόλιν.
Όλαι αι γέφυραι αι συνδέουσαι την πόλιν παρεσύρθυσαν, πλην της κεντρικής σιδηράς. Ήτις υπέστη ζημίας, αλλ΄ αντέστη εις την ορμήν του ύδατος, και διευκόλυνε την επικοινωνίαν της πόλεως.
Η αναγνώρισις των θυμάτων είναι δύσκολος, η ταφή των ενεργείται υπό φρικιαστικάς συνθήκας και συνεχίζεται επί πολλάς ημέρας. Η πείνα αρχίζει να μαστίζει την πόλιν, δυο μόνον αρτοποιεία εργάζονται, οι κάτοικοι περιέρχονται την πόλιν φωνάζοντες ψωμί, ψωμί. Χιλιάδες ψυχές είναι στοιβαγμένες εις εκκλησίες, σχολεία, Δημόσια και ιδιωτικά καταστήματα.
Αι αρχαί συνεχίζουν τας εκκλήσεις, διενεργούν έρανον μεταξύ των πλουσίων, ο οποίος όμως δυστυχώς δεν απέδωσεν παρά 13.000 δρχ. Απευθύνονται προς τον πρωθυπουργόν και τον υπουργόν των εσωτερικών, αλλά αυτοί περί άλλα τυρβάζουν. Που να πονέσουν για τα Τρίκαλα»
Από ότι φαίνεται εγκατάλειψη των Τρικάλων από τις κυβερνητικές φροντίδες έχει παράδοση στα Τρίκαλα και δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Αλλά ας αφήσουμε το χρονικογράφο να συνεχίσει την περιγραφή του:
«Μετά την στέγην και το ψωμί το πλέον αναγκαίον ήτο η συγκομιδή των πτωμάτων των ζώων των κατακειμένων εις τους δρόμους, τα χάνια, τα χωράφια, διότι η ζέστη του Ιουνίου τα αποσυνέθετε και η δυσοσμία ήταν φρικτή, συνεχώς κάρα διασχίζουν την πόλιν αποκομίζονται πτώματα ζώων.
Ο λαός ζητεί να τους επισκεφτεί ο Βασιλεύς, ελπίζων από αυτόν βοήθειαν, αφού η κυβέρνησις τους εγκατέλειψε χωρίς ούτε ένας υπουργός να τους επισκεφθεί. Αι αρχαί, οι κάτοικοι όλοι εργάζονται διά να διορθώσουν τα αδιόρθωτα. Την 9ην του μηνός πλήθος κατοίκων μετέβη και κατέστρεψεν την Δέσιν του Μύλου Καραμαλή..».
Να λοιπον που αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι μόνο με δυναμικές παρεμβάσεις λύνονται τα προβλήματα. Η πολιτεία φαίνεται ότι περισσότερο τρόμαξε από την καταστροφή του Μύλου Καραμαλή παρά από την καταστροφή των Τρικάλων. Η κατακραυγή, η αγανάκτηση κάθε μέρα μεγάλωνε και σε λίγες μέρες μια νέα πλημμύρα θα ξέσπαγε και θα παρέσερνε στο διάβα της αυτή τη φορά κάθε κυβερνητική και δημόσια υπηρεσία στη πόλη και το νομό. Μπροστά σ΄αυτή την νέα μπόρα που ήταν έτοιμη να ξεσπάσει με απρόβλεπτες συνέπειες για την έκρυθμη λειτουργία μιας πολιτείας το ελληνικό κράτος εδέησε να παρουσιαστεί γιατί κατά τον χρονικογράφο Δ. Τ. Παπαζήση :
«Επι τέλους την 10ην του μηνός, δηλαδή μετά εβδομάδα σχεδόν, έρχεται ο υπουργός των εσωτερικών Καλογερόπουλος, όστις καταλύει εις το ξενοδοχείον Πετρούπολις.

Basilis Panos



.