Τεύχος 17ο Ιουλίου-Δεκεμβρίου 2007

[admin]

..

Οι προαγωγοί κάνουν τσάρκα στα Κανάλια




-Μωρή Σούφρα πελάτη δεν σταύρωσα ακόμα.
-Χρυσή μου τη χάσαμε πάει, μας την πήραν τη δουλειά.
-Ποιος ρε κωλοτρούφα
-Αυτό το μπορδέλο το κουτί το ΜΜΕ.
-Την τηλεόραση λες ;
-Ναι μωρέ, το κωλοκούτι το ξεκούτι.
-Σιγά το πράγμα και τη σοβαρή αντίζηλο.
-Όχι ρε ξεχειλωμένη φοράδα, έχουμε επικίνδυνο αντίπαλο μη τον υποτιμάς, σου λέω πάει η δουλειά.
-Θα μας κλάσει αυτά.
-Έχει και ασυλία από το τμήμα ηθών. Και όλων των πολιτικών.
-Σιγά τα αυγά.
-Κάνει βίζιτες στα σπίτια μωρή κλάνα απ΄το πρωί.
-Πως γίνεται αυτό.
- Δίνει μαθήματα σεξουαλικής κουλτούρας και σεξτικής διαπαιδαγώγησης.
-Ζωντανά ;
-Κανονικά, δήθεν κάνει τέχνη με κοινωνικές και ερωτικές σειρές, δήθεν αισθηματικές και διασκεδαστικές εκπομπές και εκεί να δεις πρόστυχα εσώρουχα, και κηρύγματα και μαθήματα ηθικής και στα πλατώ γίνονται της μουρλής.
- Αυτό δε είναι πεζοδρόμιο.
-Ανώτερο χρυσή μου. Τέλειο τηλεοπτικό Κωλοδρόμιο.

-Έλα γλυκό αγόρι να ταξιδέψουμε μακριά.
-Σκάσε μαρί δεν βλέπεις άνθρωπος πάει στη δουλειά.

-Μπορδέλο δηλαδή.
-Κάτι παραπάνω από μπορδέλο. Τέλεια αποπλάνηση. Η κρυφή γοητεία του κώλου. Ντεκόρ αρώματα, όλα φανταχτερά όλα αποπνέουν Μουλέν ρουζ. Πόρτες και κλειδαρότρυπες ανοιγοκλείνουν, κώλοι, βυζιά και μπούτια κυματίζουν λικνίζονται νωχελικά και υπόσχονται πολλά.
-Πορνογραφικό μικρόβιο.
-Τι μικρόβιο, πορνογραφικός ιός.
-‘Εξω όλα. Περάστε κόσμε. Εδώ το καλό μαγαζί. Ξεσκίστε με ξεσκίστε με.
-Σιγά το πράγμα. Κοίτα εδώ διάσταση ;
-Βρε βλήμα είναι εκτός ανταγωνισμού και είναι μεγάλο, άνετο και γωνιακό το μαγαζί.
-Δεν μπορεί να έχει τέτοιο μπαλκονάτο βήμα ;
-Έχει βιτρίνα, δείχνει το πράγμα λαχταριστό, και όλα είναι χύμα.
-Με τζαμαρία ;
-Με οθόνη τρανταπεντάρα και άμα λάχει και γίγα οθονάρα.
-Και από κορίτσια ;
-Όλες Καλλιτέχνιδες κοριτσάκι μου γλυκό. Πασαρέλα σου λέω. Μάτσο τα κορίτσια όλες περιμένουν στη σειρά.
-Δηλαδή κάνουν στρπτ τηζ ;
-Θέλουν να γίνουν τραγουδίστριες πουλάκι μου στην αρχή, μετά μοντέλα και στο τέλος παρουσιάστριες. Υπάρχει μεγάλη ζήτηση και προσφορά.
-Και βγαίνουν στο κλαρί ;
-Όχι ρε χαζοτρούφα. Εδώ ο κόσμος είναι από καλά σπίτια. Εδώ βλέπεις και δεν αγγίζεις.
-Τέτοια υπάρχουν πολλά, τα ξέρω αυτά τα μαγαζιά.
-Την τύφλα σου ξέρεις, δεν είναι σαν τις κυρίες που φοράν τις μάσκες και πίσω από ένα γυαλί ο πελάτης μπορεί να δει την κυρία να ξεντύνεται και να κάνει το κατιτί.
-Και μετά πάει παίρνει από το σχολείο τα παιδιά και όλα είναι μια χαρά.
-Τι είναι αυτό ;
- Οφθαλμολουτρά.
-Τι λουτρά μαρί
-Μπορδέλα για καλές νοικοκυρές καλλιτέχνιδες κυρίες με ένσημα και πολλά λεφτά.
-Πως;
-Ανάλογα με την τηλεθέαση καταλαβαίνουν πόσους τράβηξε το βυζί, η ρόγα και το βρακί.
- Αυτό είναι απάτη μαρί
-Για αυτό ντύνονται, τραγουδίστριες, τηλεπαρουσιάστριες, χορεύτριες και νοσοκόμες.
-Και παίζουν τσόντα ;
-Τσόντα διαχρονική, καθημερινή.
-Δηλαδή εμείς το κλείνουμε το μαγαζί ;
-Βέβαια, τι σου λέω τόση ώρα κλαμένο σασί.
-Τι μου λες, ότι θα κλίσω το μνη ;
-Δεν έχεις ακούσει για τηλεοπτικό σεξ ;
-Όχι.
-Δεν χρειάζεται βρε πουλάκι μου να έρθει ο άλλος σε επαφή μαζί.
-Μακακία θα τραβεί.
-Θα βάζεις εσύ από μακριά μια πρίζα εδώ στο βυζί και ο άλλος με μια άλλη πρίζα και καλώδια θα κολάει πάνω στο πετσί
-Και τι ;
-Θα γίνεται το σώσε βρε κλανοσκεπή.
-Και πως θα χύνει το λαδί μες στο χωνί ;
- Εγκεφαλικά θα φτάνεις μέχρι εκεί.
-Δηλαδή, θα φτιάχνεσαι ;
-Τι θα φτιάχνεσαι, μαστούρα γκουρλωτή θα γίνεσαι παιδάκι μου.
- Θα παίρνεις βαρβιτουρικά, βιάγκρα και θα χαπακώνησε κανονικά;
-Όχι βρε χαζουκούδονο. Για τηλεοπτικό σεξ, σεξ, σεξ σου λέω,με φραμπαλάδες εκπομπές και σειρές που τα κάνεις γρήγορα, ντιπ τσίτσιδα φανερά και όλα.
-Και ζωντανά ;
-Αμ τι, ντίρλα και ψόφια. Ότι θες και σε όποια στάση θες

-Αγόρια από εδώ έχετε φωτιά ;
-Καλά δεν βλέπεις ότι τα παιδιά είναι μικρά.

-Εντάξει συνέχισε, γίνεται και στα μεσημεριανά ;
-Απ΄τα πρωινά βρε ξεκουτιασμένη χαζοβιόλα.
-Καλά έχεις τρελαθεί ;
-Σεξ χωρίς προκαταρτικά που το είδες βρε τρελή.
-Καλέ τι πουτανιά είναι αυτή άπα, πα, πα!
-Δεν είναι σαν εσένα με τα ποδιά ψηλά που λες το πελάτη «γρήγορα, γρήγορα είναι και άλλος στη σειρά».
-Εγώ μαρί τα λέω αυτά. Που έχουν να το λένε σ΄ όλη τη γειτονιά.
-Μια μέρα εγώ στο λέω θα μας την πάρουν τη δουλειά.
-Τα ιδωτικά τηλεορασιά ;
-Σιγά το πράγμα με το ψυχρό γιαλί.
-Βρε ζοχαδιασμένο βρακί αυτή παίζει με τον εγκέφαλό σου και νομίζεις ότι είσαι στην ταινία που παίζεις και εσύ με τα πολλά λεφτά, τις γκόμενες, τη δόξα, τη προβολή όλοι μιλάν για σένα, και σε δείχνουν όλα τα τηλεκουτιά.
-Ναι αλλά δεν πηδάς ;
-Είσαι μακακάς το ίδιο είναι.
-Δηλαδή κολάς ;
-Τι κολάς που γίνεσαι τραλαλάς.
-Εμείς πουλάμε πραγματικό σεξ. Πληρώνει ο πελάτης και φεύγει και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
-Αν περάσει καλά ξανάρχεται χρυση μου, δεν λέω.
-Εκεί κολάς πάνω στο γυαλί. Σε παιδεύει.
-Μαζοχιστικά ;
-Βγαίνει πρωί-πρωί με το ντεκολτέ μέχρι εκεί, δείχνει λίγο βυζί και κάνει και μια κίνηση να τραβήξει λίγο το ντεκολτέ της μη τυχόν και δεις όλο το μαγαζί από την αρχή.
-Και μετά και μετά.
-Μετά μαζοχιστική σκροφα της οδού Σινά, σκύβεις λίγο να πιάσεις το φλιτζάνι έτσι με χάρι, με το καφέ.
-Στη Σινά είμαστε τώρα, και μετά;
-Μετά από μια ώρα περίπου, αφού περάσει η μισή εκπομπή, φραπ πετάγεται λίγο έξω η ρόγα η μαυριδερή και αμέσως ο Κάμεραμαν ο μιλημένος, αλλάζει γρήγορα τη σκηνή.
-Αυτή με την τρίχα την στριφτή.
-Όχι την φαλακρή. Να στα μούτρα μαρί
-Και τελειώνει.
-Όχι περιμένεις μήπως ξαναβγεί.
-Εδώ μπαίνει και βγαίνει.
-Άλλο εδώ. Εκεί μόνο περιμένεις.
-Και αν δεν βγει η ρόγα η μαυριδερή
-Έχει και συνέχεια το πρωινό. Εκεί στον καναπέ ξεκαρδίζονται από τα γέλια και αχ καλέ τι ωραία που τα λες, σκύβω λίγο, κοιτάω αν φαίνεται το βυζί, και χραπ πέφτει από τα γέλια πίσω σαν ξερή η πρωταγωνίστρια, και χραπ βλέπεις το κυλοτάκι της για μια στιγμή.
-Εγώ είδα τ΄ άλλο που πάει η κάμερα από κάτω και δείχνει όλο το βρακί.
-Στην επόμενη σκηνή βλέπεις την πρωταγωνίστρια να κάνει νόημα τον κάμεραμαν σαν χαζή.
«Εντάξει ήταν ή να το ξανακάνω» ;
-Αυτό γίνεται κάθε μέρα;
-Κάθε μέρα το ίδιο έργο, «λίγο ρόγα από βυζάκι»
-Γιατί λίγο ;
-Γιατί τα βυζάκια είναι όλη μέρα σε κοινή θέα, βρε βλαμένο.
Και μετά ακολουθεί η σκηνή «Λίγο άσπρο κυλοτάκι».
-Και εδώ λίγο.
-Ε, ναι και τα μπουτάκια καθε μέρα είναι κρεμασμένα στα μανταλάκια.
-Και το «πρωινό» φτάνει στο τέλος.
-Αυτό ήταν ;
-Το τέλος του πρωινού πορνογραφήματος και του οφθαλμοπηδήματος.
-Υπάρχει και άλλο ;
-Υπάρχει και συνέχεια με το πορνογράφημα του μεσημεριού. «Τα βαθειά λαρύγγια»
-τραγουδίστριες είναι αυτές ;
-Του μακρύ ελέους.
-Και τέλους.
-Όχι έχουμε και το Απογευματινό και του Βραδινό οφθαλμολουτρό.
-Σιγά το πράγμα. Εδώ κοίτα πράγμα που σαλεύει και του μουστερή γυρεύει.
-Και αυτοί το σαλεύουν μωρή ξανθόψειρα και κάνουν και βίζιτα στο σπίτι.
-Και εγώ κάνω άμα λάχει.
-Και στο κάτω-κάτω όλοι οι κώλοι χωράνε.
-Χωράνε γλυκιά μου αλλά εκεί είναι μεγάλο το μαγαζί.
-Πολυκατοικία ;
-Πόρνο-σέντερ.

-Μιλάμε για πολύ σοβαρός ανταγωνιστή ε,;
-Αμ τι σου λέω τόση ώρα βρε κλωνοποιημένο μνήμα.
-Και εγώ νόμιζα ότι ζηλεύεις το γυαλί.
-Εγώ στο είπα να βάλουμε βιτρίνα να έχουμε και εμείς τη μόστρα τη γυαλιστερή.
-Δεν αφήνουν βρε αλατοπίτουρο.
-Γιατί ;
-Τα κυνήγησαν τα έκλεισαν όλα τα τσοντάδικα τα φτωχομπινιδιάρικα που βλέπαν οι φτωχοί.
-Αλήθεια ;
-Έχουν την αποκλειστικότητα.
-Ποτοαπαγόρευση και στο βρακί ;
-Ποτοαπαγόρευση για να πουλάν τις «μπόμπες τις μαλακοπίτουρες με δόσεις μέσα από τη τιβί.
-Μη μου το λες.
-Ξύπνα βρε χαζοκούτι θα μας πάρουν τη δουλειά.
-Σιγά τα αυγά
-Πότε καλή μου πήρες το τελευταίο σου πελάτη ;
-Τον αλβανό το μεσημέρι, που έπιασε η μπόρα.
-Ξέρεις τι παίζει τώρα η πουτανα που σου λέω τόση ώρα ;
-Τι Παίζει ;
-"Θα σε ξεσκίσω από μπροστά και πίσω"
-Και το βράδυ τι θα παίξει.
-«Ξεσκίστε με ξεσκίστε με, αδέλφια μου αλήτες πουλιά»
-Εντάξει αυτό καλό είναι.
-Δεν στο είπα όλο βρε ξεχαρβαλωμένη μονόπετρα, ακούνε τα παιδιά τέτοια ώρα και στιγμή.
-Τώρα νιώθω σαν αγία.
-Ναι, σαν την Αγία τειρεσία
-Εμείς έχουμε τσίπα και αυτό που κάνουμε το σεβόμαστε πολύ και τον πελάτη και το μνη.
-Ποιο μνη ;
Το μνήμα του μακαρίτη.
-Εμείς δεν κοροϊδεύουμε, αυτό να λέγεται, με λίγη ρόγα και βρακί.
-Ότι έχουμε να δώσουμε το δίνουμε αμέσως και σε καλή τιμή.
-Έλα, έρχεται ο Αντώνης τρέχα, εσένα φωνάζει κλανοβούβαλο του κερατά.
-Το βλέπεις, αυτό κάνει τη διαφορά.
-Ελα, έλα τρέχα, χαζομάρες λέμε για να περνά η ώρα.
-Σιγά να μη σε πήρα και εγώ στα σοβαρά.



..

[admin]

..

Χαρακτηρίστηκε ως η σπουδαιότερη αρχαιολογική ανακάλυψη του 20ου αιώνα.








Οι σπηλιες που βρεθηκαν τα χειρόγραφα.

Πότε και που ανακαλύφθηκαν

ΤΟ 1947 στην οροσειρά Kirbet Qumran, πλάι στην Νεκρά Θάλασσα βρέθηκε μια ολόκληρη βιβλιοθήκη μιας θρησκευτικής μοναστικής κοινότητας που είχε τον καταυλισμό της εκεί κοντά. Όλα ξεκίνησαν την άνοιξη του 1947 όταν ένας νεαρός Βεδουίνος βοσκός, που ονομαζόταν Μωχάμετ Αντ Ντχιμπ, ο οποίος τρέχοντας να βρει τα κατσίκια του ανακάλυψε μέσα σε μια σπηλιά παράξενα πήλινα δοχεία.
Η σπηλιά βρισκόταν κοντά στη βορειοδυτική όχθη της Νεκράς Θάλασσας, περίπου 12 χιλιόμετρα από την Ιεριχώ, κοντά στα υψίπεδα του Κιρμπέτ Κουμράν. Μέσα στα δοχεία υπήρχαν φύλλα από δέρμα, τυλιγμένα με λινά υφάσματα και σύμφωνα με μια πανάρχαια συνήθεια της «Γκνιζά», τα κείμενα τα οποία αναφέρουν το όνομα του Θεού δεν πρέπει να καταστρέφονται, ακόμα και αν χαρακτηρίζονταν ως αιρετικά. Τα κείμενα με τις πάνινες λινές θήκες οι Βεδουίνοι τα πούλησαν αργότερα σε κλεπταποδόχους της Ιερουσαλήμ και άλλων πόλεων της περιοχής.
Έτσι ξεκίνησε αυτή η ανακάλυψη των χειρογράφων, που χαρακτηρίστηκε ως η σπουδαιότερη αρχαιολογική ανακάλυψη του προηγούμενου αιώνα. Μετά την πρώτη ανακάλυψη, ακολούθησε πιο συστηματική αρχαιολογική έρευνα και βρέθηκε ένας σημαντικός αριθμός χειρογράφων με την ανακάλυψη περίπου 11 σπηλιών. Τα περισσότερα από αυτά τα χειρόγραφα δεν ήταν σε καλή κατάσταση, λόγω του χρόνου, αλλά και εξαιτίας της κακομεταχείρισης, την οποία υπέστησαν από τους Βεδουίνους, διότι τα τεμάχιζαν σε πολλά κομμάτια για να κερδίσουν περισσότερα χρήματα.
Τα χειρόγραφα με αυτό τον τρόπο βρήκαν πολλούς δρόμους και πολλούς και διαφορετικούς αποδέκτες. Πρώτοι που ενδιαφέρθηκαν για αυτά τα χειρόγραφα ήταν ένας Σύριος Μονοφυσίτης Επίσκοπος ο Αθανάσιος, ο καθηγητής Σουκένικ του Εβραϊκού Πανεπιστημίου, ο καθηγητής Χάρντινγκ στην Ιορδανία και ο Ιωσήφ Σάαντ, έφορος αρχαιοτήτων της Ιερουσαλήμ. Οι δύο τελευταίοι μάλιστα διεξήγαγαν και την πρώτη επίσημη αρχαιολογική έρευνα στο Κουμράν, στις 15 Φεβρουαρίου του 1949.

[img]http://www.agapo.gr/images/Κουμραν-Α2.jpg[/img]

Σπηλιά στην περιοχή του Κουμράν

Τι ήταν και πίστευαν Οι Εσσαίοι.

Τα χειρόγραφα του Κουμπράν προέρχονται κυρίως από έντεκα σπηλιές με χιλιάδες αποσπάσματα, που συγκεντρώθηκα και ανήκουν σε 600 διαφορετικά κείμενα, από τα οποία τα 150 ανήκουν στα Βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης. Τα υπόλοιπα είναι γραμμένα στα εβραϊκά ή στα αραμαϊκά ή άλλα τα οποία συχνά χρησιμοποιούν κρυπτογραφικούς κώδικες, απλού τύπου.
Εκείνο που φαίνεται καθαρά από τα κείμενα, είναι ότι οι Εσσαίοι αποτελούσαν μία πολιτικο-θρησκευτική ομάδα των Ιουδαίων. Υπολογίζεται ότι εμφανίσθηκαν προς το τέλος της ελληνιστικής περιόδου και της παρακμής της ελληνικής κυριαρχίας της Παλαιστίνης από τα μέσα περίπου του 2ου π.Χ. αιώνα. Η ανάλυση των χειρογράφων και η αρχαιολογική μελέτη, αποκάλυψαν πως οι ερημίτες του Κουμράν κατοίκησαν στην περιοχή αυτή έως τα χρόνια της βασιλείας του Ηρώδη του Μεγάλου (31 π. Χ περίπου), οπότε και για άγνωστους λόγους εγκατέλειψαν κάποια στιγμή την κοινότητα. Μετά πάλι εμφανίστηκαν και εγκαταστάθηκαν και πάλι έως την τελική τους εξαφάνιση και την καταστροφή του μεγάλο μοναστικού Κέντρου τους, που βρίσκονταν στα Υψίπεδα του Κουμπράν.
Οι Εσσαίοι ήταν οργανωμένοι κοινοβιακά και κοινοκτησιακά (σε κομμούνες) ζούσαν κυρίως χωριστά από τον άλλο κόσμο. Συγκεκριμένα η μεγαλύτερη κοινότητά τους βρισκόταν στην έρημο Εγγαδί της Ιουδαίας, στη Δυτική πλευρά της Νεκράς Θάλασσας και αριθμούσε κάποια περίοδο μέχρι και 4.000 μέλη. Ήταν απ΄ότι δείχνουν οι έρευνες μοναστικές κοινότητες που απέφευγαν όπως και οι σημερινές τον «Κόσμο» και την «κοσμική ζωή» χαρακτηρίζοντας την αμαρτωλή και γεμάτη από πειρασμούς ζωή.
Υπάρχουν διάφορες ιστορικές πηγές που τους ονομάζουν : Πότε Εσσαίους, Εσσηνούς, Οσσηνούς και άλλοτε Ιεσσαίους. Επίσης υπάρχουν πολλές απόψεις για τη σημασία του ονόματος τους. Ο Φίλων π.χ. τους παρουσιάζει ( με μια τάση ωραιοποίησής τους) και τους μεταφράζει σε Οσίους. Υποστηρίζεται επίσης ότι η ονομασία Εσσαίοι, προήλθε από τη λέξη Asaya, που σημαίνει θεραπευτής ή γιατρός όπως ότι οι Εσσαίοι ήταν οι αναφερόμενοι από το Ταλμούδ Μπετουσσαίοι (Μπετ σιν).
Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι πήραν το όνομά τους κατά πάσα πιθανότητα από την αραμαϊκή λέξη «ασαγιά» που σημαίνει «ευσέβεια». Γιατί θεωρούσαν τους εαυτούς τους ευσεβείς και η ζωή και οι αντιλήψεις και οι πράξεις τους ήταν ανάλογες. Γεγονός όμως αναντίρρητο είναι ότι απέφευγαν τα αστικά κέντρα και ζούσαν στην ύπαιθρο χώρα, επειδή θεωρούσαν τις πόλεις πηγή όλων των κακών. Ιδιαίτερο ιδεολογικό χαρακτηριστικό τους ήταν η αδιαφορία για τη φιλοσοφία και μάλιστα τη θεωρούσαν ως πηγή αλαζονείας του ανθρώπου και ήταν αυστηροί επίσης στην τήρηση των κανόνων υγιεινής και στην αποφυγή της θυσίας των ζώων.
Άλλοι πάλι ιστορικοί ερευνητές τοποθετούν τη δημιουργία τους πολύ πιο παλαιότερα, από την κτίση του Ναού του Σολομώντα τον 10ο π.Χ. αιώνα και τους ταυτίζουν με τους πρώτους Τέκτονες (ή Μασόνους) χωρίς όμως αυτό να αποδεικνύεται από πουθενά. Η καταγωγή της κοινότητας δεν είναι γνωστή με ακρίβεια, πέραν του 2ου αι. π.Χ. αλλά η ιδεολογική τους αφετηρία πιθανολογείται ότι πιθανόν να διαμορφώθηκε από την πρώτη Βαβυλώνια αιχμαλωσία (6ος π.Χ. αιώνας), ως αντίδραση ως προς τη θρησκευτική κατάπτωση και την τιμωρία του θεού η οποία είχε έλθει στα τέκνα του Ισραήλ και πήρε οριστική μορφή στους ελληνιστικούς χρόνους και την ιουδαϊκή επανάσταση των Μακκαβαίων.
Οι εγκαταστάσεις που αποκαλύφτηκαν στο Qumran μετά τις ανασκαφές, ιδιαίτερα από την τράπεζα τής κοινότητας, φαίνεται ότι αυτές οι εγκαταστάσεις δεν ήταν προορισμένες για περισσότερα από διακόσια μέλη. Αλλά αυτό δεν αποκλείει ο μεγάλος αριθμός να έμενε είτε στα γύρω σπήλαια, όπου ανακαλύφτηκαν τα ευρήματα, είτε σε σκηνές και γενικά σε μη μόνιμα καταλύματα, γύρω από την περιοχή που υπήρχαν και άλλα κτίσματα. Δηλαδή μια εικόνα που βλέπουμε και στις σύγχρονες μοναστικές πολιτείες
Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες, Εσσαίοι δεν υπήρχαν μόνο στην έρημο. Ζούσαν όμως κυρίως κοντά στη δυτική όχθη της Νεκράς Θάλασσας και εκεί ήταν το μεγαλύτερο κέντρο, στην οροσειρά του Κουμράν ,(όπως για παράδειγμα είναι η σημερινή Αθωνική Πολιτεία και τα Μετέωρα). Άλλοι επίσης διέμεναν διασκορπισμένοι μέσα σε χωριά ή στις παρυφές και ακόμη και σε ορισμένες μικρές πόλεις της Παλαιστίνης. Η ζωή και η παρουσία αυτού του ιδιότυπου προχριστιανικού μοναχισμού εικάζετε ότι αποτελούσε και μια μορφή διαμαρτυρίας προς τον ελληνορωμαϊκό Δυτικό πολιτισμό και μια μορφή υπεράσπισης της πραγματικής καθαρότητας και ανωτερότητας του Ιουδαϊσμού.



Χειρόγραφο των Σπηλαίων του Κουμραν.

Η δεύτερη περίοδος

Η δεύτερη ανάπτυξή της, το ξαναζωντάνεμα και η άνθισή αυτών των μοναστικών κοινοτήτων και η εγκατάστασής τους σε διάφορα μέρη της Παλαιστίνης και στα υψίπεδα του Κουμπράν αρχίζει βασικά από τα χρόνια του Αρχελάου, οπότε και ανακαινίζονται οι προυπάρχουσες εγκαταστάσεις και αποκτούν στη συνέχεια νέους πιστούς και τα μέλη τους αριθμούν χιλιάδες.
Σύμφωνα με τους ερευνητές επιστήμονες, οι μοναστικές κοινότητες – των Εσσαίων, οι ίδιοι τις ονόμαζαν «Μπριτ Χαντασσά» που σημαίνει «Νέα Διαθήκη». Η κοινότητα σύμφωνα με το οργανόγραμμά τους εξέλεγε έναν Ηγούμενο (Πακίντ) και έναν Επιτηρητή (Μεβακέρ). Ο πρώτος είχε θρησκευτικά καθήκοντα, ο δεύτερος οργανωτικά, ενώ και οι δύο μαζί αποφάσιζαν για την καταλληλότητα των πιστών κοινοκτητών.
Ο επικεφαλής των Εσσαϊκών κοινοτήτων τελούσε και χρέη ιερέα στον οποίον οφείλονταν απόλυτη υπακοή. Αλλά η Γενική συνέλευση των μελών ασκούσε τη θρησκευτική-πολιτική εξουσία πάνω σ' όλη την κοινότητα και δίκαζε τα μέλη και επέβαλλε ποινές.
Η κοινότητα ακολουθούσε δικό της ημερολόγιο, διαφορετικό από εκείνο του Ναού της Ιερουσαλήμ, ωστόσο τηρούσε το Πάσχα, τη Σκηνοπηγία, την ημέρα του Εξιλασμού και την εορτή των Εβδομάδων. Δεν ανακαλύφθηκε για την ώρα χώρος θυσιών στο Κουμράν, εικάζετε ότι ίσως να έστελναν αντιπρόσωπό τους στο Ναό, ο οποίος όμως απέφευγε τις ιεροτελεστίες, μιας και τις θεωρούσαν βλάσφημες.
Όποιος έμπαινε στην αδελφότητα πρόσφερε ταυτόχρονα και την περιουσία του για το κοινό καλό. Για την ένδυση των μελών, τα τρόφιμα και ό,τι άλλο χρειαζόταν η κοινότητα, υπήρχε ένας υπεύθυνος ανά ομάδα, που φρόντιζε γι' αυτά.
Το ημερήσιο πρόγραμμα τους άρχιζε με την προσευχή προς τον ανατέλλοντα ήλιο και ακολουθούσαν οι διάφορες εργασίες που ήταν για όλους υποχρεωτικές. Εργάζονταν από την ανατολή τού ηλίου μέχρι τη δύση του και διέκοπταν μόνο το μεσημέρι όπου πλένονταν και καθαροί φορούσαν τις λευκές εσθήτες τους και έπαιρναν το μεσημεριανό φαγητό τους όπου απέφευγαν να τρώνε κρέας, λάδι και να πίνουν κρασί. Στη συνέχεια άλλαζαν, έβαζαν τα ρούχα της δουλειάς και επαναλάμβαναν τις εργασίες τους ως τη δύση του ήλιου, οπότε σταματούσαν και ακολουθούσαν πάλι την ίδια - όπως και το μεσημέρι- ιεροτελεστία. Ασχολούνταν με τη γεωργία, τη κτηνοτροφία, την αγγειοπλαστική, την αλιεία και τη μελισσοκομία.
Δεν συσσώρευαν πλούτη, δούλευαν μόνο για να αποκτήσουν τα απαραίτητα για τη συντήρηση τους υλικά και όχι άλλα επίγεια αγαθά. Η εργασία ήταν αναγκαία μόνο όταν γινόταν για την απόκτηση της καθημερινής τροφής. Ατομική ιδιοκτησία δεν υπήρχε. Τα πάντα ήταν κοινά, δηλαδή επικρατούσε κοινοκτημοσύνη και κάθε έσοδο εργασίας έμπαινε στο κοινό ταμείο.
Οι αγοραπωλησίες μεταξύ τους απαγορεύονταν. Δεν ασχολούνταν με το εμπόριο και απέρριπταν τη δουλεία. Ο κανονισμός της κοινότητας όριζε το ημερήσιο έργο κάθε Εσσαίου: προσευχή, εργασία, καθαρτήριες πλύσεις και κοινά γεύματα.



Τα πήλινα δοχεία που βρέθηκαν τα χειρόγραφα

Η Ιδεολογία τους

Μέλος της κοινότητας γίνονταν κανείς μετά από μια τριετή δοκιμασία, που χωρίζονταν σε δύο στάδια, και αφού έδινε όρκο να τηρήσει μυστικές τις διδασκαλίες της ιερής κοινότητας. Για να γίνουν δεκτά τα νέα μέλη δοκιμάζονταν για ένα περίπου έτος(δόκιμο μέλος). Δηλαδή δοκιμάζονταν αν ήταν ικανά και αν απαρνιόνταν την περασμένη τους ζωή τότε γίνονταν μέλη της αδελφότητας.
Ακολουθούσαν άλλα δύο χρόνια δοκιμασιών και αν οι νεοφώτιστοι άντεχαν, έδιναν επίσημες υποσχέσεις ότι θα τηρούσαν τους κανόνες της αδελφότητας και τότε γίνονταν κανονικά μέλη. Υπόσχονταν επίσης ότι θα σέβονταν τον Θεό, ότι θα ήταν δίκαιοι προς όλους και δεν θα έβλαπταν κανέναν, ότι θα μισούσαν το άδικο, ότι θα προστάτευαν τους αδυνάτους. Βασική αρετή για την αδελφότητα ήταν η εγκράτεια, καθώς και η ηθική αγνότητα. Ο λόγος τους ήταν ισχυρότερος από όρκο και γι' αυτό απαγόρευαν τον όρκο στην καθημερινή ζωή. Ήταν ευσεβείς και είχαν υποομάδες μαθητών τους οποίους εκπαίδευαν σε διάφορους ρόλους και εργασίες.
Τα χειρόγραφα μας δίνουν την εικόνα κειμένων φορτισμένων έντονα με το Μεσσιανικό και λυτρωτικό χαρακτήρα που επικρατούσε γενικότερα και σε άλλες θρησκευτικές ομάδες και διέπονται από ένα δυισμό που πιθανόν να έχουν επιρροές από την γύρω περιοχή, (περσική μυθολογία και παράδοση). Έχουν επίσης έντονα το εσχατολογικό στοιχείο και αποτελούν μια παραλλαγή της εβραϊκής παράδοσης. Πιο συγκεκριμένα μιλούν για έναν μεγάλο πόλεμο που θα συμβεί λίγο πριν το τέλος του κόσμου, ανάμεσα στον άρχοντα του φωτός και τον άρχοντα του σκότους και στον οποίο θα επικρατήσει ο πρώτος.
Οι Εσσαίοι πίστευαν πως πολύ γρήγορα η μορφή του κόσμου θα αλλάξει και ο μεγάλος πόλεμος που θα γίνει μεταξύ των Υιών του Φωτός εναντίον των Υιών του Σκότους (υπάρχει και σχετικό κείμενο με αυτόν τον τίτλο), όπως ακριβώς γίνεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη. Δηλαδή θα έρθει η Ανάσταση και η Κρίση, οπότε και ο Δάσκαλος της Δικαιοσύνης θα αναστηθεί θριαμβευτής ως θρησκευτικός αρχηγός, αρχιερέας του Ισραήλ και όλου του κόσμου.
Για αυτό το λόγο υπάρχει έντονη η προτροπή προς τους πιστούς και τα μέλη να βρίσκονται σε εγρήγορση και σε διαρκή εξύμνηση του Θεού και τους συμβουλεύει να καθαρίζονται από τις αμαρτίες μέσω των εξαγνιστικών λουτρών (βάπτισμα), το οποίο από όλα τα κείμενα φαίνεται πως οι ερημίτες-μοναχοί το θεωρούσαν εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα. Πνευματικός ηγέτης της κοινότητος και συγγραφέας εικάζετε από κάποιους ερευνητές, (ή κάποιων από τα Εσσαϊκά κείμενα), ήταν ο Δάσκαλος της Δικαιοσύνης, ένας ευσεβής ιερέας, τον οποίο οι εχθροί της κοινότητας σκότωσαν πιθανότατα κατά την ημέρα του Εξιλασμού στο Qumran, χωρίς όμως για όλα αυτά να υπάρχουν ακόμη επαρκείς αποδείξεις.
Για τον ίδιο λόγο περίμεναν πως γρήγορα θα τελειώσει αυτή η μορφή του κόσμου, οι εχθροί των εκλεκτών και των δικαίων θα κατατροπωθούν από αυτόν τον εσχατολογικό πόλεμο, και θα ακολουθήσει η αποκατάσταση της τάξης στον κόσμο υπό την ηγεσία του Μεσσία του Ισραήλ και του Δάσκαλου της Δικαιοσύνης. Είχαν μια πολύ αυστηρή αντίληψη περί του τιμωρού Θεού και το βασικό εργαλείο των ερμηνειών των Ιουδαικών Γραφών από τους Έσσαίους συνέτεινε σ΄αυτή την Ιστορική-εσχατολογική προοπτική.
Θεωρούσαν ότι τα πάντα μέσα στις Γραφές μιλούν για το τι θα συμβεί κατά τους έσχατους καιρούς στο μέλλον, ένα μέλλον που ταυτιζόταν κατά την ερμηνευτική τους προσέγγιση με την ιστορία της δικής τους κοινότητας και τα δεινά που θα υποστεί η κοινότητα των δικαίων (Εσσαίων), και τα σχετικά με την επιβίωση της κοινότητας αυτής και την τελική νίκη τους. Από τα κείμενα μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι οι Εσσαίοι ήταν περισσότερο νομικιστές από τους υπόλοιπους Ιουδαίους (ως προς την αυστηρή τήρηση του Νόμου), όχι όμως και στην τελετουργκή σημασία των νόμων. Γι΄αυτό έστελναν στον ναό μόνο αφιερώματα, αλλά στις θυσίες που γίνονταν σε αυτόν δεν συμμετείχαν, γιατί θεωρούσαν τις δικές τους εγκυρότερες.
Μια σημαντική παράγραφος της ηθικής τους ήταν, ότι Θεωρούσαν την εμπορική δραστηριότητα σαν παράβαση της εντολής "ου κλέψεις" και ερμήνευαν την απαγορευτική για το φόνο εντολή ως απαγόρευση ακόμη και του πολέμου. Παρ΄όλα αυτά δεν μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός, ότι όταν άρχισε ο πόλεμος με τους Ρωμαίους, μπήκαν στον αγώνα εναντίον τους και αποδείχθηκαν μάλιστα και ηρωικοί πολεμιστές. Στο ζήτημα των γυναικών πίστευαν πως οι γυναίκες και οι σεξουαλικές σχέσεις φέρνουν τη διαφθορά, και γι' αυτό και υποστήριζαν τη μη-ιουδαϊκή κατάσταση της αγαμίας. Τηρούσαν το Σάββατο πολύ αυστηρότερα και από τους Φαρισαίους, με αποτέλεσμα κατά την ημέρα αυτή να μην σηκώνονται ούτε από το κρεβάτι τους.
Βασικό γνώρισμα της ασκητικής ζωής τους ήταν οι καθημερινές πλύσεις σε μια δεξαμενή γεμάτη με νερό. Η απαράβατη αυτή υποχρέωση τους σχετίζονταν από τις σχετικές διατάξεις περί αγνισμών και καθαρμών του Μωσαϊκού Νόμου, γι' αυτό και τις τηρούσαν πιστά.

Εσσαίοι και Χριστιανισμός

Αμέσως μετά την ανακαλύψη των κειμένων-χειρογράφων στη Νεκρά Θάλασσα, υπήρξε πολύ έντονο ενδιαφέρον ιδιαίτερα από τη ιδεολογική σύμπτωση που προέκυπτε μεταξύ του χριστιανισμού και του Εσσαϊσμού και έτσι ανοίχθηκε ένα πεδίο ερευνών και αναλύσεων για την πιθανή προέλευση του Χριστιανισμού και των πρωταγωνιστών από τον θρησκευτικό κύκλο των Εσσαίων. Ιδιαίτερα οι έρευνες επικεντρώθηκαν στο κατά πόσο οι Ελληνιστές Ιουδαίοι ήταν χριστιανοί Εσσαίοι, και οι σχέσεις που είχαν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο Απ. Παύλος και ο ευαγγελιστής Ιωάννης με τις κοινότητες του Κουμράν. Ακόμη και αν ο Ιησούς Χριστός είχε κάποια σχέση είχε με τον Δάσκαλο της Δικαιοσύνης.
Από την πρώτη ανάγνωση διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για μια άγνωστη έως τότε (πριν την ανακαλυψη) ιουδαϊκή μοναστική κοινότητα. Οι εξωτερικές ομοιότητες που εμφανίζονται μέσα από τα χειρόγραφα μεταξύ των κοινοτήτων των Εσσαίων με τον Χριστιανισμό είναι πολλές καθώς επίσης και οι εσωτερικές ομοιότητες, όπως για παράδειγμα η νηστεία, η προσευχή, η ασκητική αυστηρότητα κ.λπ. που ωστόσο πρέπει να τις δει κανείς πολύ προσεκτικά, καθώς επίσης και τις μεγάλες διαφορές που υπάρχουν μεταξύ τους.
Στα κείμενα της Καινής Διαθήκης, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και Ιησούς Χριστός, για παράδειγμα συγκρούονται ανοιχτά με την εξουσία και έχουν σαν στόχο το θρησκευτικό και πολιτικό κατεστημένο εκείνης της εποχής και επιλέγουν έναν διαφορετικό δρόμο στρατηγικής σύγκρουσης και διαφορετικό τρόπο προσέγγισης της κοινωνίας. Αντίθετα οι Εσσαίοι βλέπουμε μέσα από τα κείμενα τους να αποτελούν μια θρησκευτική μερίδα του αρχικού ιουδαϊσμού με τάσεις και της θρησκευτικής παράταξης των Φαρισαϊων και αρκετές Ζηλωτικές επαναστατικές αποκλίσεις, αλλά γενικότερα διακρίνονται από μια αμυντική στάση έναντι του θρησκευτικού και πολιτικού κατεστημένου της εποχής.
Ο Εσσαϊσμός από τη μελέτη των κειμένων παρουσιάζεται σαν μια θρησκευτικο-κοινωνική ομάδα που όλη η διδασκαλία και οργάνωση των κοινοτήτων του Κουμράν εκφράζουν ένα τρόπο ζωής τον οποίον παρατηρούμε και σήμερα σε ορισμένες μοναστικές κοινότητες. Και βέβαια με το ίδιο θρησκευτικό υπόστρωμα μιας Μεσσιανικής αντίληψης και του ερχομού ενός λυτρωτή και της καταδίκης των αμαρτωλών στο μέλλον μέσα στα πλαίσια μια τελικής κρίσης.
Ενώ αντίθετα στα κείμενα της Καινής Διαθήκης υπάρχει η βούληση του ερχομού της βασιλείας του Θεού και της καθιερώσεως της Εκκλησίας του Χριστού – μιας κοινότητας - με τελικό σκοπό τη μετάπλαση αυτού του κόσμου.
Εκείνο όμως που κάνει αναντίρρητα σημαντική την ανακάλυψή τους είναι ότι τα κείμενα του Qumran εμφανίζουν θεολογικές απόψεις και μια συγκεκριμένη νέα θρησκευτική τάξη και τάση, που άρρηκτα συνδέονται με την ιστορική, οικονομική, κοινωνική και θρησκευτική πραγματικότητα της Παλαιστίνης την εποχή του Ιησού Χριστού, αλλά και των μετέπειτα χρόνων.
Επίσης η σχέση όσον αφορά τη διαμόρφωση και συνέχιση του Μεσσιανικού Δόγματος και την πορεία τόσο μέσα σε ορισμένα προχριστιανικά θρησκευτικά ρεύματα όσο και αργότερα εντός των χριστιανικών εκκλησιών-κοινοτήτων και του μετέπειτα ιουδαισμού έχει επίσης αρκετό ερευνητικό ενδιαφέρον.
Τελικά οποιεσδήποτε εικασίες και ερμηνείες και αν δώσουμε είναι ακόμη νωρίς να βγάλουμε τελικά συμπεράσματα. Οι αρχαιολογικές έρευνες συνεχίζονται και είναι βέβαιο ότι καινούργια δεδομένα θα έρθουν στο φως της ημέρας.

Πότε κατεστράφηκαν

Οι Μοναστικές κοινότητες του Κουμράν απ΄ότι δείχνουν μέχρι τώρα οι ιστορικές έρευνες διαλύθηκαν από τα ρωμαϊκά στρατεύματα γύρω στο 70 μ.Χ. λίγο πριν την άλωση και την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τον Τίτο. Το πιθανότερο όταν εξερράγη η μεγάλη ιουδαϊκή επανάσταση το 66 μ.Χ., οι Εσσαίοι, καθώς κατέβαινε ο ρωμαϊκός στρατός από τη Συρία και περικύκλωνε τα Ιεροσόλυμα, να εγκατέλειψαν ένα μέρος του καταυλισμού του Qumran, αφού τακτοποίησαν στις γύρω σπηλιές ό,τι πολύτιμο είχαν, ιδίως τα ιερά κείμενα της κοινότητάς τους, με την ελπίδα πως, όταν περάσει η πολεμική καταιγίδα, θα επέστρεφαν στον ίδιο τόπο για να επανασυστήσουν την οργάνωσή τους.
Το 68 μ.Χ το Κουμράν πέφτει στα χέρια των Ρωμαίων, όπου και καταστρέφονται οι εγκαταστάσεις και οι ρωμαίοι εγκαθιστούν στην περιοχή φρουρά. Μετά από αυτή την καταστροφή οι ερημίτες μοναχοί Εσσαίοι, όπως φαίνεται δεν επέστρεψαν ποτέ. Άλλωστε, από τον Ηγήσιππο, χριστιανό συγγραφέα του 2ου αι. μ.Χ., μας πληροφορεί ο ιστορικός Ευσέβιος πως πολλοί χριστιανοί των Ιεροσολύμων και αυτοί, έκαναν περίπου το ίδιο. Πριν η Ιερουσαλήμ πολιορκηθεί και καταληφθεί από το ρωμαϊκό στρατό, η έδρα της χριστιανικής κοινότητας των Ιεροσολύμων μεταφέρθηκε στην Πέλλα. Οι Εσσαίοι έκτοτε δεν ξαναεμφανιζονται ξανά.
Γιατί ;
Αυτό το ερώτημα κανείς ακόμη δεν το έχει απαντήσει πειστικά. Πέρα από το γεγονός ότι χρειάστηκαν τόσα πολλά χρόνια και από τύχη, από τη αναζήτηση ενός κατσικιού από έναν μικρό βοσκό μετά από 2.000 χρόνια περίπου οι Εσσαίοι εμφανίζονται και πάλι στο προσκήνιο της ιστορίας.
Η ανακάλυψη των χειρογράφων, για την ώρα, δεν είναι απειλητική για κανένα θρησκευτικό δόγμα. Αποτελεί όμως μια σημαντική μαρτυρία των συνηθειών, των κανόνων ζωής και του τρόπου μέσα από τον οποίο μια θρησκευτική μοναστική ομάδα όπως των Εσσαίων βίωνε και εξέφραζε την πίστη και τη διαμαρτυρία της εποχής εκείνης με ένα συγκεκριμένο τρόπο και σε ορισμένο χρόνο, πριν τη παρουσία του Χριστού, αργότερα των χριστιανικών κοινοτήτων, τη συνέχεια του Ιουδαϊσμού, του μουσουλμανισμού και των άλλων ρευμάτων σκέψης που επικρατούσαν τότε.



..