«Τ
Τα κόμματα σήμερα, αλλά και άλλοι ανεξάρτητοι δημοτικοί συνδυασμοί που μετέχουν σε τοπικές εκλογικές διαδικασίες πρέπει να προσέξουν αν θέλουν να έχουν ξεχωριστά ποιοτικά πολιτικά εχέγγυα οφείλουν να διακηρύσσουν το πρώτιστο πολιτιστικό χαρακτηριστικό, δηλαδή :
Να πείθουν με την πράξη ή πολιτικές πράξεις τους πολίτες καθημερινά.
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν: «Πας μη μετέχων στα κοινά βάρβαρος εστί».
Ο Πολίτης - ιδιότητα συνδεδεμένη με το «Έλλην», έναντι του δεσποτισμού της Ανατολής και άλλων βόρειων λαών -, ήταν πολιτιστική και πολιτισμική ιδιότητα και διαφορά του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ανθρώπου από τον δούλο.
Στην Αρχαία Πόλιν, ο μη μετέχων στα κοινά θεωρείτο ΔΟΥΛΟΣ.
Κατ΄ αυτή την έννοια πας Δημοτικός συνδυασμός που απαξιώνει καθημερινά τους δημότες � πολίτες από την ενασχόληση τους με τα κοινά, θεωρεί εκ προοιμίου τους Δημότες � Πολίτες ΔΟΥΛΟΥΣ.
Διότι η συμμετοχή είναι μια πρώτιστη αξία που επιβεβαιώνεται στη πράξη, εφόρου ζωής.
Δηλαδή, συμμετοχή εφόρου ζωής για ζητήματα που αφορούν την Πόλη.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό που παρατηρείται είναι ότι πολλές φορές πολλοί υποψήφιοι δημοτικοί συνδυασμοί διακηρύσσουν, με συνθήματα κυρίως, την «ιδεολογικοποίηση της πολιτικής» που είναι το όπιο των Πολιτών.
Ο Μαρξ το κατηγοριοποίησε λέγοντας : «Η Θρησκεία είναι το όπιο του Λαού».
Στρέφοντας όλους του θρησκευόμενους όλων των θρησκειών εναντίον του.
Αλλά ο Μαρξ Θρησκεία εννοούσε την «ιδεολογικοποίηση» της επίσημης θρησκείας του κράτους που υπέστη η Εκκλησία του Χριστού των πρώτων 300 χρόνων που ήταν πρωτίστως Εκκλησία της Πράξης.
Η ιδεολογικοποίηση της πολιτικής είναι το ίδιο πράγμα ( ούτε οι μαρξιστές το αποφύγανε.
Σε πολλές περιπτώσεις ο μαρξισμός κατάντησε θρησκεία και προσωπολατρία), και απαξίωσε τη συμμετοχή-πράξη (την πρώτιστη πολιτική και πολιτισμική αξία) που είναι η ευθύνη των πολιτών.
Και την ευθύνη αυτή την απαξιώνουν και σήμερα ορισμένα κόμματα και δημοτικοί συνδυασμοί.
Οι μεν συνδυασμοί επειδή αναλαμβάνουν να διαχειριστούν μόνοι τους, το (δικαίωμα της συμμετοχής), δηλαδή την ευθύνη των άλλων, οι δε πολίτες που παραχωρούν εν λευκώ τα δικαιώματα τους, δηλαδή, τις ευθύνες (το μετέχων) εφόρου ζωής.
Το αποτέλεσμα είναι γνωστό.
Αλαλούμ και πάσης Ελλάδος.
Μπείτε σκύλοι και αλέστε �..
Από τη μη συμμετοχή βλέπουμε σήμερα στην Ελλάδα η αυθαιρεσία να βασιλεύει σε αρκετούς τομείς της δημόσιας και κοινωνικής ζωής, εφόσον οι περισσότεροι ιδιωτεύουν.
Και ορισμένοι μέσα στην πολιτική αντάρα λίγοι η πολλοί δεν έχει σημασία, επιδίδονται ανενόχλητα και στο αγαπημένο σπορ των Αρματολών και των Κλεφτών του 21.
Αλλά οι Κλέφτες και οι Αρματολοί του 21 έκλεβαν των πλούσιο Τούρκο και τον πλούσιο Έλληνα κοτζαμπάση.
Σήμερα ορισμένοι νεοέλληνες κλέβουν τον φτωχό και μικρομεσαίο λαό. (Το κλέψιμο σήμερα στην Ελλάδα, το λένε δωράκι ή φακελάκι, διαπλοκή, εργολαβία κ.α).
Αυτή είναι η μεγάλη πολιτιστική και πολιτισμική διαφορά από τη γενιά της επανάστασης του 21 με τις αυτοδιοίκητες κοινότητες που τις χαρακτήριζε η λεβεντιά η γενναιότητα, το φιλότιμο και κ.α .
Ένα ήθος που αποτυπώθηκε σ� ένα υψηλό δείκτη αισθητικής σ΄ όλα τα είδη τέχνης και τις μορφές του κοινωνικού βίου και αποτελεί σήμερα την κληρονομιά της λαϊκής δημοτικής παράδοσης στην Ελλάδα.
Αντίθετα, από τη σημερινή γενιά ορισμένων νεοελλήνων που κατάφεραν τα τελευταία 30 χρόνια να σπάσουν πολλά παγκόσμια ρεκόρ αναξιοπιστίας και διαφθοράς σε πολλά επίπεδα του κοινωνικού βίου, ρεκόρ που αποτυπώνεται περίτρανα με τις σημερινές τριτοκοσμικές πόλεις (δες Αθήνα και άλλες πόλεις) και σε ορισμένες μορφές του πολιτιστικού βίου με αξίες πολύ χαμηλής στάθμης και αισθητικής αντίληψης ακόμη και σε νεότερες μορφές τέχνης.
.........
.