Δεν είναι τυχαίο ότι το αρχαιοελληνικό σύστημα της αποτελεί την καλύτερη εγγύηση και έχει συγκεντρώσει την εμπιστοσύνη όλου των λαών με αποτέλεσμα η Ελβετία σήμερα να αποτελεί τη μεγαλύτερη και πιο φερέγγυα τράπεζα καταθέσεων σ΄ολο το κόσμο.
Το αρχαιοελληνικό δημοκρατικό σύστημα της άμεσης δημοκρατίας.- όλοι η κάτοικοι να ψηφίζουν για τις υποθέσεις τις πόλης με τη γνωστή Εκκλησία του Δήμου της Αθήνας - είναι η μεγάλη δεξαμενή, από όπου αντλούν όλες οι κοινωνικές επαναστάσεις τις αρχές λειτουργίας τους, αλλά και εκατοντάδες πολιτείες σήμερα στο κόσμο έχουν σαν βάση το αρχαιοελληνικό σύστημα της άμεσης δημοκρατίας και πολλές άλλες αστικές αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες τείνουν συνεχώς να διευρύνουν την δημοκρατία με αρχές και θεσμούς της άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας.
Και μόνο στη χώρα που γέννησε το σύστημα της άμεσης δημοκρατίας και την Εκκλησία του δήμου, συμβαίνει να θέλει να απομακρυνθεί όσο γίνεται μακρύτερα από αυτή τη μεγάλη θεσμική πολιτική πηγή που γέννησε το μεγαλύτερο πολιτισμό στο κόσμο. Φτάσαμε στο εξωφρενικό βαθμό με το 42% να εκλέγεται ένας δήμαρχος, που σημαίνει πρακτικά με τη μεγάλη αποχή που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια σε κάθε εκλογική αναμέτρηση και τη μη καταμέτρηση των λευκών, να αποτελεί η εκλογή ενός δημάρχου αποτέλεσμα ενός ποσοστού κάτω του 30% του ενεργού πληθυσμού μιας πόλης. Και στη συνέχεια ένας άνθρωπος με το υπάρχον δημαρχοκεντρικό σύστημα που εφαρμόζεται στην Ελλάδα να αποφασίζει για όλες τις υποθέσεις της πόλης.
Η χώρα του μέτρου «παν μέτρον άριστον» φαίνεται να έχει χάσει προ πολλού κάθε μέτρο και αιδώ. Το εξωφρενικό είναι ότι καμιά αριστερή παράταξη από τους υποψήφιους συνδυασμούς δεν καταγγέλλει αυτό το πολιτικό αίσχος. Γιατί ; Γιατί απλούστατα καμιά αριστερή παράταξη-κίνηση των υποψηφίων δημάρχων και νομαρχών δεν εφαρμόζει, όχι την άμεση δημοκρατία, αλλά ούτε την αντιπροσωπευτική δημοκρατία για την εκλογή των πιο επιφανών οργάνων της. Και αναρωτιέται κανείς : Γιατί να ψηφίσει κανείς αριστερά σήμερα ; Και ποια είναι η αριστερά στην Ελλάδα ;
Πλήρης πολιτική βαρβαρότητα. Καθυστερημένα εφεύρε, η πιο καθυστερημένη πολιτικά χώρα της Ευρώπης το 2006 το «θεόπνευστο» και «ελέου θεού» ΧΡΙΣΜΑ. Είναι δυνατόν ; Δυστυχώς για την αριστερά ορισμένων κομμάτων, είναι δυνατόν. Είναι μια αριστερά που δε ξέρει τι ποιεί η δεξιά της τσέπη. Ούτε η άμεση, αλλά ούτε και η έμμεση = αντιπροσωπευτική δημοκρατία αποτελεί πια ζητούμενο για την αριστερά ορισμένων κομμάτων. Ανακάλυψαν εν όψει του 2006 πιο νομοποιητική αρχή, τα ΒΑΣΙΛΙΚΑ ΧΡΊΣΜΑΤΑ.
Για αυτό το λόγο προέκυψαν,- να μη το ξεχνάμε και αυτό - στο εγγύς παρελθόν και οι βασιλικοί γάμοι στο Παρίσι. Η διαδοχή των κομματικών πριγκίπων απογόνων στα κομματικά όργανα. Η κομματική βασιλική οικογενειοκρατία και η διαδοχή του διαδόχου υιού, της αυτή μεγαλειότητας και ιδρυτή του βασιλικού οίκου των Παπανδρέων. Τα χρίσματα λοιπόν είναι παράδοση σε κάθε βασιλικό οίκο-κόμματος που σέβεται το εαυτό της. Δεν βλέπεται συνάμα και την αυλή του κόμματος = οίκου πως συμπεριφέρεται ; Με τι βασιλικό αέρα. Με τι ευγενή αθλήματα. Με τις κυρίες της τιμής, τους μυστικοσυμβούλους της αυλής, που διαχειρίζονται τα χρίσματα και άλλες πολιτειακές πειθαρχικές υποθέσεις ;
Και από τα ΧΡΙΣΜΑΤΑ καταλήξαμε στα ΑΥΤΟΧΡΙΣΜΑΤΑ. Ακόμη πιο προχωρημένη νομοποιητική αρχή από τους φίλους και άλλα κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Τα αυτοχρίσματα και οι αυτοχρισμένοι του ΠΑΣΟΚ είναι ένα είδος «Γκουρού» της πολιτικής. Οι «φωτισμένοι» του ΠΑΣΟΚ. που κατέχουν την «αλήθεια» και το «κλειδί» της Πόλης για πάσα νόσο. Τα ίδια πιστεύουν και οι Χρισματικοί, μόνο που εκείνοι τη φώτιση τη λαμβάνουν μέσω του κόμματος και όχι απ΄ευθείας από το «άγιο πνεύμα», όπως το λαμβάνουν οι Αυτοχρισματικοί.
Σιγά-σιγά ορισμένοι πήγαν στις έμμεσες-αντιπροσωπευτικές λειτουργίες. Αλλά, να καταλήξουν ορισμένα κόμματα της αριστεράς στα χρίσματα και στα αυτοχρίσματα αυτό είναι πέρα από κάθε επιστημονική φαντασία και πέρα από κάθε παραδοσιακή δεξιά!!
Οι δημοκρατικές αρχές λειτουργίας ήτανε το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της Αριστεράς απέναντι στην Απολυταρχία, στην Βασιλεία, στην Φεουδαρχία, την Αστική δημοκρατία και άλλα ολοκληρωτικά πολιτικά συστήματα. Δυστυχώς σήμερα ορισμένα αριστερά κόμματα και ορισμένες υποψήφιες δημοτικές και νομαρχιακές αριστερές παρατατάξεις-κινήσεις, (όπως ορισμένες θέλουν ακόμη να αυτοαποκαλούνται) έχουνε χάσει κάθε μέτρο και αιδώ.
