ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ
Από τον σωτήρα Ασκληπιό
Οι Αθλητές του Χριστού
Συγγραφέας : Βασίλης Πάνος
Εκδόσεις : «Αγαπώ την Πόλιν»
Σελίδες : 144.
Τιμή ευρώ 12
ISBN 978-960-88797-5-1
Τρίκαλα. Απρίλιος 2008
Το βιβλίο, μας ταξιδεύει στην αρχή σε μια χώρα που θεωρείται το σταυροδρόμι 3 ηπείρων, της Ασίας, της Αφρικής και της Ευρώπης. Σε μια χώρα η οποία από τους πανάρχαιους χρόνους ήταν τόπος σύγκρουσης, συγχώνευσης και αλληλεπίδρασης πολλών και διαφορετικών πολιτισμών. Δεν υπάρχει άλλος τόπος στην Aνατολή που να υπάρχουν τόσα πολλά και διαφορετικά μνημεία. Μια περιοχή που υπήρξε μια Μεγάλη Οικουμενική Ελλάδα. Σ΄αυτή τη χώρα της αρχαίας Ασσυρίας μετά το θάνατό του Μ. Αλεξάνδρου (323) δημιουργείται το πρώτο Βασίλειο- κράτος των Ελλήνων διαδόχων της δυναστείας των Σελευκιδών. Από τότε αρχίζει ένας νέος Ελληνιστικός πολιτισμός με μεγάλη ελληνική επιρροή και επίδραση σ΄ όλες τις γύρω χώρες της Συρίας (Μικρά Ασία. Ιράκ-Ιράν, Φοινίκη, Ιουδαία, Αίγυπτος) και αυτές οι χώρες σιγά-σιγά αποκτούν ελληνική κουλτούρα, φιλοσοφία, δημοκρατική λειτουργία στις αποφάσεις των πόλεων, ελληνική θρησκεία και ελληνικό τρόπο ζωής. Η ελληνιστική, (όπως λέγεται αυτή η περίοδος) της Δυναστείας των Σελευκιδών ξεκινάει με τον Αντίοχο τον Α' τον Σωτήρα ( 324 - 261 π.Χ. ) και διαρκεί περίπου 400 χρόνια.
Λαμπρή πρωτεύουσα-πόλη αυτού του αρχαίου ελληνικού οικουμενικού ελληνισμού και βασιλείου της Ανατολής για 1000 περίπου χρόνια υπήρξε η Αντιόχεια. Το βιβλίο μας ξεναγεί στο Α΄ Μέρος του σ΄αυτή τη μεγάλη ελληνική πόλη της Ανατολής, πρωτεύουσα του Ελληνισμού, για να καταλάβουμε καλύτερα τις κατοπινές εξελίξεις και τις αιτίες της δημιουργίας αυτού του μεγάλου μοναστικού κινήματος μέσα στο οποίο κινήθηκε από τα πρώτα του βήματα ο Άγιος Ασκληπιός. Η ελληνική Αντιόχεια υπήρξε μια πόλη που ήταν ανάμεσα στις τρεις μεγαλύτερες πόλεις του τότε κόσμου και είχε αποκτήσει στην ακμή της τέτοια κοσμική ζωή όπως έχουν σήμερα πολλές σύγχρονες μεγαλουπόλεις(500.000 χιλ.). Μια πόλη που υπήρξε η γενέτειρα του «Εθνικού» Λιβάνιου, αλλά και του Ιωάννη του Χρυσόστομου και πολλών άλλων επιφανών ανδρών.
Επί 10 αιώνες υπήρξε μαζί με την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου η μεγαλύτερη Ελληνική μητρόπολη των τεχνών, των γραμμάτων αλλά και του θορυβώδη κοινωνικού βίου και των μεγάλων θρησκευτικών διενέξεων και διαιρέσεων. Τόπος σύγκρουσης, συγχώνευσης και αλληλεπίδρασης πολλών και διαφορετικών πολιτισμών και θρησκειών. Αυτή η μεγάλη Ελλάδα της Ανατολής έμελε να παίξει λίγα χρόνια αργότερα μεγάλο ρόλο στα γεγονότα τόσο τα πολιτικά όσο και τα θρησκευτικά που διαμόρφωσαν όλες τις κατοπινές παγκόσμιες εξελίξεις.
Η ιστορία της Μεγάλης (αν όχι της Μέγιστης) Αντιόχειας της οποίας το όνομα έφερε όλη η γύρω περιοχή, Αντιοχίς ή Αντιοχίδα, αποτελεί ένα σημαντικό μέρος στη πορεία της ανθρωπότητας από τα πολλά και σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν σ΄ αυτή. Τέσσερις περίοδοι της παγκόσμιας Ιστορίας, η Ελληνική, η Ρωμαϊκή, η Βυζαντινή ακόμη και η Μεταβυζαντινή είχαν κέντρο ή παράκεντρο των ιστορικών εξελίξεων τους την Αντιόχεια που όμως, η κάθε μία, δεν τη στέρησαν από την ξεχωριστή κάθε φορά περίλαμπρη δόξα της.
Ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας της Αντιόχειας αποτελεί και ο πρωταγωνιστικός ρόλος της στην εδραίωση της Χριστιανικής θρησκείας. Μια πόλη με τόσο πλούτο αρχαίων Ιερών και Ναών ήταν ίσως η μοναδική πόλη και χώρα αφιερωμένη σε τέσσερις θεούς και ήταν φυσικό επόμενο να παραμένει για πολλούς αιώνες αλλά και να εξελίσσεται σ΄ ένα μέγα θρησκευτικό κέντρο καταλήγοντας πολύ σωστά στην επωνυμία : Θεούπολις. Όπως στη πολιτισμική διαδρομή, έτσι και στη θρησκευτική της διαδρομή, η Αντιόχεια, έγινε "δέκτης" των μεγαλύτερων θρησκευτικών κινημάτων του τότε κόσμου και εξελίχθηκε στη συνέχεια σε μέγιστο θεολογικό φάρο.
Στην εδραίωση του Πρωτοχριστιανισμού η Αντιόχειας βοήθησε με την ελληνική παρουσία και την ελληνική κουλτούρα τόσο με την ελληνική γλώσσα όσο και στην εύκολη μετατροπή και κατανόηση των θρησκευτικών συμβόλων της νέας θρησκείας. Για τη διάδοση της χριστιανική πίστης από την αρχή η χριστιανική εκκλησία δεν απέρριψε όλα όσα είχαν προέλθει από την λατρεία των αρχαίων θεών και τα θρησκευτικά σύμβολα που επηρέαζαν τα θρησκευτικά συναισθήματα του αρχαίου κόσμου, αλλά πάρα πολλά από αυτά τα καθιέρωσε.
Η ελληνική Αντιόχεια υπήρξε το φρούριο του Ανατολικού Χριστιανισμού και είχε επίγνωση του ρόλου της ως εκκλησία Μητρόπολης, καθιερώνοντας την αποτελεσματική δύναμη του Επισκόπου της Αντιόχειας που επεκτείνονταν σε όλη τη Μεσοποταμία, την Περσία, την Αρμενία και τη Γεωργία. Η παρουσία της ήταν παντού αισθητή διότι ήταν αναγκασμένη να ελέγξει τις ιεραποστολές και τη σταθεροποίηση της εκκλησίας σε αυτές τις χώρες. Η εκτέλεση αυτού του στόχου οδήγησε στη σταθερή αύξηση ορισμένων δικαιωμάτων, τα οποία δεν καθορίστηκαν ποτέ τυπικά, αλλά ασκήθηκαν δικαιωματικά από τον επίσκοπο της Αντιόχειας σε όλη την ανατολή και ο ρόλος της ήταν αναγνωρίσιμος όσον αφορά την υπεράσπιση της εκκλησίας ακόμη και ενάντια στους θεολογικούς αντιπάλους της οι οποίοι αγάπησαν τόσο πολύ αυτόν τον τόπο εκδήλωσής τους, η οποία λέγεται Ανατολή.
Η πλειοψηφία των περισσοτέρων πόλεων και των περιοχών που φέρουν ελληνικές επωνυμίες από την αρχή και για πολλούς αιώνες ήταν ονομασίες που προήλθαν κυρίως από τη Μακεδονία και Θεσσαλία, όπως για παράδειγμα η Πιερία, Anthemusias, η Αρέθουσα (Arethusa), η Βέροια (Berœa), η Χαλκίς (Chalcis), η Έδεσσα (Edessa), ο Εύρωπος (Europos), η Κύρρος (Cyrrhus), η Λάρισα (Larissa), η Πέλλα και πολλές άλλες που ονομάστηκαν μετά τον Αλέξανδρο ή από κάποιο μέλος της Δυναστείας των Σελευκιδών όπως π.χ., η Αλεξάνδρεια, η Αντιόχεια (Antioch), η Σελεύκεια (Seleucis και Seleucia), η Απάμεια (Apameia), η Λαοδικεία (Laodicea), η Επιφάνεια (Epiphaneia) κ.ά.. Όλες αυτές οι ελληνικές πόλεις αποτελούσαν έναν Νέο Κόσμο ποτισμένο από τις ιδέες, τη φιλοσοφία, τη θεολογία και τη δημοκρατία των Ελληνικών πόλεων και του Ελληνικού Πολιτισμού.
Το Β΄ Μέρος του βιβλίου μας ταξιδεύει για λίγο στην Αίγυπτο η οποία δικαίως περηφανεύεται ότι ήταν η πρώτη χριστιανική χώρα που εμφανίστηκε ο ασκητισμός και ο μοναχισμός, αλλά η χώρα που φημίζεται για τους ακραίους και χωρίς όρια ασκητές της ήταν η Συρία. Στη χώρα αυτή ο ασκητισμός και ερημιτισμός συνάντησε την πιο ένθερμη κοινωνική ανταπόκριση και εμφανίστηκε από τον 4ο αιώνα και πολλές φορές με πολύ ακραίες και ιδιαίτερες μορφές ασκητισμού, όπως π.χ. ήταν οι στυλίτες, οι οποίοι αποφάσιζαν να περάσουν το υπόλοιπο κομμάτι της ζωής τους καθισμένοι πάνω σε ένα στύλο ή ένα δέντρο ή ένα βράχο. Ο πιο γνωστός από αυτούς τους ερημίτες ήταν ο Μέγας Συμεών ο Στυλίτης.
Στη Συρία το 430 μ.Χ. στην περιοχή της συριακής επαρχίας της Κυρρέστικας που βρίσκεται στη βόρεια Συρία κοντά στα σύνορα με την Τουρκία και στην ευρύτερη επαρχία Ευφράτεσης Ephratensis εμφανίστηκε το μεγαλύτερο κίνημα αναχωρητών και ερημιτών της πρώτης χριστιανικής περιόδου. Η Κυρρέστικα (Cyrestica- το όνομά της ήταν μακεδονικό) για να πάρει κανείς μια εικόνα αυτής της περιοχής-επαρχίας της Συρίας ας τη φανταστεί με τη Θεσσαλική πεδιάδα και τον Πηνειό ποταμό στη θέση του Ορόντη (μεγάλος ποταμός της περιοχής).
Στην ανατολική άκρη, βόρεια αυτής της πεδιάδας (στο έδαφος της Τουρκίας σήμερα), στις υπώρειες μια σειράς λόφων που εκτείνονται βορειανατολικά και σχηματίζουν μια οροσειρά με απότομα και ψηλά όρη, βρίσκεται η πόλη Κύρρος (KORUS-KIRIS) Köyü, (στα τουρκικά ) και για να φανταστεί κανείς τη θέση της Κύρρου ο αναγνώστης, ας την τοποθετήσει στη γεωγραφική θέση που έχουν τα Τρίκαλα με τη Καλαμπάκα και τα Μετέωρα, τις σπηλιές και τα βράχια και όλη την ανατολική ορεινή περιοχή, ανατολικά των Τρικάλων με ξηρούς βράχους, αμμώδεις λόφους και έρημο.
Πριν 2.000 χρόνια η Κύρρος ήταν ένα σημαντικό κέντρο της ελληνιστικής περιόδου, αλλά σήμερα υπάρχουν μόνο ερείπια της και βρίσκεται ακριβώς 14 χλμ. δυτικά της πόλις Kilis (Τουρκία). Η Kilis είναι μια επαρχία της Τουρκίας με 120 χλμ. σύνορα με τη Συρία. Η Κύρρος πήρε το όνομα της από μια πόλη της Μακεδονίας την περίοδο που σ΄αυτή τη χώρα βασίλευε επί 400 χρόνια η ελληνική δυναστεία των Σελευκιδών. Σ΄ αυτή τη πόλη και επισκοπική έδρα της ευρύτερης περιοχής γεννήθηκε και ασκήτεψε ο Άγιος Ασκληπιός.
Μια πόλη που δεν μπορεί κανείς να μην τη συνδυάσει με κάποια σχέση με την Ασκληπιακή παράδοση της Αρχαίας Τρίκκης. Στα Τρίκαλα Κορινθίας σε πολύ μικρή απόσταση από το Μύσαιο υπήρχε το ιερό του Ασκληπιού που ονομάζεται Κύρος, στο οποίο προσέρχονταν οι ασθενείς και γιατρεύονταν από το θεό. Υπήρχαν πηγές με άφθονο νερό και κοντά στη μεγαλύτερη πηγή ήταν στημένο το άγαλμα του Ασκληπιού. Το Ασκληπιείο «Κύρος» ήταν από τα αρχαιότερα (5ος π.Χ. αιώνα) και από τα μεγαλύτερα ιερά του Ασκληπιού από τα εκατοντάδες των Ασκληπιείων της αρχαίας Ελλάδος.«Ο Ασκληπιός ο σωτήρας του κόσμου». Βασίλης Πάνος (Ιούνιος 2007) Εκδόσεις «Αγαπώ την Πόλιν».
… Στη Κύρρο της Συρίας επίσης μαρτύρησαν ο Άγιος Κοσμάς και ο Άγιος Διαμιανός οι πρώτοι μάρτυρες γιατροί (Ασκληπιάδες) και ο ναός των Αγίων Αναργύρων στα Τρίκαλα είναι δίπλα στο Επιφανέστατο Ασκληπιείο της αρχαίας Τρίκκης. Αυτές όλες οι συμπτώσεις μαρτυρούν κάποια ανεξερεύνητη ακόμη σχέση-σύνδεση της περιοχής της Κυρέστικας – Κύρρου με την Θεσσαλία-Τρίκκη.
Σ΄αυτούς τους ερημίτες της Κύρρου με τον μοναδικό χαρακτήρα και την ιδιαίτερη μορφή ασκητισμού ανήκει και ο Άγιος Ασκληπιός. Μαρτυρία της ύπαρξής του μας τη δίνει, ο Επίσκοπός Θεοδώρητος της Κύρρου, εγκωμιάζοντας τις δοκιμασίες του σε μια ιστορική περιγραφή της ασκητικής ζωής που συντέθηκε πιθανώς γύρω στα 444 μ.Χ. Εκεί μεταξύ του κόσμου, της λαϊκής ζωής, της εγκατάλειψης και της ακραίας άσκησης θα αναγεννηθεί ο Άγιος Ασκληπιός και θα αποκτήσει το διπλό στέμμα της αρετής, το έπαθλο της αγάπης του θεού, το μετάλλιο της μαρτυρίας του Χριστού, το φως της αιωνιότητας.
Τέλος το βιβλίο μας ταξιδεύει στην Έρημο, εκεί που δοκιμάστηκε κι ο Ιησούς Χριστός, εκεί που μαρτύρησε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, εκεί στην καυτερή και παγωμένη έρημο της Συρίας και μας οδηγεί σιγά-σιγά μέσα από κακοτράχαλα βουνά για να δούμε τη μαρτυρία – κατάθεση ψυχής του Αγίου Ασκληπιού. Να δούμε τις απόκρημνες σκήτες και τις βραχοσκεπές. Σε μια πορεία ανάμεσα σε εκατοντάδες Αναμμένα Κεριά, Ασκητές, Ερημίτες, Αθλητές του Χριστού. Θα συναντήσουμε μια ζωντανή μαρτυρία Πίστης και Αγάπης του Θεού. Θα συναντήσουμε τον Άγιο Ασκληπιό. ‘Εναν Άγιο της Ερήμου που ανεξάρτητα αν έχει ή δεν έχει κάποια μακρινή ρίζα από την Αρχαία Τρίκκη, τώρα πια είναι καιρός να αποκτήσει.
Μια ρίζα που τα σημερινά Τρίκαλα, η Ιερά Μητρόπολη Τρίκκης και Σταγών με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αλέξιο αποφάσισε να φυτέψει και να ανεγείρει ένα ναό πίστης, μαρτυρίας και μνήμης προς τιμή του.
Για το ίδιο σκοπό, η Εταιρία Πολιτιστικής Παρέμβασης «Αγαπώ την Πόλιν» θα διαθέσει τα κέρδη του παρόντος βιβλίου προς ενίσχυση του ναϊδίου του Αγίου Ασκληπιού.
Κεντρική Διάθεση : Τηλ. 2431033259 – info@agapo.gr & στα βιβλιοπωλεία.
.