«Πλανήτης-Πόλη-Πολίτης-Πολιτισμός»
Η πόλη δεν είναι μόνο σπίτια και κτίρια διοικητικά, εργαστήρια, καταστήματα, δρόμοι, ελεύθεροι χώροι κ.α., είναι και οι σχέσεις των πολιτών που είναι πολύ σοβαρό ζήτημα, γιατί από τις σχέσεις μεταξύ των πολιτών σε μια πόλη εξαρτάται και η ευημερία της πόλης
Η αρχή όλων των κακών σχέσεων είναι η κοινωνική ανισότητα. Η Κοινωνική ανισότητα προκύπτει από τη παραβίαση των φυσικών, ηθικών και εργασιακών νόμων. Ο άνθρωπος παραβιάζει τη φυσική ζωή βάζοντας πασσάλους και φράζοντας τη γη (τις σχέσεις με το φυσικό περιβάλλον) βάζοντας πασσάλους και φράζοντας το θείον,(τις σχέσεις με το θεό) βάζοντας πασσάλους και φράζοντας την εργασία (τις σχέσεις των ανθρώπων).
Στην Αρχή η γη δεν ανήκει σε κανένα και το θείον επίσης δεν ανήκει σε κανένα και η εργασία των ανθρώπου δεν ανήκει σε κανένα. Στην αρχή οι σχέσεις των ανθρώπων διαμορφωνόταν με την αρχή της αμοιβαιότητας δηλαδή π.χ. στην ανταλλαγή των προϊόντων γινόταν είδος με είδος. Κανείς δε σκεπτόταν να παράγει κάτι υπερβολικά γιατί πρώτον από μόνος του βέβαια δεν μπορούσε και δε γινόταν ποτέ πλούσιος, αλλά και δεύτερον το είδος με είδος εξασφάλιζε κάθε φορά την αξία ενός πράγματος. Γιατί και να ήθελε κανείς να κάνει περισσότερα αν αυτά ήταν τρόφιμα και κρέατα θα σάπιζαν ή θα βρωμούσαν. Η έννοια του κέρδους δεν υπήρχε, αλλά μόνο έννοια της προσφοράς και της ανταλλαγής
Αντιπρόσωποι του Θεού, (Αρχιερείς γραμματείς και Φαρισαίοι κ.α.). Αντιπρόσωποι του Λαού (Βασιλείς υπουργοί και Φαρισαίοι κ.α). Αντιπρόσωποι της εργασίας, Τραπεζίτες, Τοκογλύφοι Φαρισαίοι κ.α.).
Ειδικότερα όταν όλοι αυτοί οι αντιπρόσωποι ήταν και διορισμένοι το ανθρώπινο γένος έγραψε τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας του.
Αργότερα η μετατροπή της αξίας της ανταλλαγής των ειδών(ανταλλακτική αξία ) με τυπωμένο χρήμα χρυσό, αργυρό, χάλκινο, χάρτινο κ.α είναι μια ακόμη αρχή νέων κακών . Όχι γιατί αυτή καθαυτή η μετατροπή είναι κακή, ίσια-ίσια μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι ήταν μια νέα ανακάλυψη. Η κακή χρήση και η κλοπή δαιμονοποιεί ή θεοποιεί το χρήμα. Διότι στην αριθμητική μετατροπή της παρεμβαίνουν οι αντιπρόσωποι. Ο αντιπρόσωπος του λαού,( Βασιλιάς)ο αντιπρόσωπος του Θεού, (Αρχιερέας) ο αντιπρόσωπος της συναλλαγής, (Τραπεζίτης). Βασιλιάς μπορεί να ΄ναι και κάποιος τύραννος ή μια ολιγαρχία ή μια άρχουσα τάξη που με την ευλογία των άλλων αντιπροσώπων θεών αποκτούν κληρονομικά δικαιώματα και τίτλους εφόρου ζωής.
Με την παρέμβαση όλων αυτών γίνεται επιστημονικοφανές και νομιμοφανές το κανονικό κλέψιμο του εργαζόμενου πολίτη και των προϊόντων του.
Π.χ. ορίζουν κάποιοι ελέου Θεού και Λαού ένα κιλό στάρι να κοστίζει 1 ευρώ. Το ίδιο και ένα κιλό σίκαλης και το καλαμπόκι επίσης 1 ευρώ το κιλό. Το αρνί όμως να κοστίζει 100 ευρώ το κιλό και το κατσίκι 120 το κιλό και το βόδι 80 ευρώ το κιλό. Ο γεωργός για να τρώει έστω μια φορά την εβδομάδα κρέας πρέπει να δουλεύει 365 μέρες το χρόνο και από δέκα ώρες την ημέρα ενώ ο κτηνοτρόφος θα δουλεύει 200 μέρες το χρόνο θα δουλεύει 6 ώρες την μέρα και θα τρώγει πάντα όσο κρέας θέλει και να έχει ψωμί να τρώνε και οι κότες του. Το ίδιο παράδειγμα μπορεί να γίνει και αντίστροφα και ο κερδισμένος να είναι ο αγρότης ή κάποιος άλλος άσχετος με οποιανδήποτε εργασία. Αυτό γίνεται ανάλογα κάθε φορά με ποιος είναι η άρχουσα τάξη που ορίζει τιμές και μισθούς και ποιους υπηρετούν οι λεγόμενοι αντιπρόσωποι της κυρίαρχης τάξης.
Με αυτή την αριθμητική αλχημεία των τιμών και των μισθών αναγορεύεται κάθε φορά η κυρίαρχη τάξη.
Σήμερα βέβαια άρχουσα τάξη δεν είναι ούτε ο γεωργός ούτε ο κτηνοτρόφος ούτε ο εργάτης, ούτε ο επαγγελματίας κ.α Δες τε που πάνε τα λεφτά και σε ποιες τσέπες καταλήγουν για να καταλαβαίνετε αμέσως και ποια είναι η άρχουσα τάξη κάθε φορά και ποιοι καθορίζουν την αλχημεία τιμών και μισθών που είναι κανονική κλοπή όταν μάλιστα είναι και διατεταγμένη.
Αυτή την κλοπή την κατάγγειλαν όλοι οι μεγάλοι φιλόσοφοι, επιστήμονες, κοινωνιολόγοι, θεολόγοι κ.α. Ο Απόστολος Πέτρος στις πράξεις των αποστόλων κατάγγειλε τη κλοπή και κήρυξε πρώτος ότι «όσοι θέλουν να λέγονται πιστοί και μαθητές του Ιησού Χριστού να φέρουν όλοι τα υπάρχοντά τους και όλα να γίνουν κοινά» και κήρυξε πρώτος την αρχή της κοινοκτημοσύνης που εξακολουθεί να επιζεί ακόμη και σήμερα σε ορισμένα λιγοστά κοινοβιακά μοναστήρια.
Τελευταία από τον 18ο αιώνα πολλοί φιλόσοφοι, κοινωνιολόγοι και οικονομολόγοι με βάση την οικονομική επιστήμη απέδειξαν την κλοπή της κοινωνικής υπεραξίας του εργάτη (τον μισθωτό εργάτη εμπόρευμα, πως δηλαδή παρακρατείτε ένα μέρος της εργασίας του) και αργότερα ο Λένιν προσπάθησε να κάνει - την υπεραξία - κινητήριο οικονομική δύναμη για την δημιουργία μια αταξικής κοινωνίας
Οι αντιπρόσωποι του Κόμματος της Ένωσης των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών ζαλισμένοι από την συγκεντρωμένη οικονομική υπερδύναμη πλέον της κοινωνικής υπεραξίας των εργαζομένων άρχισαν σιγά-σιγά ερήμην των πολιτών αλλά με την επιφοίτηση του νέου αντιπροσώπου του νέου Ελέου και αλάνθαστου Θεού, Μαρξιστικού Φιλοσοφικού και Ιστορικού Υλισμού διοχετεύσαν την κοινωνική υπεραξία σε μια άνευ προηγουμένου επίδειξη δυνάμεως και αλαζονείας που είναι πάντα ο προθάλαμος κάθε ολοκληρωτισμού.
Σιγά-σιγά η αναδιανομή της υπεραξίας ( δηλαδή του κοινωνικού πλούτου με πολλές θυσίες) γινόταν εις βάρος των γεωργών των κτηνοτρόφων και εργατών και υπέρ των νέων εκατομμυρίων γραφειοκρατών που κατέκλεισαν τις πόλεις και απολάμβαναν όλες τις τιμές της κοινωνικής ζωής και επάνδρωναν συγχρόνως τα ανώτερα και κατώτερα κλιμάκια του Κυρίαρχου μοναδικού κόμματος του ελέω Ιστορικού Υλισμού και φιλοσοφικού υλισμού. Το αποτελέσματα γνωστά πια, από το 1989 οι πολίτες της άλλοτε κραταιάς ΕΣΣΔ περιφέρονται σήμερα ανθρώπινα ερείπια αναζητώντας το χαμένο παράδεισο και πάλι φτου από την Αρχή.
Ο Μάο στη Κίνα αντιμετώπισε αυτή την πληγή των γραφειοκρατών και των επιστημόνων και άλλων επίδοξων τιτλούχων τεμπέληδων βγάζοντας τους περιοδικά από τα γραφεία και από τις θέσεις τις κομματικές τις διοικητικές στέλνοντας τους να δουλεύουν στα χωράφια, στα κοπάδια και στα εργοστάσια για να μη ξεχνούν ποτέ ποια είναι η κοινωνική αποστολή τους και έτσι να αλλοιώσουν την ουσία της επανάσταση τους. Οι απόγονοι του Μάο εντυπωσιάζουν σήμερα όλο τον κόσμο με τους ρυθμούς ανάπτυξης που παρουσιάζει η Κίνα αυτή η πολυάριθμη χώρα και πολύ άρχισαν να μιλούν για την αυριανή εικόνα του κόσμου αλλά και πολλοί άλλοι είναι λιγότερο αισιόδοξοι για το τελικό αποτέλεσμα.
Ο συστηματικός έλεγχος της κοινωνικής υπεραξίας (ο Κοινωνικός πλούτος ή συλλογικός πλούτος) όπως λέγεται και που είναι προϊόν όλων των εργαζομένων σε μια δεκαετία θα συμπληρώσει 1α αιώνα ζωής. ΄Αρχισε από την ΕΣΣΔ Ένωση σοβιετικών σοσιαλιστικών Δημοκρατιών και επεκτάθηκε στις ΗΠΑ Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής με μια σειρά από εργατικές εξεγέρσεις που εντάθηκαν με το οικονομικό κραχ το 1929 και τους εργατικούς αγώνες που ακολούθησαν οι ΗΠΑ καθιέρωσαν μια σειρά από μεταρρυθμίσεις, τόσο στο ωράριο όσο και στα δικαιώματα των εργαζομένων. Οι φορολογικές μεταρρυθμίσεις και άλλες ρυθμίσεις περί ανταγωνισμού και μονοπωλίων επενδύσεων και παραγωγικών κινήτρων άλλοτε ενίσχυαν και άλλοτε μείωναν εν πολλοίς τον παρεμβατικό χαρακτήρα του κράτους. Αναγνωρίστηκε η κοινωνική υπεραξία της εργασίας και διοχετεύτηκαν τεράστια ποσά στην κοινωνική μέριμνα και το κράτος πρόνοιας και η κατάργηση του χρυσού κανόνα ( Αγγλίας) που ακολούθησε λίγο πριν ξεσπάσει ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος αποδέσμευσε τις ΗΠΑ από ένα οικονομικό ζουρλομανδύα 300 χρόνων ζωής όπως τον χαρακτήρισε, αλλά για το Ηνωμένο Βασίλειο όμως ήταν και εξακολουθεί να θεωρεί ότι ο χρυσός κανόνας είναι ακόμη ένα σταθερό οικονομικό σύστημα που ανήγαγε την Αγγλία σε παγκόσμια υπερδύναμη και θεώρησε τότε ότι η Αμερική άνοιξε του ασκούς του οικονομικού χάους.
Μεταπολεμικά και οι ΗΠΑ μετά την κούρσα των στρατιωτικών ανταγωνισμών της, την αλαζονεία της δύναμης και άλλων υπεράκτιων πολέμων και επεμβάσεων και τον υπέρογκο δανεισμό για να ανταποκριθεί στις ανάγκες της η εμπιστοσύνη του κρατικού νομίσματος άρχισε σιγά-σιγά να κλονίζεται και ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση τις ΕΣΣΔ και τη διεθνοποίηση των αγορών, συναλλαγών και του Αμερικανικού δολαρίου. Σήμερα η Αμερική παρά την μεγάλη οικονομική και στρατιωτική της δύναμη είναι όμηρος των πετροδολαρίων που είναι αποθηκεμένα στις Αραβικές, Ισραηλινές, Ιαπωνικές, Κινέζικες, Ευρωπαϊκές και κ.α. τράπεζες της οικουμένης.
Αν όλοι οι κάτοχοι των πετροδολαρίων λένε ορισμένοι οικονομικοί αναλυτές, πάνε αύριο το πρωί να εξαργυρώσουν τα λεφτά τους, τα δολάρια τους δηλαδή, με κάποιο άλλο νόμισμα η Αμερική την άλλη μέρα θα αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα. Αυτή είναι μια μεγάλη βόμβα - φούσκα που δεν εύχεται κανένας για την ώρα να σκάσει γιατί τα παλιρροιακά κύματα που θα ξεσπάσουν θα είναι πολλών μεγατόνων. Να ποια είναι η νέα ισορροπία του τρόμου. Μια λεπτή ισορροπία που ένα βήξιμο ή ένα κλάσιμο κάνει αμέσως όλα τα χρηματιστήρια και τις αγορές του κόσμου να ανεβοκατεβαίνουν με μεγάλες ταχύτητες. Για την Αμερική η συνύπαρξη με όλους του άλλους λαούς - κράτη είναι πια μονόδρομος. Το πρόβλημα είναι όμως πιο δρόμο διαλέγει κάθε φορά για αυτή την συνύπαρξη και τι περιθώρια έχει την κάθε φορά, πράγμα που φαίνεται πια καθαρά πως η οικονομική αναρχία της χρηματαγοράς που επικρατεί σήμερα στο πλανήτη και η νέο-φεδουαρχία της κεφαλαιοκρατίας θα τινάξει κάποια στιγμή το σύστημα στον αέρα.
1) Η ατομική ιδιοκτησία, σε γη, υλικά, χρήμα, χρηματιστηριακούς τίτλους, αγορές.
2) Η ελευθερία των συναλλαγών.
3) η επιδίωξη του κέρδους.
Όλα αυτά όμως τα δικαιώματα άρχισαν σιγά-σιγά να καταστέλλονται και να απαλλοτριώνονται από τη μεγάλη ιδιοκτησία που ορισμένοι με το χρόνο συγκέντρωναν στα χέρια τους και στη συνέχεια περιόριζαν και την ελευθερία των συναλλαγών και τέλος προέβαιναν σε μια άνευ προηγούμενου χρηματιστηριακή κερδοσκοπία με τον έλεγχο της εξουσίας-Πόλης-Πολιτείας-Πλανήτη και η αναδιανομή του κοινωνικού προϊόντος αντί να πηγαίνει π.χ σε μια πόλη που είχε κοινωνικό εισόδημα 1000 ευρώ οι 500 πολίτες έπρεπε να πάρουν κανονικά από 2 ευρώ, με την αριθμητική όμως αλχημεία πήγαιναν σε 5 πολίτες από 200 ευρώ ο καθένας, με αποτέλεσμα να υπάρχουν σήμερα πολλοί λίγοι πλούσιοι και εκατομμύρια πολίτες φτωχοί και ΑΝΕΡΓΟΙ.
Δικαιούνται σήμερα οι πολίτες να μείνουν απλοί θεατές των διεθνών εξελίξεων ; Πολίτες που θα παρακολουθούν το ξεκοκάλισμα του δημόσιου ταμείου της πόλης τους από τους διορισμένους αντιπρόσωπους ορισμένων κομμάτων ή θα στρατευτούν στο έλεγχο και με τακτικό διάλογο θα προβούν στη καλύτερη λύση των προβλημάτων της πόλης με την εδραίωση μιας Χριστής οικονομίας που θα είναι προς το κοινό και ΑΓΑΘΟ όφελος της πόλης.
Θα εξακολουθήσουν οι πολίτες να παρακολουθούν αμέτοχοι την κοινωνική κλοπή που ορισμένοι διορισμένοι αντιπρόσωποι επιχειρούν με διάφορες αριθμητικές αλχημείες είτε θεσμοθετώντας είτε παρατείνοντας την κοινωνική ανισότητα που είναι η πηγή όλων των κακών στην πόλιν, στους πολίτες και το Πλανήτη ολόκληρο ; Ή οι πολίτες θα γίνουν συνδιαμορφωτές σε μια πόλη όπου θα αισθάνονται όλοι ασφαλείς για τη δουλειά τους, για τα παιδιά τους και θα απολαμβάνουν τις φυσικές χαρές, τα θεία χαρίσματα (τάλαντα )και όλα τα αγαθά του πολιτισμού.
Οι πολίτες σήμερα είναι χωρισμένοι σε μια απέραντη κλίμακα διαφορών έτσι που πολλές φορές η διαφορά από πολίτη σε πολίτη να είναι τρομακτική. Αυτό το μεγάλο χάσμα μεταξύ των πολιτών που αποτελούν τα μέλη μια πόλης μπορεί να αποτελέσει την αυριανή κοινωνική βόμβα που το σκάσιμο της θα πλήξει ολόκληρο τον Πλανήτη και πολλές πόλεις του πλανήτη. Δεν μπορεί αλλού να υπάρχει φτώχεια και στέρηση και αλλού να υπάρχει πολυτέλεια εξωφρενική. Άλλοι πολίτες να διαθέτουν πανίσχυρα πολιτικά μέσα και να διεκπεραιώνουν και να λύνουν όλα τα προβλήματα των παιδιών συγγενών και φίλων και άλλοι να μένουν στο δρόμο άνεργοι γυρίζοντας καθημερινά στο μαγγανοπήγαδο της στέρησης των αγαθών και υπηρεσιών της πόλης. Δεν μπορεί άλλοι πολίτες να ζουν σε επαύλεις πολυτελείας και άλλοι στοιβάζονται σε παράγκες με τσίγκους και χασαπόχαρτα.
Δεν μπορεί άλλοι να τα έχουν όλα δικά τους και άλλοι μόνο και μετά βίας με έναν μισθό να τα βγάζουν πέρα.
