Eκατομμύρια αρχαιολογικά ευρήματα στα Αζήτητα

[admin]

Της ΕΛΕΝΗΣ ΧΟΛΕΒΑ

Στο τέρμα της οδού 25ης Μαρτίου σε ένα κτίριο μόλις λίγων τετραγωνικών μέτρων «κοιμούνται» σε υπόγεια, πατάρια και καφάσια άπειρα αρχαιολογικά ευρήματα από κάθε γωνιά του νομού περιμένοντας υπομονετικά να «ξυπνήσουν» οι κρατούντες του Υπουργείου Πολιτισμού και οι τοπικές αρχές και να βρούνε το δικό τους σπίτι, το διαχρονικό Μουσείο Τρικάλων. Χρόνια τώρα το θέμα απασχολεί ξανά και ξανά την επικαιρότητα χωρίς όμως να βλέπουμε ουσιαστικό αποτέλεσμα παρά τις συνεχείς υποσχέσεις για άμεση ίδρυση του μουσειακού χώρου. Την ίδια στιγμή στη γειτονική Καρδίτσα, τα ευρήματα βρήκαν το σπίτι τους και ήδη τοποθετούνται στο νέο μουσειακό χώρο που θα εγκαινιαστεί σε λίγο καιρό. Η «ΕΡΕΥΝΑ» επισκέφθηκε το χώρο της αρχαιολογικής συλλογής Τρίκκης, μιλήσαμε με τους εργαζόμενους και διαπιστώσαμε ότι εδώ και πολλά χρόνια η συλλογή μετατράπηκε σε αποθήκη.
Περιμένοντας το Μουσείο
Σε κάθε γωνιά του κτιρίου υπάρχουν ευρήματα. Ο χώρος ελάχιστος ενώ οι αρχαιότητες συνεχώς αυξάνονται. Δίπλα από το γραφείο μιας από τις συμβασιούχους υπαλλήλους μια επιτύμβια στήλη φιλοξενεί μερικά έγγραφα της υπηρεσίας αφού ακόμη και τα συρτάρια χρειάζονται κι αυτά μια πολυτέλεια χώρου. Αγγεία δίπλα στα παράθυρα δεν μπορείς εύκολα πια να ξεχωρίσεις τι είναι αρχαίο και τι σύγχρονο. Παντού αριθμημένες σακούλες με ευρήματα κεραμικής περιμένουν υπομονετικά τη συντήρηση. Μας υποδέχεται η κα. Άννα Σεμερτζίδου συντηρήτρια αρχαιοτήτων και έργων τέχνης. Είναι η μία εκ των δύο συντηρητών και μία εκ των μόλις τεσσάρων μόνιμων υπαλλήλων στο παράρτημα της ΛΔ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στα Τρίκαλα. Η κα. Σεμερτζίδου ανέλαβε και την ξενάγησή μας στο χώρο. Λίγο δύσκολο να ξεχωρίσεις το «χρυσάφι» σε ένα άπειρο υλικό. Για τους αρχαιολόγους βέβαια κάθε αντικείμενο είναι πολύτιμο. Ακόμη και μια χούφτα χώμα θα μπει σε σακουλάκι με την ένδειξη της τοποθεσίας από όπου συλλέχθηκε, την ημέρα και την αρίθμηση. «Με αυτό το υλικό θα μπορούσαμε να γεμίσουμε όχι ένα αλλά τρία μουσεία στα Τρίκαλα», μας λέει η κα. Σεμερτζίδου «είναι κρίμα να βρίσκονται θαμμένα στα σκοτάδια της αποθήκης χωρίς να έχουν τη δυνατότητα οι πολίτες να δουνε από κοντά το θησαυρό του τόπου τους». Μια ιστορία σε συνέχειες. Το μάτι μας κλέβει μια επιτύμβια στήλη που παραδόθηκε στην υπηρεσία το 1945. κανείς δεν ξέρει εάν είναι η παλιότερη παράδοση, ή το παλαιότερο εύρημα από ανασκαφή όπως και κανείς δεν ξέρει πόσα ακριβώς είναι τα αντικείμενα που έχουν λάβει μονοσήμαντο αριθμό για να λάβουν θέση ανάμεσα στα εκθέματα του πολυαναμενόμενου Μουσείου. Η διαδικασία της καταγραφής βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη και αναμένεται σύμφωνα με τον προϊστάμενο της ΛΔ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων κ. Λεωνίδα Χατζηαγγελάκη, να ολοκληρωθεί στο πρώτο τρίμηνο του 2009. Όπου και να κοιτάξεις όμως πάντα θα μένει η απογοήτευση. Το ψηφιδωτό των ρωμαϊκών λουτρών βρίσκεται σκεπασμένο με προστατευτικά υλικά και χρησιμοποιείται ως πάγκος για τις ανάγκες συντήρησης. Την ίδια εικόνα δούμε και στο πατάρι. Η αρχαία ανάσα εκπνέει μπροστά στους σύγχρονους σκουριασμένους μηχανισμούς πολιτισμού. Όπως μας επισημαίνει η κα. Σεμερζίδου, ένας άνθρωπος που επί δεκαπέντε χρόνια προσφέρει τις υπηρεσίες της δίνοντας μορφή στα θραύσματα, ο χώρος του εργαστηρίου συντήρησης δεν μπορεί να είναι πια λειτουργικός ενώ με δυσκολία υπάρχει χώρος για να φυλαχθεί κάποιο μεγάλο εύρημα, πόσο μάλλον να συντηρηθεί. Η αποθήκη όμως στο υπόγειο θα μας έκοβε την ανάσα. Εκατοντάδες καφάσια με κάθε λογής αντικείμενα τακτοποιημένα μεν αλλά στοιβαγμένα δε κατά δεκάδες θύμιζε ένα αλλιώτικο κελάρι. Αναρωτηθήκαμε γιατί μετά από τα 25 και πλέον χρόνια της λειτουργίας της συλλογής δεν μπορούν να θαυμαστούν από όλους μας σε ένα μουσείο; Απάντηση δεν πήραμε.
Χρειάζεται προσωπικό και κτίριο γιατί το Μουσείο αργεί…
Μιλήσαμε με τον προϊστάμενο κ. Λεωνίδα Χατζηαγγελακη και ο ίδιος ενίσχυσε το αίτημα των εργαζομένων για πρόσληψη επιπλέον προσωπικού αλλά και την εξεύρεση νέου κτιρίου για να φιλοξενήσει τη συλλογή. «Το Μουσείο θα αργήσει. Καταβάλλονται προσπάθειες αλλά και πάλι πρόκειται για μία διαδικασία που θα πάρει ακόμη χρόνο για να τη δούμε να υλοποιείται. Τι πρέπει να γίνει μέχρι τότε; Να βρεθεί ένα νέο κτήριο για τη συλλογή ώστε να πάψει να είναι αποθήκη αλλά και να μπορούν να δουλέψουν με άνεση οι συντηρητές χρειάζεται όμως και αύξηση του προσωπικού». Αυτή τη στιγμή μόνο στο κέντρο της πόλης γίνονται ανασκαφές σε τέσσερα οικόπεδα και αρκετές σε αρχαιολογικούς χώρους περιφερειακών δήμων. Μόνο την ώρα που βρισκόμασταν εμείς στο χώρο συλλογής έγιναν δύο παραδόσεις ευρημάτων. Φανταστείτε τι γίνεται σε μια ολόκληρη ημέρα, σε έναν μήνα ή σε ένα χρόνο. Μάλιστα οι ανασκαφές θα αυξάνονται χρόνο με το χρόνο λόγω του ότι όλο και περισσότερες εκτάσεις αρχίζουν να οικοδομούνται. Όλα αυτά λοιπόν εκτός από χώρο χρειάζονται και συντήρηση. Η μία εκ των δύο συντηρητών θα βγει στη σύνταξη μια και έχει συμπληρώσει 35 χρόνια καθώς και ο αρχιτεχνίτης. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι επιβάλλεται άμεσα η πρόσληψη προσωπικού μιας και πρόκειται για χρονοβόρες εργασίες.
Δεν φτάνουν τα λόγια
Η εικόνα από το χώρο πλύσης των αρχαιοτήτων μιλάει από μόνη της και σαρώνει κάθε λόγο για άμεση ίδρυση μουσείου. Παντού κεραμίδια που θα μπορούσαν ήδη να είναι αγγεία σε έναν χώρο αξιοπρεπή ανάλογο της αξίας του. Σε αυτό τον χώρο κινούνται καθημερινά πέντε τουλάχιστον εργάτες κάνοντας το χώρο να φαντάζει ακόμη πιο στενός. Όχι όμως τόσο όσο η στενόμυαλη λογική που είχαν για τόσα και τόσα χρόνια οι τοπικές αρχές μένοντας ανενεργές μπροστά στη διεκδίκηση Μουσείου. Αν δεν γίνει και τώρα κάτι ουσιαστικό τότε όλοι φοβούνται ότι δεν θα γίνει ποτέ.


Η ΕΡΕΥΝΑ 26 Οκτωβρίου 2008
.