Ανυπαρξία Πνευματικού Λόγου

[admin]

.




Η μετατροπή των Χριστιανικών Εκκλησιών και των πνευματικών υπηρεσιών - στη καλύτερη περίπτωση – στο ρόλο ενός Φιλανθρωπικού Σωματείου.

Του Βασίλη Πάνου

Πολύ μικρή σχέση έχει ενίοτε, ο ρόλος και ο σκοπός των Επισκοπικών ηγεσιών μιας εκκλησιαστικής ιεραρχίας με το μήνυμα του Ιησού Χριστού. Από την ακρότητα ενός εθνικιστικού ρόλου που «παίζει» ενίοτε μια εκκλησιαστική ηγεσία, (ρόλο ενός πολιτικού σωματείου). Ένας ρόλος ο οποίος δεν είχε καμιά σχέση με το μήνυμα του Ευαγγελίου. Η Ευ-αγγελία του Ιησού χριστού δεν είναι-ήταν εθνικιστική, αλλά Οικουμενική. Το ίδιο και των Αποστόλων και αργότερα των Εκκλησιαστικών Πατέρων.
Άλλοτε, καταλήγει και περιορίζεται σ΄ένα ρόλο (ενός φιλανθρωπικού σωματείου). Η Ευ-αγγελία, το μήνυμα του Ιησού Χριστού δεν είναι-ήταν φιλανθρωπικό, με την έννοια ότι ο Ιησούς Χριστός σύνεστησε κάποιο φιλανθρωπικό σωματείο και παρείχε διάφορες υπηρεσίες.
Αντίθετα, η Ευ-αγγελία του κατήγγειλε τον «εθνικιστικό» και «φιλάνθρωπο» ρόλο της τότε Ιουδαϊκής Ιεραρχίας. Δίνοντας χαρακτηριστικά παραδείγματα (παραβολές) και άλλες διδαχές. Η Ευ-αγγελία του Ιησού χριστού παρείχε το μήνυμα της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ και αυτό το μήνυμα της Δικαιοσύνης ήταν Οικουμενικό.
Αυτό το σημαντικό μήνυμα του Ιησού Χριστού γιατί δεν το διακονούν ενίοτε οι εκκλησιαστικές ηγεσίες; Εικάζουμε, διότι είναι τα «Αναμμένα κάρβουνα»(διδαχή) που Καίνε. Είναι η Καρέκλα (επισκοπική) που έχει μυτερά καρφιά, που Καρφώνει.
Είναι ο Δύσκολος δρόμος, ενώ η εθνικιστική ρητορική και φιλανθρωπική παροχή είναι ο εύκολος δρόμος. Και μάλιστα όταν τον εθνικιστικό ρόλο τον παίζεις με διαδικασίες μη εκλογής από ένα εκλογικό σώμα και τον φιλανθρωπικό σου ρόλο από τα χρήματα του λαού, τότε αυτός ο ρόλος (της όποιας εκκλησιαστικής ηγεσίας) είναι πανεύκολος.
Δηλαδή, γίνεσαι «τζάμπα μάγκας», όπως λέει ο ελληνικός λαός. Κοντολογής και στην μία περίπτωση και στην άλλη αυτόν το ρόλο της Δικαιοσύνης, Ευ-αγγελία μήνυμα του Ιησού Χριστού, (από τη θέση μιας Επισκοπικής ηγεσίας), δεν υπηρετείτε με κανένα τρόπο.
Με αυτή την έννοια (εθνικιστική-φιλανθρωπική) ο χριστιανισμός είναι κενού περιεχομένου. Είναι Κύμβαλο αλαλάζον. Δεν παρέχει τίποτα καινούργιο στον κόσμο. Η Αποτυχία αυτού του «χριστιανισμού» είναι η εικόνα του σημερινού κόσμου.
Ενός κόσμου και μιας χώρας όπως και η Ελλάδα, όπου απουσιάζει ο Πνευματικός Λόγος και ο Ρόλος με την έννοια της εκφοράς του Λόγου του Θεού, του Θεού της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.
Η μόνη παρουσία επαφής και επικοινωνίας αυτού του «χριστιανισμού», παραμένει ακόμη ο Ιερέας (Παπάς) του Υψίστου, όταν όμως και εκείνος «παίζει»-ιερουργεί μέσα στο πνεύμα των ιερών κανόνων με σοβαρότητα και εκδηλώνει προς το πλησίον του το άλλο Μήνυμα –Ευ-αγγελία του Ιησού Χριστού, την ΑΓΑΠΗ, και όχι το χρήμα.
Αποτέλεσμα αυτής της εικόνας του «Χριστιανισμού» είναι όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στο Άγιο όρος. Και αρχίζει να καταλαβαίνει κανείς γιατί οι πολιτικές ηγεσίες της Ελλάδος διατηρούν ένα θρησκευτικό καθεστώς στην Ελλάδα εντελώς παράλογο, αντικανονικό, άδικο, αναχρονιστικό, αντιδραστικό και αντιχριστιανικό.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος, ενώ είναι ένα κρατικός οργανισμός – όπως παρουσιάζετε, συντηρείτε και πληρώνετε από το κράτος -, εν τούτοις δρα εντελώς ανεξέλεγκτα οικονομικά, διοικητικά τόσο από το κράτος όσο και από τους πιστούς. Με αυτοτέλεια διοικητική, οργανωτική και πλήρη αυτονομία. Ποιος άλλος δημόσιος οργανισμός κοινωνικών υπηρεσιών στην Ελλάδα δρα με αυτό τρόπο ;
Με αυτή τη λογική θα έπρεπε όλοι οι δημόσιοι οργανισμοί κοινής ωφέλειας, να λειτουργούν με αυτό τον τρόπο. Με αυτοτέλεια και αυτονομία και μάλιστα υπό των έλεγχο και την ψήφο των πολιτών και των καταναλωτών. Δηλαδή η Εκπαίδευση, η Αστυνομία, το Δικαστικό σώμα, η Υγεία και όλοι η οργανισμοί κοινής ωφέλειας που διατηρεί το κράτος να τύχουν αυτής τη ρύθμισης που απολαμβάνει η Εκκλησία της Ελλάδος. Δηλαδή το έργο ενός εκπαιδευτικού, δικαστικού, ιατρού δεν είναι ισοδύναμο με το έργο ενός ιερέα ;
Αντίθετα στην περίπτωση της Ελλάδος συντηρείτε τόσα χρόνια ένα θρησκευτικό καθεστώς το οποίο θρέφει μια τεράστια διαπλοκή η οποία εξυφαίνει αυτά τα τεράστια οικονομικά σκάνδαλα και όλες αυτές τις τεράστιες οικονομικές δοσοληψίες που παρακολουθούμε ενίοτε, τόσο σε διάφορα Πατριαρχεία, όσο και σε πολλές άλλες Μητροπόλεις –Επισκοπές που σκοπό έχουν πάντα τον οικονομικό έλεγχο των πηγών που εισρέει το χρήμα των πιστών.
Δηλαδή διακινείται ένα τεράστιο μαύρο χρήμα το οποίο ενίοτε έχει διαπλοκή με την πολιτική ηγεσία, διότι στην προκειμένη περίπτωση η ενίοτε θρησκευτική ηγεσία δρα ως ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ όλων αυτών των δοσοληψιών. Δηλαδή, μια τέτοια Θρησκευτική ηγεσία δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να ξεπλένει το όποιο βρώμικο χρήμα «Ιερά και Σεμνά».
Υπάρχει μια καταφανής Ασυλία –με την έννοια ότι δεν υπάρχουν ελεγκτικοί οικονομικοί μηχανισμοί και εκλογικές διαδικασίες-, την οποία η ελληνική πολιτεία την δικαιολογεί λέγοντας: ότι η Εκκλησία της Ελλάδος πρέπει να έχει πόρους για να παρέχει φιλανθρωπικό ρόλο.
Φάνηκε όμως ότι αυτή η ανεξέλεγκτη ασυλία, δημιούργησε μια τεράστια αλαζονεία – από τη συγκέντρωση τεράστιου πλούτου στο χαρτοφυλάκιο της Εκκλησία της Ελλάδος – η οποία κάποια στιγμή έδειξε και τα δόντια της, (με παραληρήματα εθνικοφροσύνης και ρόλου εξωτερική πολιτικής της χώρας). Δηλαδή, η Εκκλησία της Ελλάδος θέλησε να υπερκεράσει και την εκλεγμένη πολιτική ηγεσία της Ελλάδος.
Σε άλλη περίπτωση είδαμε να γίνεται αλαζονική και προκλητική επίδειξη προσωπικού πλούτου Επισκόπων και έντονες διαμάχες για την κατοχή χρυσοφόρων Επισκοπών με όλα τα μέσα. Τη μετατροπή της Εκκλησίας της Ελλάδος σε Επιχειρηματία και ενός τρόπου διαβίωσης και κοινωνικής παρουσίας που δε συνάγει με το χριστιανικό πνεύμα.
Και στη καλύτερη περίπτωση, η Εκκλησία της Ελλάδος, στο ρόλο ενός Φιλανθρωπικού Σωματείου με διάφορες κοινωνικές παροχές. Σ΄αυτό το ρόλο ως έχει ταχθεί από τις πολιτικές ηγεσίες της Ελλάδος.
Με αντίτιμο τη ΣΙΩΠΗ της.
Την ανυπαρξία Λόγου.
Μια σιωπή με την έννοια της εκφοράς του Λόγου του Θεού, του Θεού της ΑΓΑΠΗΣ και της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.

Βασίλης Πάνος
info@agapo.gr