ΕΟΡΤΑΣΜΟΙ 180 ΧΡΟΝΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑΣ

“Θάρθη πρώτα ένα ψευτορωμαίϊκο· να μη το πιστέψετε· θα φύγει πίσω”

Πάτερ Κοσμάς ο Αιτωλός

 

Στις 8 Οκτωβρίου του 1827, η επανάσταση των Ελλήνων έπνεε τα λοίσθια. Για τον Ιμπραήμ  ήταν ζήτημα χρόνο να εξολοθρεύσει τις τελευταίες εστίες αντίστασης. Ήδη τα πλοία του μετέφεραν χιλιάδες σκλάβους στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής υπό τα όμματα των ευρωπαϊκών δυνάμεων.

Λίγο πριν ολοκληρώσει την πλήρη υποταγή των επαναστατημένων και τον πλήρη έλεγχο της Πελοποννήσου, πραγματοποιείται η εισβολή των ευρωπαϊκών αποικιακών δυνάμεων στον κόλπο του Ναβαρίνου προκειμένου να εξασφαλίσουν και να αποκτήσουν μια ανοιχτή θαλάσσια δίοδο για τα πετρέλαια της Ανατολής.

Η σύγκρουση και η επέμβαση συνοδεύτηκε όπως πάντα από την αγανάκτηση των ευρωπαϊκών λαών, (όπως γίνεται και σήμερα των λαών της Δύσης) για τις θηριωδίες του Ιμπραήμ. Οι οποίες γινόταν, αλλά ο λόγος της επέμβασής τους δεν ήταν αυτός.

Η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία η οποία της ενδιέφερε συγχρόνως να επεκταθεί και στην περιοχής της Μαύρης Θάλασσας, είχε πιο ενεργό ρόλο σε αυτή τη πολυεθνική στρατιωτική σύγκρουση. Για την ώρα, δεν τους ενδιέφεραν τα ηπειρωτικά Βαλκάνια. Στα οποία είχαν φουντώσει οι αποσχιστικές κινήσεις πριν από λίγα χρόνια του Αλή Πασά και άλλες εξεγέρσεις λαών, εθνοτήτων και φυλών. Ανάμεσα σ΄αυτές τις εθνότητες και των Γραικών, Ελλήνων με τις διάφορες εντόπιες φυλές σαν αυτές των γειτονικών αφρικανικών και αραβικών φυλών.

Το ενδιαφέρον των ευρωπαϊκών αποικιοκρατικών δυνάμεων για την αυτονομία (δήθεν) της Πελοποννήσου κίνησε την Οθωμανική Αυτοκρατορία να στείλει τον Ιμπραήμ  Πασά της Αιγύπτου στην Πελοπόννησο. Για να εξασφαλίσει στρατιωτικά, αυτό το άκρο, απέναντι από την Αφρική πρώτα τον αποκλεισμό και τον έλεγχο της θαλάσσιας εισόδου προς την Ανατολή των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων και ύστερα να καταστείλει τις αποσχιστικές κινήσεις των εντόπιων φυλών.

Το πρώτο το πέτυχε σχετικά εύκολα με τη βοήθεια των ευρωπαϊκών δυνάμεων, οι οποίες ανακάτεψαν τόσο πολύ τις διάφορες επαναστατημένες φυλές της Πελοποννήσου, της Ρούμελης και των νησιών που είχαν γίνει όλοι από 40 διαφορετικά χωριά και βιλαέτια.

Οι ευρωπαϊκές αποικιοκρατικές δυνάμεις τότε διάλεξαν την επέμβασή τους να βυθίσουν τον στόλο του Ιμπραήμ στον κόλπο του Ναβαρίνου και να εξασφαλίσουν την κατοχή της Πελοποννήσου. Ένα πρώτο προγεφύρωμά τους και επιπλέον να καταστείλουν την πειρατεία των πειρατών των παραλίων της Πελοποννήσου και των νησιών.

Οι έμποροι των εθνών είχαν πολλούς σοβαρούς λόγους να χρηματοδοτήσουν μια τόσο μεγάλη πολυεθνική στρατιωτική επέμβαση η οποία θα τους εξασφάλιζε τεράστια κέρδη από τη μεταφορά του μαύρου χρυσού των χωρών της Ανατολής.

Οι ενωμένες αποικιοκρατικές δυνάμεις είχαν να αντιμετωπίσουν πρόσθετα και τις εξεγερμένες τοπικές φυλές, του Μοριά, της Ρούμελης και των νησιών του Αιγαίου και άλλες πολλές. Οι οποίες με τη στρατιωτική επέμβασή τους πίστεψαν ότι ήρθε η απελευθέρωση των Γραικών  υποτελών του Σουλτάνου.

Καθόλου δύσκολο έργο για τους αποικιοκράτες για μια συνταγή που την είχαν εφεύρει από χρόνια και αιώνες.

Αφού ξεμπέρδεψαν από τους επικίνδυνους οπλαρχηγούς και τον πρώτο Κυβερνήτη των Γραικών, έφεραν το δέμα με το ξαναζεσταμένο πιάτο της πολύχρονης συνταγής.

Φανταχτερό δέμα και στέμμα του Οίκου των Βιτελσβάχων, Όθωνα Φρειδερίκου Λουδοβίκου και αργότερα της Δυναστείας των Γλυξβούργων, Πρίγκηπα Χριστιανού του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Γλύξμπουργκ.

Σιδηροδρομικό τρένο τα ονόματά τους με πολλά βαγόνια. Όχι σαν τον Γραικών. Ο γέρος του Μοριά, ο Νηκηταράς, ο Μπότσαρης, η Μπουμπουλίνα που τους περισσότερους τους ξέρανε μόνο από τα παρατσούκλια τους. Ούτε ονόματα δεν είχαν οι Γραικοί.

Οι αποικιοκράτες για να είναι σίγουροι 100% για τους Γραικούς ότι δε θα μπουν στο μυαλό τους πάλι ιδέες για δικό τους Κυβερνήτη, τους υποχρέωσαν να υπογράψουν ένα  Τραπεζικό Μνημόνιο-γραμμάτιο με το οποίο έκαστος Γραικός από τούδε, θα τους χρωστά ένα εκατομμύριο φράγκα- από τα πρώτα δάνεια που έδωσαν με υπέρογκους τόκους για τη λειτουργία του χαρτο-βασιλείου οι λήσταρχοι πιστωτικοί οίκοι.

Για να δέσει το γλυκό καλά και η συνταγή του μαντρώματος και να βγει σωστή η συνταγή της νέας υποτέλειας των Γραικών ανακάτεψαν μαζί τα πανάρχαια υλικά του θρησκευτικού και εθνικού συναισθήματος. Ορθοδοξολατρεία (με αυτοκέφαλη οργάνωση για το καλλίτερο έλεγχό της) και αρχαιοελλαδολατρεία(ανευ ουσίας, κατακλέβοντας τα αρχαία μνημεία της).

Με αυτά τα υλικά έστησαν, ενισχύοντάς μια πολιτική και επιχειρηματική τάξη της νεότερης Ελλάδας. Με την οποία μέσω αυτής ελέγχουν διακόσια χρόνια  τώρα την αποικία τους που φέρει το βαρύγδουπο όνομα της Ελλάδας στο εσωτερικό, αλλά στο εξωτερικό παραμένει Γραικία των Γραικών για τους δυτικούς λαούς (οι Γάλλοι την λένε Grece, οι Ιταλοί Grecia, οι Γερμανοί Grechenland, οι Άγγλοι Greece) και Yunanistan (Γιουνανιστάν) τη λένε πολλοί γείτονες ανατολικοί λαοί.

Από τότε κάθε τριάντα με πενήντα συναπτά  χρόνια οι υπόδουλοι Γραικοί δουλεύουν μέρα και νύχτα για να τους ξεχρεώσουν και μόλις φτάνουν στις τελευταίες δόσεις της αποπληρωμής, τους ξαναχρεώνουν και τους ξαναβάζουν ένα καινούργιο Τραπεζικό μνημόνιο- γραμμάτιο για άλλα τριάντα με πενήντα χρόνια.

Πέντε τραπεζικά μνημόνια-γραμμάτια έχει υπογράψει έως τώρα η Ελλάδα. Το τελευταίο το υπέγραψε πρόσφατα, πριν από επτά χρόνια, διάρκειας σαράντα έως πενήντα χρόνια.

Φωτό: Η ναυμαχία στον κόλπο του Ναβαρίνου.  Ένα από τα μεγαλύτερα φυσικά λιμάνια του κόσμου, με μήκος 4.800 μ. και πλάτος 3.600 μ.

Β.Π.