21η Απριλίου 1967 στα Τρίκαλα

Η Χούντα στα Τρικαλινά Πεδία

Το σημερινό πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα ήταν το αποτέλεσμα της μη αποχουντοποίησης το 1975

Η λέξη Χούντα (“Junta”) έχει ισπανική προέλευση και σημαίνει σύνδεσμος ή γενικότερα επιτροπή διοίκησης, συμβούλιο διοίκησης, διοίκηση.

Στα Ελληνικά και ο διεθνής πολιτικός όρος Χούντα σημαίνει ομάδες αξιωματικών που συνωμοτούν και καταλαμβάνουν την εξουσία με στρατιωτικό πραξικόπημα.

Παρόλο που υπάρχει ιστορικό πολλών πραξικοπημάτων στην Ελλάδα, αυτό ο όρος αναφέρεται στην πρόσφατη επταετή περίοδο της δικτατορίας των Συνταγματαρχών 1967-1974.

Η περίοδος της χούντας της 21^η Απριλίου 1967  κατέληξε στη Χούντα του Ιωαννίδη, η οποία κατέρρευσε στις 24 Ιουλίου του 1974 μετά το πραξικόπημα εναντίον της κυβέρνησης του Μακαρίου και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Η στρατιωτική κατάληψη της εξουσίας στις 21 Απριλίου 1967 και η περίοδος μέχρι τις 24 Ιουλίου 1974 χαρακτηρίστηκε ως στιγμιαίο αδίκημα και όχι συνεχές- εξαιρώντας έτσι από τη δίκη την πλειονότητα των στελεχών της δικτατορίας.

Επίσης δεν ασκήθηκε δίωξη για την απόπειρα κατά της ζωής του Μακαρίου και το πραξικόπημα που ακολούθησε στην Κύπρο, με συμμετοχή Ελλήνων αξιωματικών που οδήγησαν τη χώρα στα πρόθυρα ελληνο-τουρκικού πολέμου και τη διχοτόμηση της Κύπρου, ενώ ο «Φάκελος της Κύπρου» ήρθε στην δημοσιότητα τον Οκτώβριο του 2018, έπειτα από 43 χρόνια.

Στις 28 Ιουλίου του 1975, ξεκίνησε η δίκη των πρωταιτίων της Χούντας, και των συνεργατών τους, για αδικήματα κατά την διάρκεια της δικτατορίας, για την βίαιη κατάλυση της δημοκρατίας, και για την στάση τους στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η δίκη διήρκεσε περίπου ένα μήνα, μέχρι τις 29 Αυγούστου του ίδιου χρόνου, με απόφαση την καταδίκη των πραξικοπηματιών για διάπραξη αδικημάτων εσχάτης προδοσίας εναντίον της χώρας τους.

Οι τρεις πρώτοι υπαίτιοι, Γεώργιος Παπαδόπουλος, Στυλιανός Παττακός, Νικόλαος Μακαρέζος καταδικάστηκαν σε θάνατο, ενώ άλλοι στρατιωτικοί καθαιρέθηκαν και αποπέμφθηκαν από το στράτευμα με τον βαθμό του στρατιώτη. Ωστόσο, με απόφαση του πρωθυπουργού, οι θανατικές ποινές των τριών, μετατράπηκαν σε ισόβια κάθειρξη.

Το αδίκημα επί εσχάτη προδοσία των πραξικοπηματιών και συνεργατών χαρακτηρίστηκε ως «στιγμιαίο» που σήμαινε ότι το αδίκημα αφορούσε μόνο την ημέρα που τα τανκς στις 21 Απριλίου 1967 κατέβηκαν στους δρόμους και κατέλυσαν τη δημοκρατία και όχι όλων όσων το στήριξαν. Ο δεύτερος όρος «εξακολουθητικό-διαρκές» σήμαινε ότι το έγκλημα που συντελέστηκε εκείνη την ημέρα συνεχιζόταν κάθε μέρα για όλο το επόμενο διάστημα  της 7ετίας που επιβλήθηκε το καθεστώς της Χούντας.

Έχουν γραφτεί πολλά για τους λόγους αυτού του χαρακτηρισμού του αδικήματος που απάλλαξε πρωθυπουργούς και υπουργούς της χούντας και πολλούς άλλους παράγοντες του δικτατορικού καθεστώτος, και αποφαίνονται πολλοί σήμερα, ότι η σημερινή πολιτική κατάσταση και το σημερινό πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα, είναι το αποτέλεσμα αυτής της αποχουντοποίησης που δεν έγινε τότε.

Η βίβλος της χούντας στα Τρίκαλα είναι πολλή μεγάλη και από τα υπάρχοντα ΜΜΕ, εκδοτικά-εφημερίδες, περιοδικά των Τρικάλων, -ορισμένες εφημερίδες γεννήθηκαν μέσα στη Χούντα – που όχι μόνο σιώπησαν τότε, αλλά κάποιες στήριζαν τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης απριλιανούς παράγοντες του δικτατορικού καθεστώτος, καθώς η αποχουντοποίηση στα Τρίκαλα ακολούθησε το ρυθμό του θεσσαλικού αραμπά και ορισμένοι παράγοντες των ΜΜΕ σε ρόλο χαφιέ, κατέδιδαν κάποιους στα 5 πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης (έως το 1980), γράφοντας με κάποιο ψευδώνυμο κατά των Τρικαλινών χουντικών αρχών και άλλων υποστηριχτών της επτάχρονης δικτατορίας, “απολαμβάνοντας” δυσμενείς μεταθέσεις μακριά από τα Τρίκαλα και μακριά από τις οικογένειες του.

Στα Τρίκαλα, ο δημόσιος διοικητικός μηχανισμός σε πολλά επίπεδα και πολιτικά στελέχη, σωματείων, ενώσεων,συλλόγων άργησαν πολύ να αλλάξουν. Ακόμη και τα εορταστικά αφιερώματα των αναγνωστών για τη γιορτή της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου άρχισαν μετά το 1981.

Το επίσημο δημοσιογραφικό έντυπο περιοδικό της χούντας στα Τρίκαλα ήταν το περιοδικό ΤΡΙΚΚΗ που όπως αναφέρει  στο πρώτο τεύχος του μεταξύ πολλών άλλων: «είμεθα πεπεισμενοι ότι συμπαραστατούμενοι υπό της Εθνικής Επαναστατικής Κυβερνήσεως και υφ΄ολοκλήρου του λαού του νομού Τρικάλων του οποίου ετάχθημεν,». Ιανουάριος 1970. ΟΡΓΑΝΟΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ.

Πλείστοι οι συνεργάτες του περιοδικού, (φιλόλογοι, ιστορικοί, γυμνασιάρχες, καθηγητές και δάσκαλοι όλων των βαθμών και ειδικοτήτων), γράφοντας στήριζαν, δίνοντας νομιμότητα σ΄ένα πραξικόπημα, γιατί ήταν καταφανές, ότι όταν καταλύεις το συνταγματικό χάρτη(Σύνταγμα) της χώρας σου-Σύνταγμα που απέκτησε με διαδικασίες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ο λαού σου και έρχεσαι με τα τανκς σου, που σε εμπιστεύτηκε η χώρα σου, και καταλύεις αυτό το σύνταγμα, αυτό δεν είναι επανάσταση, είναι αδίκημα εσχάτης προδοσίας.

Λαός των Τρικάλων σε επίσκεψη πρωτοκλασάτου παράγοντα των πραξικοπηματιών στα Τρίκαλα.

Δεν είναι ο λαός των Τρικάλων που συμπαρίσταται στο πραξικόπημα της 21^ης Απριλίου 1967. 32.000 χιλ ήταν κάτοικοι της πόλης τότε.

Είναι γνωστό ότι στις πολιτικές συγκεντρώσεις παρίσταται λαός για διάφορους λόγους. Ο όρος «εξακολουθητικό-διαρκές» αν επικρατούσε στη δίκη δε θα τιμωρούσε ποινικά και πολιτικά όσους παρευρέθηκαν σε διάφορες συγκεντρώσεις  με πολιτικούς παράγοντες της χούντας ή έγραψαν σε κάποιο περιοδικό της χούντας για τα βουνά και τα όρη-και βέβαια τόσο ψηλά στα όρη και στα σύννεφα όταν ανεβαίνεις, πώς να δεις αυτό που συμβαίνει στη χώρα σου ότι είναι μια δικτατορία και δικτατορία σημαίνει βία και η βία φτάνει ενίοτε μέχρι και το έγκλημα.

Ορισμένες Αρχές της πόλης(και πρωτίστως οι Δήμαρχοι) που εκλέχθηκαν δημοκρατικά παρέμειναν στις θέσεις και λιβάνιζαν το καθεστώς. Υπάρχει πολιτική ευθύνη, των εκλεγμένων αρχών πρωτίστως. Όταν πιστεύεις στις δημοκρατικές διαδικασίες εκλογής των Αρχών, δεν μπορείς να συμπαρίστασαι και να στηρίζεις Αρχές που έχουν καταλύσει την οποιαδήποτε διαδικασία εκλογών στη χώρα σου.

Γιατί με αυτό εκφράζεις μια επιλογή σου, και πιστεύεις ότι τη θέληση για την πορεία της χώρας, για το μέλλον των παιδιών σου, για κάθε ζήτημα της ζωής σου, θα το αποφασίζουν οι ερπύστριες των τανκς, που πίσω τους κρύβονται ξένες δυνάμεις για τα συμφέροντα της χώρας σου, πολλές φορές.

Όσοι σιώπησαν πολιτικά μετά, τουλάχιστον αναλογίστηκαν το βάρος της ευθύνης του. Άλλοι έκρυψαν τις όποιες πολιτικές επιλογές εκείνης της περιόδου, άλλοι μεταλλάχθηκαν κρυπτόμενοι στα κόμματα της ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και άλλοι συνεχίζουν να είναι ενταγμένοι σε κάποιο κόμμα που για όλες τις απόψεις υπάρχουν σήμερα κόμματα στην Ελληνική βουλή, αλλά και εκτός βουλής.

Γιορτή για τη συντριβή των κομμουνιστοσυμμοριτών, με παρελάσεις, εορτασμούς και πανηγυρικούς λόγους της ημέρας.

Μετά από 4-5 χρόνια ήρθε η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, δεξιάς παράταξης και νομιμοποιεί  το ΚΚΕ(προφανώς πρόκειται για το κόμμα των κομμουνιστοσυμμοριτών) και με απόφαση των πολιτικών κομματικών δυνάμεων 95% χαρακτηρίζεται εμφύλιος πόλεμος οι στρατιωτικές επιχειρήσεις που έλαβαν χώρα την περίοδο 1946-49.

Πώς και πού να κρυφτείς μετά αν είσαι φιλόλογος και ιστορικός και πιστεύεις ακόμη στον κομμουνιστοσυμμοροπόλεμο; Έχει αλλάξει όλη η ιστορία της χώρας σου, απ΄ότι πίστευες και δίδασκες μέχρι τότε.

Η δημοκρατία προσφέρει ελευθερία του λόγου, δημοκρατικές διαδικασίες για την εκλογή των όποιων οργάνων και αρχών-συμβατές με το πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας διά αντιπροσώπων στη βουλή, που υπολείπεται της άμεσης Δημοκρατίας, και μπορείς να εκφράζεις τις πεποιθήσεις σου ελεύθερα, λέγοντας ακόμη ότι το κόμμα μου αν πάρει την πλειοψηφία του λαού(51% έστω ως αρχή συμβατή για να πορεύεται η χώρα) θα την καταργήσω αυτή τη αρχή και θα κυβερνώ ύστερα με δικούς μου νόμους ή του κόμματός μου για πάντα.

Αλλά, είναι άλλο ζήτημα δημοκρατίας να μου εμπιστεύεται η χώρα να φυλάγω τους νόμους και το σύνταγμα (θέληση του λαού) της χώρας μου και ύστερα να καταργώ το σύνταγμα(θέληση και νόμοι του λαού) με τα όπλα που με εμπιστεύτηκε.

Οι περισσότεροι ιεράρχες της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας του Ελληνικού Ορθοδόξου Δόγματος  στήριξαν με πολλές θρησκευτικές οργανώσεις το καθεστώς της 21^η Απριλίου. Το δε σύνθημα της χούντας «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» ήταν ευφυέστατο πολιτικά, γιατί στρατολόγησε και άσχετους περί των πολιτικών θρησκευτικούς αξιωματούχους, δασκάλους και καθηγητές, οι οποίοι λιβάνιζαν και τις φωτογραφίες των πρωταγωνιστών του πραξικοπήματος ακόμη.

Δεν είναι πρώτη φορά που η πλειοψηφία των επισκόπων(που ο καθένας είναι Δεσπότης-(φεουδάρχης) στην περιφέρεια της αρχιεπισκοπής του, αφού δεν εκλέγεται από κανένα εκλογικό σώμα, γίνεται υποστηριχτής και φασιστικών καθεστώτων και απόψεων ακόμη.

Πρόκειται για μια Εκκλησία  Ιεραρχίας Επισκόπων που η πολιτεία(όργανο διοίκησης και άσκησης πολιτικής, έστω με δημοκρατικές διαδικασίες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας) περιποιεί τιμή που δεν της αξίζει με τις πράξεις και αποφάσεις που έχει πάρει τα τελευταία χρόνια, ακόμη και για πολλά ζητήματα καθημερινού βίου των πολιτών.

Και τους μισθοδοτεί και από πάνω η βουλή των Ελλήνων, ωσάν να πρόκειται για δημοσίους υπαλλήλους. Επιδοτεί πολιτικoύς οργανισμούς (κόμματα) που μετέχουν της Βουλής ανάλογα με το ποσοστό εκλογής τους, και επιδοτεί θρησκευτικούς οργανισμούς, (δόγματα) και με μηνιαίο μισθό, χωρίς κανένα ποσοστό εκλογής και επιλογής ενός εκλογικού σώματος(?).

Το άκρον άωτον της παραφροσύνης!

Για τους υποστηριχτές σήμερα της στρατιωτικής χούντας της 21^η Απριλίου 1967 και εκείνους που έγραφαν ποιηματάκια σε χουντικά έντυπα και έκαναν παρελάσεις και δεν καταδίκασαν ακόμη, με κάποιο τρόπο, εκείνο το δικτατορικό καθεστώς, παραθέτουμε τη φωτογραφία του Σπύρου Μουστακλή (1926 – 28 Απριλίου 1986) ο οποίος κρατήθηκε στα κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ για 47 ημέρες και βασανίστηκε άγρια. Κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων ένα βίαιο χτύπημα στην καρωτίδα του προκάλεσε εγκεφαλικό, με αποτέλεσμα να διακομιστεί (με καθυστέρηση πολλών ωρών) στο 401 Γ.Σ.Ν.Α., όπου εισήλθε με το ψευδώνυμο «Μιχαηλίδης» και αιτιολογία εισαγωγής «τρακάρισμα στον Ιππόδρομο». Το εγκεφαλικό του προκάλεσε ολική παράλυση των δεξιών του άνω και κάτω άκρων. Η αρχική διάγνωση ήταν «αφασία κινητικού τύπου, με μπλοκαρισμένο το κέντρο της κίνησης και της ομιλίας, εξαιτίας του εγκεφαλικού που προκλήθηκε από βίαιο χτύπημα στην καρωτίδα».

Ο Σπύρος Μουστακλής δεν ήταν κουμμουνοσυμμορίτης, σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό του χουντικού περιοδικού ΤΡΙΚΚΗ των Τρικάλων της περιόδου 1946-1949. Ο Μουστακλής αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1948. Κατετάγη εθελοντής στην Εθνική Αντίσταση στην οργάνωση Ε.Ο.Ε.Α.-Ε.Δ.Ε.Σ. με στρατηγό τον Ναπολέοντα Ζέρβα στις 2/4/1943 μέχρι την 12/2/1945. Ως μέλος της οργάνωσης έλαβε μέρος σε πολλές μάχες. Έλαβε μέρος στον εμφύλιο πόλεμο (1948-1949) ως ανθυπολοχαγός (Μάχες Βελούτας, Τούρκα Βάλτου, Γέφυρα Κόρακα Τριχωνίδος, Τρίκορφο κ.λπ.) και στη συνέχεια συμμετείχε στον πόλεμο της Κορέας (30/4/1952 – 14/7/1953) ως υπολοχαγός. Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας συμμετείχε στο κίνημα του Ναυτικού. Συνεργάστηκε με τους αξιωματικούς του ναυτικού ως ταγματάρχης και ήταν από τους λίγους αξιωματικούς του στρατού που πήραν μέρος.